Fot. KatarzynaBialasiewicz / Getty Images Syndrom Alicji w Krainie Czarów to zaburzenie psychosensoryczne, które występuje w większości u dzieci. Do charakterystycznych objawów schorzenia należą zaburzone postrzeganie własnego ciała i rzeczywistości. Osoba chora ma wrażenie, że to, co widzi, jest nierealne i bajkowe. Zespół Alicji w Krainie Czarów swoją nazwę zawdzięcza bohaterce książki Lewisa Carrolla pod tytułem „Przygody Alicji w Krainie Czarów”. Doświadcza ona licznych iluzji wzrokowych dotyczących otaczającej jej rzeczywistości oraz własnego ciała – raz staje się mała a innym razem nienaturalnie duża. Podobne objawy zgłaszali pacjenci brytyjskiego psychiatry Johna Todda, dlatego postanowił nazwać je zespołem Alicji w Krainie Czarów. Czym jest zespół Alicji w Krainie Czarów? Zespół Alicji w Krainie Czarów (z angielskiego Alice in Wonderland Syndrome – AIWS) jest zaburzeniem psychosensorycznym, które wiąże się z nieprawidłowym odbieraniem, postrzeganiem i interpretacją wrażeń zmysłowych. Dotyczą one przede wszystkim percepcji własnego ciała. Schorzenie może występować u osób w każdym wieku, jednak najczęściej rozpoznaje się syndrom Alicji w Krainie Czarów u dzieci między 5. a 10. rokiem życia. Po raz pierwszy przypadki choroby zostały opisane w latach pięćdziesiątych XX wieku przez amerykańskiego neurologa C. Lippmana. Zapisał on relacje swoich pacjentów dotyczące występujących u nich dolegliwości z nienaturalnym powiększaniem się poszczególnych części ciała. Znaną dzisiaj nazwę syndrom Alicji w Krainie Czarów nadał chorobie psychiatra John Todd, który w 1955 roku opisał 5 przypadków chorych na migrenę i padaczkę skarżących się na specyficzne dolegliwości poprzedzające atak. Zobaczcie, skąd się biorą zaburzenia psychiczne u dzieci: Zobacz film: Skąd się biorą zaburzenia psychiczne u dzieci? Źródło: Dzień Dobry TVN Przyczyny zespołu Alicji w Krainie Czarów Przyczyny zespołu Alicji w Krainie Czarów nie zostały do końca poznane. Badacze uważają, że może stanowić on rodzaj nietypowej aury, która pojawia się przed napadem u osób chorujących na padaczkę lub zmagających się z silnymi migrenami i napięciowymi bólami głowy. Wykazano również, że zaburzenia odbierania zmysłów w przebiegu syndromu Alicji w Krainie Czarów są spowodowane czasowym niedokrwieniem tkanki mózgowej (w obszarze skroniowym) lub zaburzeniem czynności elektrycznej neuronów, które przyczynia się do nieprawidłowego przepływu krwi. Występowanie zespołu Alicji w Krainie Czarów może być również związane z zakażeniem wirusem Epsteina-Barr (mononukleoza), ospy wietrznej, świńskiej grypy (AH1N1) i wirusem Coxsackie, który powoduje schorzenie charakterystyczne dla wieku dziecięcego – chorobę dłoni, stóp i jamy ustnej (potocznie nazywaną bostonką). Objawy syndromu Alicji w Krainie Czarów pojawiają się także po zażyciu substancji psychoaktywnych, głównie LSD. W niektórych przypadkach utrzymują się także po odstawieniu tego środka. Objawy zespołu Alicji w Krainie Czarów Objawy syndromu Alicji w Krainie Czarów mają charakter halucynacji i iluzji, którym towarzyszy zaburzone postrzeganie otaczającej rzeczywistości, własnego ciała, a także innych osób lub przedmiotów. To, czego doświadcza pacjent, jest opisywane jako nierealne, baśniowe i zniekształcone. Dolegliwości mogą utrzymywać się od kilku minut do kilku godzin. Epizody mogą różnić się od siebie czasem trwania i rodzajem doświadczanych wrażeń. Najczęściej występujące objawy zespołu Alicji w Krainie Czarów to: występowanie omamów wzrokowych w postaci bezkształtnych błysków, migoczących punktów lub ubytków w polu widzenia (czarne plamy zasłaniające część obrazu); zaburzenia w postrzeganiu wzrokowym – obserwowane przedmioty są zniekształcone, mniejsze (mikropsje) lub znacznie większe (makropsje) niż w rzeczywistości, może się także wydawać, że znajdują się dalej lub bliżej niż faktycznie; zaburzenia w postrzeganiu własnego ciała – pacjentowi wydaje się, że jego poszczególne części ciała lub całe ciało mają nierzeczywiste wymiary i są nienaturalnie powiększone lub pomniejszone; zaburzenia upływu czasu – czas dla osoby chorej płynie inaczej niż w rzeczywistości; nieprawidłowe odbieranie dźwięków – pacjent odbiera dźwięki jako głośniejsze i bardziej agresywne; wydaje mu się także, że pochodzą z dużej odległości; zaburzenia w postrzeganiu tekstur – na przykład przedmioty, które są gładkie, wydają się pofałdowane i ostre; zaburzenia równowagi – osobie chorej wydaje się, że jest pochylona lub chwieje się, mimo że stoi prosto; depersonalizacja – pacjent ma wrażenie, że obserwuje siebie z zewnątrz; niepokój, lęk i zagubienie. Leczenie zespołu Alicji w Krainie Czarów Nie zostały opracowane żadne wytyczne, które wskazują, jak powinno wyglądać leczenie zespołu Alicji w Krainie Czarów. Zaobserwowano, że dolegliwości w większości przypadków mijają samoistnie wraz z wiekiem i nie pojawiają się już w dorosłym życiu. Ważna jest właściwa terapia choroby podstawowej (padaczka, migrena, zakażenia wirusowe). Zalecana jest współpraca z psychoterapeutą lub psychologiem w celu ograniczenia towarzyszącego syndromowi Alicji w Krainie Czarów lęku i niepokoju. Bibliografia: 1. Steinborn B., Zespół Alicji w Krainie Czarów – czy tylko aura migrenowa u dzieci?, Child Neurology vol. 24/2015.

Poziom trudności: 12+. Sprawdź oferty i recenzje „Koszmaru Alicji w Krainie Czarów” w serwisie Planszeo. „Alicja w Krainie Czarów” Lewisa Carolla wydana w 1865 roku to jedna z tych baśni, które inaczej odbierają dzieci, a inaczej dorośli. Powieść odbiła się szerokim echem w świecie i do dzisiaj wielu artystów lub marek

Alicja w Krainie Czarów Alicja w krainie czarów to klasyczna powieść z pogranicza snu i jawy. Wydana w 1865 roku przez Lewis Carroll jest jedną z najpoczytniejszych dzieł literatury dziecięcej na świecie, które zostało przetłumaczone na ponad 25 języków. Książkę polubią nie tylko dzieci, ale również dorośli ponieważ magiczna podróż małej Alicji do fantastycznej krainy jest spełnieniem marzeń każdego dziecka. Akcja powieści opowiada o Alicji, która goniąc Białego Królika wpada do podziemnego tunelu, gdzie za pomocą magicznych ciasteczek zmieniających wzrost dostaje się do Krainy Czarów. W książce spotkamy dobrze wszystkim znane postacie Białego Królika, Zwariowanego Kapelusznika, Kota z Cheshire czy Królową Kier. Kategorie: Książki » Literatura piękna » Książki dla dzieci i młodzieży » Lektury szkolne » Lektury do szkoły podstawowej » Lektury do szkoły podstawowej klasa 4-6 Książki » Literatura piękna » Fantastyka » Bajki i baśnie Książki » Literatura piękna » Książki dla dzieci i młodzieży » Książki dla dzieci » Literatura zagraniczna dla dzieci » Literatura zagraniczna dla dzieci 7-13 lat Język wydania: hiszpański ISBN: 9788365646569 EAN: 9788365646569 Liczba stron: 218 Wymiary: Waga: Sposób dostarczenia produktu fizycznego Sposoby i terminy dostawy: Odbiór osobisty w księgarni PWN - dostawa do 3 dni robocze InPost Paczkomaty 24/7 - dostawa 1 dzień roboczy Kurier - dostawa do 2 dni roboczych Poczta Polska (kurier pocztowy oraz odbiór osobisty w Punktach Poczta, Żabka, Orlen, Ruch) - dostawa do 2 dni roboczych ORLEN Paczka - dostawa do 2 dni roboczych Ważne informacje o wysyłce: Nie wysyłamy paczek poza granice Polski. Dostawa do części Paczkomatów InPost oraz opcja odbioru osobistego w księgarniach PWN jest realizowana po uprzednim opłaceniu zamówienia kartą lub przelewem. Całkowity czas oczekiwania na paczkę = termin wysyłki + dostawa wybranym przewoźnikiem. Podane terminy dotyczą wyłącznie dni roboczych (od poniedziałku do piątku, z wyłączeniem dni wolnych od pracy). Przygody Alicji w Krainie Czarów już zawsze będą widniały w kanonie literatury dziecięcej, ponieważ mimo upływu lat książka ta jest ciągle wspominana i lubiana. Również dorośli, którzy czują, że w głębi serca ukrywa się ich dziecięca wersja, będą ze wzruszeniem i uśmiechem na twarzy wielokrotnie wracać do tej historii.

Szczegółowe streszczenie Alicji w krainie czarów z wyszczególnieniem rozdziałów. Szacunkowy czas czytania: 12-15 minut. Nie masz tyle czasu, sprawdź: streszczenie w pigułceSpis treści 1. Przez króliczą norę 2. Sadzawka z łez 3. Wyścigi ptasie i opowieść myszy 4. Wysłannik Białego Królika 5. Rada pana Gąsienicy 6. Prosię i pieprz 7. Zwariowany podwieczorek 8. Partia krokieta u Królowej 9. Opowieść Niby Żółwia 10. Rakowy kadryl 11. Kto ukradł ciastka? 12. Zeznanie Alicji 1. Przez króliczą norę - streszczenie rozdziału Alicja siedzi senna nad brzegiem rzeki. Spogląda siostrze przez ramię, jednak jej książka wydaje się dziewczynce nudna. Nagle przebiega obok niej Biały Królik mówiąc, że będzie spóźniony. Wyciąga zegarek kieszonkowy i podąża w stronę nory. Alicja odruchowo podąża za królikiem i wskakuje do przypominającej studnię nory. Przez długi czas spada, zauważając wokół siebie regały i półki. Udaje jej się pochwycić słoik z marmoladą, jednak jest on pusty. Nie mając nic ciekawszego do roboty, Alicja zastanawia się jak długo jeszcze będzie spadać i czy uda jej się przelecieć na wylot przez całą Ziemię. Mówi głośno do siebie, wspominając swego kota Jacka. Podczas udawanej konwersacji nagle ląduje cało i zdrowa. Dostrzega Królika, który znika za rogiem. Alicja wchodzi do dużego korytarza, w którym jest wiele drzwi. Są one zamknięte. Na szklanym stoliku dziewczynka znajduje klucz, jednak nie pasuje on do żadnej dziurki. W końcu odnajduje małe wejście, za którym widnieje piękny ogród. Drzwi są zbyt małe, by Alicja się przez nie przecisnęła, więc zaczyna szukać czegoś, co pomogłoby jej wejść. Na stole stoi butelka z napisem: „Wypij mnie”. Alicja wypija płyn, upewniając się, że nie ma w nim trucizny. Dziecko staje się natychmiast małe, jednak okazuje się, że klucz do ogrodu pozostał na stoliku, który jest teraz bardzo wysoko nad głową. Na przemian płacze i beszta się, gdy nagle dostrzega ciastko pod stołem z napisem: „Zjedz mnie”. Z nadzieją je zjada, jednak początkowo nic się nie dzieje. 2. Sadzawka z łez - streszczenie rozdziału Kiedy Alicja kończy jeść ciastko okazuje się, że urosła do wielkości dziewięciu stóp (angielska miara) i ledwo może dostrzec swoje stopy, nie mówiąc już o wejściu do ogrodu. Zaczyna płakać, a jej wielkie łzy tworzą pod jej stopami sadzawkę. Ponownie pojawia się Biały Królik, który mówi, że spóźni się do Księżnej. Umyka jednak zostawiając wachlarz i rękawiczki. Dziewczynka podnosi wachlarz. Zastanawia się, że może być kimś innym niż jest. Aby dowiedzieć się kim jest, zaczyna przytaczać lekcje. Okazuje się, że wciąż się myli, dlatego myśli, że może jest swoją koleżanką Małgosią. Jeśli tak jest, postanawia zostać na dole. Chociaż nie wie kim na pewno jest ma świadomość, że kiedyś wydostanie się na powierzchnię. Alicja zauważa, że wachlując się jej rozmiar się zmniejsza. Kurczy się więc do takich rozmiarów, by przejść przez małe drzwi. Znów zapomina o kluczu, jednak ważniejsze jest, ze nagle znajduje się w zbiorniku ze słoną wodą niczym w morzu – to sadzawka z jej łez. Podczas gdy płynie spotyka Mysz, ta jednak jej nie rozumie. Próbuje mówić do niej po francusku i cytuje wierszyk o kocie. Na to wspomnienie Mysz czuje przerażenie. Dziewczynka przeprasza ją, jednak w roztargnieniu wspomina o swym kocie Jacku. Mysz czuje się obrażona. Zmiana tematu na zagadnienie psów także nie przynosi rezultatu. Dyskusja straszy ją jeszcze bardziej. Alicja obiecuje, że już nie wspomni ani o psach, ani o kotach. Mysz wraca i mówi, że na brzegu opowie swą historię o psach i kotach, która wytłumaczy jej strach. Dziewczynka płynie do brzegu w towarzystwie innych zwierząt (Gołąb, Papużka, Orzełek), które także wpadły do „morza”. 3. Wyścigi ptasie i opowieść myszy - streszczenie rozdziału Alicja i grupa zwierząt lądują na brzegu i postanawiają się osuszyć. Mysz wydaje polecenia i każe słuchać nudnej lekcji historii. Opowieść o Wilhelmie Zdobywcy wydaje się jej najbardziej „suchą” rzeczą jaką zna. Po zakończeniu historii Alicja i inne zwierzęta nadal nie byli susi, dlatego Gołąb zaproponował, by zorganizować ptasi wyścig. Wyznaczył kierunek i metę i dał sygnał do rozpoczęcia biegu. Zwierzęta biegały chaotycznie, a po pół godzinie Gołąb oznajmił, że wyścig się skończył. Uznaje, że wygrali wszyscy i wyznacza Alicję do przyznania nagród. Dziewczynka wręcza uczestnikom cukierki, sama pozostając bez nagrody. Gołąb wręcza jej jednak naparstek (który Alicja odnajduje w kieszeni), co dziewczynka uznaje za absurdalne (podobnie jak cały bieg). Po zjedzeniu cukierków Mysz oznajmia, że opowie swą historię. Alicja myli słowo „zaogniony” ze zbitką „za ogony”. Mysz karci ją, że w ogóle nie słucha opowieści. Mimo przeprosin czuje się urażona i odchodzi. Zwierzęta są niepocieszone, a Alicja mówi, że jej kot na pewno przyniósłby Mysz, gdyż jest dobrym myśliwy, Przerażone zwierzęta rozbiegają się, a Alicja zostaje sama. Zaczyna płakać, gdy z oddali dobiegają ją odgłosy czyichś Wysłannik Białego Królika - streszczenie rozdziału Biały Królik zbliżył się do Alicji poszukując swych rękawiczek i wachlarza. Alicja bezskutecznie pragnie mu pomóc. Biały Królik myli Alicję ze swoją pokojówką Marianną i nakazuje jej przynieść z domu potrzebne rzeczy. Zaskoczona tym żądaniem dziewczynka staje się posłuszna i wkrótce odnajduje dom Królika. Zastanawia się, że to bardzo dziwne, żeby zwierzęta wydawały polecenia ludziom i zastanawia się, jak by zareagowała, gdyby tak zachował się jej kot Jacek. W domu odnajduje rękawiczki i wachlarz oraz napój z etykietą „Wypij mnie”. Kosztuje płynu i w bardzo szybkim tempie rośnie – jej ręka znajduje się na zewnątrz, a noga w kominie. Alicja uświadamia sobie, że jej przygody przypominają bajki i postanawia, że je spisze, gdy dorośnie. Biorąc pod uwagę swój wzrost stwierdza, że może jest już dorosła. Przemyślenia przerywa jej Biały Królik domagający się rękawiczek i wachlarza. Próbuje się wedrzeć do domu, jednak Alicja blokuje drzwi. Gdy stara się wejść oknem Alicja potrąca go swą wielką dłonią. Królik wraz ze swym służącym Bazylim i próbują ponownie dostać się do domu, jednak pacnięcie Alicji powstrzymuje ich. Inny służący, jaszczurka Biś, stara się dostać do domu kominem, jednak Alicja sprawia, że wylatuje z komina w powietrze. Tłum zebrany pod domem pragnie spalić obejście, jednak Alicja straszy ich swym kotem. Królik z innymi zaczyna rzucać w dziewczynkę kamieniami. Kamyczki zamieniają się w ciastka. Alicja po skosztowaniu jednego staje się znów mała i szybko opuszcza dom Królika. Dziewczynka ucieka do lasu i zastanawia się, jak wrócić w normalnej postaci i wejść do ogrodu. Nagle dostrzega nad sobą wielkiego szczeniaka, boi się, że pies może być głodny. Rzuca mu patyk, a sama chowa się przed stratowaniem za ostem. Zastanawia się co może zjeść lub wypić, by wrócić do swej naturalnej postaci. Dostrzega wielki grzyb, na którego wierzchołku siedzi ogromny, niebieski pan Gąsienica i pali fajkę. 5. Rada pana Gąsienicy - streszczenie rozdziału Na szczycie grzyba Alicja spotyka wielkiego pana Gąsienicę, który odpoczywa paląc wodną fajkę. Patrzą na siebie nawzajem, aż w końcu stworzenie pyta kim jest dziewczynka. Ma ona problemy z wyjaśnieniem tek kwestii negatywnie nastawionemu i pogardliwemu panu Gąsienicy. Odrzucona dziewczynka pragnie odejść jednak gąsienica przywołuje ją i prosi o powiedzenie wiersza. Stwierdza, że Alicja czyni to błędnie i pyta, jaki rozmiar chciałaby przyjąć. Dziecko odpowiada, że trzy cale, jaki ma obecnie to nędzny rozmiar, a pan Gąsienica obraża się, bo właśnie tyle ma. Zanim odchodzi informuje, że jedzenie grzyba z jednej strony pozwala rosnąć, zaś z drugiej kurczyć się. Alicja próbuje grzyba z prawej strony i kurczy się. Następnie próbuje z lewej strony. Jej szyja rośnie tak wysoko, że głowa znajduje się ponad wierzchołkami drzew. Gdy pragnie się schylić zaczyna ją atakować Gołębica, która pomyliła Alicję ze żmiją pragnącą zjeść jej jaja. Nie przyjmuje wyjaśnień dziewczynki, że nie jest wężem i odlatuje do gniazda. Dzięki jedzeniu grzyba Alicja wraca do normalnej postaci. Wędruje przez las szukając wejścia do ogrodu. Po drodze napotyka na niewielkie drzwi. Pragnąc wejść do środka, zmniejsza się. 6. Prosię i pieprz - streszczenie rozdziału Po wyjściu z lasu Alicja obserwuje scenę przed domem. Ryba w liberii lokaja puka do drzwi. Otwiera jej podobnie ubrany Lokaj Żaba i odbiera pismo zapraszające Księżnę na partię krykieta u Królowej. Po odejściu Ryby Alicja zbliża się do Żaby, która siedzi na ziemi i tempo patrzy w niebo. Dziewczynka puka do drzwi, jednak Żaba – Lokaj wyjaśnia, że nikt jej nie otworzy, bo on jest na zewnątrz, a ludzie w środku robią za dużo hałasu by ją usłyszeć. Żaba mówi, że zamierza siedzieć tu przez kilka dni. Nie wydaje się zdziwiona, gdy drzwi nagle się otwierają i wylatuje przez nie talerz, który przelatuje jej koło nosa. Zdenerwowana postawą Żaby – Lokaja Alicja wchodzi przez drzwi do kuchni. Widzi Księżną, która niańczy dziecko, na palenisku siedzi uśmiechnięty kot, zaś przy kuchni stoi Kucharka i wsypuje pieprz do kotła z zupą. Nadmiar pieprzu powoduje, że Księżna i dziecko bez przerwy kichają. Alicja pyta Księżnę, dlaczego kot się uśmiecha i dowiaduje się, że to Kot Dziwak z Cheshire. Zastanawia się nad tajemniczym uśmiechem kota, jednak Księżna mówi jej niegrzecznie, że nie musi wiedzieć wszystkiego. Tymczasem Kucharka wciąż rzuca w Księżnę czy popadnie – duszą od żelazka, patelniami, garnkami i talerzami. Alicja stara się ją powstrzymać. Księżna śpiewa dziecku kołysankę, a następnie wstaje i wychodzi, by przygotować się do gry z Królową i rzuca płaczące dziecko Alicji. Alicja odkrywa, że to nie dziecko tylko prosię i wypuszcza je. Ponownie spotyka Kota Dziwaka na gałęzi. Po zapytaniu dokąd ma się udać, dostaje odpowiedź, że gdziekolwiek nie pójdzie zawsze gdzieś dojdzie. Proponuje, by odwiedziła Zwariowanego Kapelusznika lub Szaraka Bez Piątej Klepki, ale ostrzega, że obaj są szaleni. Kiedy Alicja mówi, że nie chce być w towarzystwie szalonych ludzi, Kot zapewnia ją, że także jest szalona, inaczej nie byłoby jej w Krainie Czarów. Informuje, że spotkają się później na meczu krokieta u Królowej. Kot znika, na koniec pozostaje widoczny jedynie jego uśmiech. Alicja postanawia odwiedzić Szaraka. Gdy odkrywa, że dom jest sporych rozmiarów kosztuje grzyba i dostosowuje swój rozmiar. 7. Zwariowany podwieczorek - streszczenie rozdziału strona: - 1 - - 2 - - 3 -

OPŁATEK na TORT TOPPER ALICJA W KRAINIE CZARÓW A4. Rodzaj. ozdoby waflowe. Typ. opłatek na tort. 12, 89 zł. 21,88 zł z dostawą. Produkt: Oficjalny Sklep WzoryOplatkowe Opłatki Waflowe. kup do 7:30 - dostawa jutro. {"type":"film","id":111871,"links":[{"id":"filmWhereToWatchTv","href":"/film/Alicja+w+Krainie+Czar%C3%B3w-1985-111871/tv","text":"W TV"}]} powrót do forum filmu Alicja w Krainie Czarów 2010-01-02 07:19:34 Uwielbiam, ten film jest taki bajkowy, te ścieżki leśne, Kapelusznik, Królowa, krykiet...mmmm ile bym dała,żeby się z nią zamienić miejscami :D krem_2 ocenił(a) ten film na: 10 Miu_Miu_4 W sumie racja ale i jest haczyk bo jak alica wpada do domu atakuje ją smok krem_2 smokołaja strasznie sie bałam, był okropny Miu_Miu_4 Jak dla mnie to póki co najlepsza ekranizacja "Alicji...". Chyba nigdy mi się nie znudzi. Alicja – tytułowa bohaterka powieści Lewisa Carolla: Przygody Alicji w krainie czarów (1865) oraz O tym, co Alicja odkryła po drugiej stronie lustra (1872). Jest siedmioletnią dziewczynką o rozwiniętej wyobraźni, odważną, ciekawą świata, nieco przemądrzałą, wrażliwą na poezję. Dzięki snom przenosi się do bajkowych „Alicja w Krainie Czarów” Lewisa Carrolla w reżyserii Magdaleny Miklasz, wystawiana w warszawskim Teatrze Syrena, to spektakl złożony ze zjawiskowych obrazów, wykorzystujący różnorodne gatunki teatralne i muzyczne. Całości dopełnia piękna muzyka autorstwa Gaby Carroll to pseudonim Charlesa Lutwidge`a Dodgsona, który był wykładowcą matematyki, profesorem Oxfordu, autorem 250 prac naukowych. Jego pasją była fotografia, uważany był też za jednego z najlepszych portrecistów dziecięcych XIX w. i prekursora fotografii napisania „Alicji…” powstał w lipcu 1862 r. podczas podróży Dodgsona i jego przyjaciół Tamizą. W trakcie przejażdżki opowiadał on dziewczynkom bajki pełne abstrakcyjnych wydarzeń, które na prośbę Alice Liddell postanowił spisać. I tak powstała powieść. Opublikowano ją w trzy lata po wycieczce, w lipcu 1865 r. pod tytułem „Alice’s Adventures in Wonderland”. Autor przejął wtedy pseudonim Carroll. Cały nakład rozszedł się bardzo szybko. Wśród pierwszych czytelników byli młody Oskar Wilde i królowa Wiktoria. Książka do dziś została przetłumaczona na 125 języków. Na jej kanwie powstało wiele filmów i spektakli deskach Teatru Syrena Magda Miklasz przedstawiła Alicję w trzech momentach życiowych. Najmłodszą gra Lena Krawczyk, średnią Emilia Konarska, zaś najstarszą Anna Antoniewicz – wszystkie świetnie poradziły sobie w magicznej podróży bohaterki do fantazyjnej krainy, w której wszystko jest możliwe. Żyją tam bajkowe stwory, mówiące zwierzęta, Biały Królik, Szalony Kapelusznik, Królowa Kier i śpiewające kwiaty. Na każdym etapie swojej podróży Alicja spotyka te osobliwe postacie, które przypominają osoby z jej życia. Fascynują ją, śmieszą, drażnią, ale też inspirują, pokazują nowe przestrzenie. Spotkania z nietuzinkowymi bohaterami książki to szansa na poznanie siebie, a także różnorodnych gatunków teatralnych. Spektakl bazuje na surrealistycznym poczuciu humoru, inspirowanym filmami Tima Burtona i jedną z najsłynniejszych książek obrazkowych XX w. – „Tam, gdzie żyją dzikie stwory” Maurice’a Sendaka. Podróż Alicji jest podświadomym poszukiwaniem siebie, próbą rozpoznania własnych pragnień i konfrontacją z otaczającym światem na płaszczyźnie snu. Zafascynuje zarówno dzieci, jak i dorosłych. Jak radzi L. Carroll, wszystko ma jakiś morał pod warunkiem, że potrafimy go znaleźć. Powinniśmy skorzystać z niej Anna ArwanitiFot. Krzysztof Bieliński Udostępnij Książka Alicja w Krainie Czarów autorstwa Carroll Lewis, dostępna w Sklepie EMPIK.COM w cenie 14,92 zł. Przeczytaj recenzję Alicja w Krainie Czarów. Zamów dostawę do dowolnego salonu i zapłać przy odbiorze! Większość z nas zna lub przynajmniej kojarzy historię o Alicji w Krainie Czarów. Książka Lewisa Carolla opowiada o dziewczynce, która podążając za królikiem, trafia do magicznego świata, gdzie kwiaty śpiewają, zwierzęta mówią, a po zjedzeniu specjalnego ciastka bohaterka rośnie lub kurczy się w ekspresowym tempie. To tylko krótki zarys tego, co dzieje się w tej opowieści. ©DisneyCo ciekawe, tytułowa Alicja posłużyła także za nazwę zaburzenia psychicznego, ponieważ ludzie cierpiący na nie doświadczają objawów bardzo podobnych do tego, co dzieje się w książce. Osoby z zespołem Alicji w Krainie Czarów (inaczej syndromem Alicji w Krainie Czarów, Alice in Wonderland Syndrome – AIWS) mogą doświadczać halucynacji oraz iluzji związanych z percepcją ciała, poczuciem czasu i prędkości. Syndrom ten najczęściej spotyka się u dzieci w wieku 5-10 lat oraz u osób dorosłych, cierpiących na migreny z aurą. Podczas rozmów z lekarzami, chorzy w różny sposób opisywali swoje objawy. Niektórzy mieli wrażenie, że ich ciało kurczy się lub powiększa. Innym wydawało się jakby części ich ciała (np. uszy, ręce, nogi) gwałtownie rosły. Taka osoba może też odczuwać zaburzenia równowagi, inaczej postrzegać tekstury czy odbierać dźwięki - podłoga może np. wydawać się gąbczasta, a kanapa jak zrobiona z kamienia, dźwięki dalekie i przytłumione lub bliskie, głośne i agresywne. Przedmioty mogą wydawać się większe lub mniejsze niż w rzeczywistości, schody i korytarze niekiedy opisywane były jako bezkresne. Chory może mieć też silne uczucie bycia śledzonym, kontrolowanym przez coś nieokreślonego. Ataki trwają zwykle od kilku do kilkunastu minut i pojawiają się niezależnie od pory dnia, jednak najczęściej obserwuje się je rano, tuż po przebudzeniu. Później wszystko wraca do norrmy. Warto tu podkreślić, że osoby dotknięte tym zaburzeniem nie tracą kontaktu z rzeczywistością, są świadome, że ataki zniekształcają ich postrzeganie. Rzadko jednak zgłaszają się do psychologa, ponieważ obawiają się zdiagnozowania choroby psychicznej. Syndrom Alicji w Krainie Czarów nie jest jednak chorobą psychiczną, a zaburzeniem. Ciekawostką jest też, że według niektórych źródeł, powieść Lewisa Carolla była wynikiem jego choroby. Pisarz cierpiał na migreny z aurą, które wiązały się z objawami, takimi jak mroczki przed oczami, błyski światła i zaburzenia ostrości w polu widzenia, a nawet chwilowe utraty wzroku. Aura migrenowa zmieniała też postrzeganie jego własnego ciała, niekiedy wpływała na poczucie czasu. Stąd być może nazwanie tego zaburzenia Syndromem Alicji w Krainie Czarów. Pierwsze przypadki zostały opisane w latach 50. XX wieku przez amerykańskiego neurologa C. Lippmana, jednak z pomysłem nazwy wyszedł psychiatra John Todd, który w 1955 roku opisał 5 przypadków chorych na migrenę i padaczkę, skarżących się na specyficzne dolegliwości poprzedzające atak i powiązał je z historią małej Alicji. © Teatr Lalek w Warszawie Źródła: [1][2][3][4][5] Szczególnie zasłynął jako autor powieści „Przygody Alicji w Krainie Czarów” (1865) i „O tym, co Alicja odkryła po drugiej stronie lustra” (1871). Był również autorem wielu prac naukowych z zakresu matematyki, logiki i kryptografii, które podpisywał prawdziwym nazwiskiem, w odróżnieniu od twórczości literackiej, w ^{Sklep Książki Dla dzieci Wiek 6-8 Literatura Alicja w Krainie Czarów (okładka twarda, Opis Opis Klasyka w fascynującej odsłonie! Książka Lewisa Carrolla jest jedną z najpoczytniejszych pozycji literatury dziecięcej na świecie: została przetłumaczona na ponad 25 języków. Bona przypomina przygody Alicji w zupełnie nowym tłumaczeniu prof. Elżbiety Tabakowskiej - która opatrzyła je posłowiem - oraz z ilustracjami niezastąpionej Tove Jansson. Opracowanie graficzne, wykonane pierwotnie w latach 60., zostanie zaprezentowane polskim czytelnikom po raz pierwszy. W wyniku tego niezwykłego połączenia tekstu i ilustracji powstało idealne na prezent, ekskluzywne wydanie. Dane szczegółowe Dane szczegółowe ID produktu: 1061863904 Tytuł: Alicja w Krainie Czarów Autor: Carroll Lewis Tłumaczenie: Tabakowska-Muskat Elżbieta Wydawnictwo: Wydawnictwo Bona Język wydania: polski Język oryginału: angielski Liczba stron: 112 Numer wydania: I Data premiery: 2012-11-14 Rok wydania: 2012 Forma: książka Indeks: 12000623 Recenzje Recenzje} Klasa 5. Matematyka. Klasa 5. Szkoła. Regulamin. Współpraca. Kontakt. Mapa strony. Darmowy quiz: Test z lektury "Alicja w Krainie Czarów" - poziom trudny w kategorii Szkoła podstawowa. Dzisiejsze późne popołudnie, a właściwie wieczór spędziliśmy w Wilanowie. Przyciągnął nas tam Labirynt Światła i Ogród Wyobraźni. Pierwsza instalacja złożona jest z około 150 tysięcy kolorowych lampek. Druga zawiera ich ponad 200 tysięcy. Robi wrażenie. Nie tylko ilość ale przede wszystkim efekt jaki można podziwiać wieczorem. A trzeba się spieszyć – bo ogród przy oranżerii w tym wydaniu jest czynny od 16:00 do 21:00 i tylko do 15 marca. Labirynt światła nawiązuje do Alicji z Krainy Czarów. Odnajdziemy tam kolorowy zegar, królika w kapeluszu, karty do gry i grzybki. Te ostatnie w sam raz pasują do zakręconego świata Charlesa Lutwidge’a Dodgsona. Nie pasowało jedynie rafaello, które znalazło się w centralnej części ekspozycji. No cóż… pewnie jest uzupełnieniem wspomnianych grzybków 😀 Ogród wyobraźni – to kolejna masa światełek. Jednak w tym przypadku, ten kolorowy świat został uzupełniony muzyką. Mniej więcej co 15-20 minut organizowany jest 5 minutowy pokaz światła i nastrojowej muzyki. Szkoda tylko, że dorośli zwiedzający przepychają się łokciami, odsuwając najmłodszych za siebie. No cóż… Godzinka na obejrzenie obu ekspozycji jest w zupełności wystarczająca. Myślę, że ten czas pozwoli zarówno dzieciom jak i dorosłym poczuć magiczny klimat i wrócić do domu zaczarowanym. Nie rozczarowanym. Fragment uradowanej rozmowy telefonicznej, jaką usłyszałem w drodze powrotnej jest chyba najlepszym przykładem: – tak już wracam – … – byłam u Alicji – … – tej z grzybkami ^{Ta pięknie zilustrowana książka jest pełną wersją słynnego utworu Lewisa Carrolla, to także lektura uzupełniająca dla uczniów klasy piątej. Przeczytaj o przygodach Alicji, jej spotkaniach z dziwnymi i tajemniczymi postaciami z Krainy Czarów – Kotem z Cheshire, Białym Królikiem, Marcowym Zającem czy Królową Kier. Przed tobą niezwykłe spotkanie ze światem pełnym czarów.} Małe skarby, KLASYKA KOLEKCJONALNA FLAME TREE została wybrana, aby stworzyć zachwycającą i ponadczasową domową bibliotekę. Każda oszałamiająca edycja prezentowa zawiera luksusowe wykończenie okładek, znaczniki wstążki, luksusowe wyklejki i złocone krawędzie. Pełnemu tekstowi towarzyszy Słownik terminów wiktoriańskich i literackich stworzony dla współczesnego zarówno Alicję w Krainie Czarów, jak i Po drugiej stronie lustra, ta nowa edycja łączy klasyczne opowieści, oferując pełną historię Alicji, Czerwonej Królowej, szalonego Kapelusznika i niesamowitą obsadę postaci stworzoną przez matematyka i króla nonsensownego wiersza Karola Lutwidge'a Dogsona. Ukochane postacie wirują w świecie gadających stworzeń, znikających kotów i szalonych osobliwości, opowiedzianych z szybką oszczędnością przez pisarza, którego wpływ na współczesną fantazję jest często pomijany. Wiele filmowanych (w tym nagrodzonej przez Tima Burtona Alicji w Krainie Czarów), animowanych i ponownie publikowanych dzieł Dodgsona to szalenie zabawna przejażdżka dla dzieci, ale pełna symboli i satyry także dla dorosłego tytuły oraz szeroka gama autorów to obraz firmy Flame Tree Publishing. „Celem… jest zmycie kurzu codziennego życia z naszych dusz” Pablo Picasso. „ Flame Tree Publishing zmywa kurz z codzienności” od ponad dwudziestu lat, tworząc książki ilustrowane od 1992 r., kalendarze artystyczne od 1998 r. i ilustrowane e-booki od 2009 r. Na ich szerokiej liście są potężni i elokwentni artyści, tacy jak Erté oraz Alphonse Mucha, uzupełniani przez obszerne licencje w nagradzanej linii kalendarzy, z Tate, V&A, RSC, RA i wieloma innymi. Dzięki szerokiej gamie autorów, redaktorów i pisarzy, od Vladimira Ashkenazy'ego, Steve'a Hacketta, Johna Howe'a, Sir George'a Martina, Briana Maya, Paula du Noyera, Paco Peña, Stanleya Sadie, firma stara się tworzyć ilustrowane projekty, które są niedrogie, użyteczne i piękne . Oprócz tytułów drukowanych, wyjątkowa oferta praktycznych książek kucharskich, książek o muzyce, kulturze popularnej i stylu życia jest coraz częściej dostępna w formatach cyfrowych. Producent uważa, że dobrze ocenione, przemyślane treści powinny być wybierane w wielu różnych formatach, których wymagają ich czytelnicy. Krykiet a krokiet - Jakie Łączy Je Podobieństwo? Wspomniane powyżej gry są z pewnością dosyć znane, choć bardzo możliwe, że niekoniecznie z powodu swojego pasjonujących cech. Pomyłka w nazwach dużo bardziej je rozsławiła, choć krokiet zyskał swoją popularność, zwłaszcza dzięki filmowi Alicja W Krainie Czarów .

Pewnego słonecznego dnia mała Alicja spędzała miło czas, siedząc ze starszą siostrą w ogrodzie. Ponieważ dzień był upalny, znudzona dziewczynka zamierzała ułożyć się do drzemki. Nagle, nie dowierzając własnym oczom, ujrzała białego królika ubranego w kamizelkę, spoglądającego na starodawny zegarek. Alicja postanowiła za nim podążyć i wpadła do króliczej nory. Wielki tunel kończył się pomieszczeniem otoczonym ze wszystkich stron zamkniętymi drzwiami. W pomieszczeniu tym znajdował się tylko stolik, na którym leżał mały, złoty kluczyk. Przejście przez otwór okazało się jednak bardzo trudne, ponieważ Alicja była za duża. Postanowiła zaryzykować i wypić czarodziejski płyn z butelki leżącej na stole, której napis głosił: „Wypij mnie”. Po wypiciu płynu dziewczynka zmniejszyła się, jednak nagle przypomniała sobie o kluczyku, który został na stole. Stwierdziła, że zje ciastka, które również znajdowały się w pomieszczeniu – tym razem urosła do wysokości trzech metrów. Załamana pomyślała, że pozostanie tu już na zawsze i zaczęła płakać. Pod jej stopami pojawił się wtedy Biały Królik, który podczas ucieczki porzucił wachlarz i rękawiczki – wachlowanie ponownie zmniejszyło Alicję, zaczęła teraz pływać w kałuży swoich łez. W pościgu po kałuży brały też udział Mysz, Kaczka, Gołąb, Papużka i Orzeł. W końcu wszyscy wygrali wyścig, jednak ptaki obraziły się na Alicję za wzmianki o kocie Jacku i postanowiły zostawić ją samą. Wtedy królik wziął dziewczynkę w obroną i uczynił ją swoją służącą „Marianną”. Polecił jej też udanie się do swojego domu po wachlarz i rękawiczki. Alicja zgodziła przybyła do domu królika, znalazła kolejną buteleczkę i postanowiła się z niej napić. Dzięki temu znów urosła – tym razem do rozmiarów domu królika. Po zjedzeniu ciasteczek ponownie jednak zmalała i

Opis. Kiedy Alicja była małą dziewczynką, pobiegła za Białym Królikiem, wpadła do jego nory i niespodziewanie znalazła się fantastycznym i nieco dziwacznym świecie, gdzie żyją bajkowe stwory, mówiące zwierzęta i śpiewające kwiaty, a mieszkańcy obchodzą nie-urodziny. Teraz Alicja ma już 19 lat i powraca do tej niezwykłej

Ferie to doskonały czas na odpoczynek, zabawę ale i na odrobinę szaleństwa, a biblioteka to idealne miejsce do ciekawego i pełnego przygód spędzenia zimowej przerwy w nauce. Ponieważ na nudę najlepsza jest książka plan tegorocznych ferii w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Jaworznie powstał na kanwie znanej powieści Lewisa Carrolla pt. „Alicja w Krainie Czarów”. Wybór lektury i hasła przewodniego nie jest dziełem przypadku. 27 stycznia obchodzimy bowiem 190. rocznicę urodzin autora powieści, co stwarza doskonałą okazję do przypomnienia treści utworu, zaliczanego do światowego kanonu literatury dziecięcej. Prezentacja przygód głównej bohaterki obywać się będzie w takcie spotkań głośnego czytania na żywo i online. Przybierze również formę teatralną – wybrane rozdziały książki przedstawimy za pomocą teatrzyku kamishibai. Oprócz głośnego czytania w programie bibliotecznych wydarzeń odnajdziemy także zajęcia zachęcające do aktywności intelektualnej i fizycznej. Tej ostatniej służyć będzie gra terenowa na wolnym powietrzu pt. Podążaj za Alicją oraz gry zręcznościowe: Hop do króliczej nory i Stołowy krykiet. Ponieważ powieść L. Carrolla pełna jest łamigłówek słownych, kalamburów i zagadek, nie mogło ich również zabraknąć w naszym planie. Literackie quizy i krzyżówki, stanowić będą jeden z elementów spotkań w bibliotece – udostępnimy je także za pośrednictwem mediów społecznościowych. Wspólnie z Alicją spróbujemy również naszych sił w programowaniu. Zajęcia z robotyki, podczas których dzieci poznają proste języki programowania, to prawdziwa przygoda z nauką, która pozwoli rozwijać pasję i zainteresowania małych odkrywców. Z kolei dla sympatyków prac manualnych przygotowaliśmy warsztaty artystyczne rozbudzające dziecięcą fantazję oraz konkursy plastyczne pt. Mój ulubiony bohater z „Alicji w Krainie Czarów” i Świat po drugiej stronie lustra. Szczegółowy plan wydarzeń prezentujemy poniżej i na plakatach. Biblioteka Główna Oddział dla Dzieci i Młodzieży (godz. Zrelaksuj się z Alicją w Krainie Czarów – zajęcia rozrywkowe dla dzieci ( Na herbatce u Kapelusznika – głośne czytanie ( Zagraj w krokieta z Królową Kier – zajęcia edukacyjne dla dzieci Zagraj z Alicją – zabawa interaktywna na Blogu ( Pomóż ogrodnikowi upiększyć ogród – zajęcia artystyczne dla dzieci Artystycznie w Krainie Czarów – prezentacja multimedialna na Blogu ( Wysłuchaj opowieści Niby Żółwia – zajęcia rozrywkowe dla dzieci Alicję w krainie czarów opowiadają Bibliotekarze Teatrzyk Kamishibai – post na Bloga (godz. Zrelaksuj się opowieściami Białego Królika – zajęcia rozrywkowe dla dzieci Alicję w krainie czarów opowiadają Bibliotekarze Teatrzyk Kamishibai – post na Bloga ( Na herbatce u Księżnej – głośne czytanie ( Zagraj w karty z Waletem Kier – zajęcia edukacyjne dla dzieci Zagraj z Księżną – zabawa interaktywna na Blogu ( Czarodziejski świat Alicji – zajęcia artystyczne dla dzieci Artystycznie w Krainie Czarów -prezentacja multimedialna na Blogu ( Wysłuchaj opowieści Dodo – zajęcia rozrywkowe dla dzieci Alicję w krainie czarów opowiadają Bibliotekarze Teatrzyk Kamishibai – post na Bloga Dział Multimedialny 15 (godz. Filmowe podróże z Alicją – spotkanie edukacyjno-rozrywkowe (godz. Filmowe podróże z Alicją – spotkanie edukacyjno-rozrywkowe (godz. Alicja w krainie robotów. Zostań programistą robotykiem w Bibliotece – warsztaty dla dzieci od 10 lat (godz. Alicja w krainie robotów. Zostań programistą robotykiem w Bibliotece – warsztaty dla dzieci od 10 lat Filie biblioteczne Filia Bory (godz. Kto mieszka w Krainie Czarów? – warsztaty artystyczne Zwariowana herbatka z Kapelusznikiem – warsztaty artystyczne dla dzieci online (godz. Kocie święto kota z Cheshire – zajęcia edukacyjne Królowa Kier i jej suknia – warsztaty artystyczne dla dzieci online Czy wiesz, że…? – posty na blogu Ferie z fantastyką – wystawka książek Filia Byczyna Alicja w Krainie Czarów – wystawka (godz. Po drugiej stronie lustra – głośne czytanie (godz. Witajcie w Krainie Czarów – układamy puzzle Jeżeli nie wiesz, dokąd chcesz iść, nie ma znaczenia, którą drogą pójdziesz… Uzupełnij cytaty zaczerpnięte z książki Alicja w Krainie Czarów – zabawa interaktywna na blogu bibliotecznym (godz. Zima z Alicją – zajęcia plastyczne (godz. Dawno, dawno temu… Witamy w pełnym magii świecie Alicji – zagadki na blogu bibliotecznym Filia Dąbrowa Narodowa Różne oblicza Alicji – wystawka (godz. Herbatka u szalonego Kapelusznika – warsztaty artystyczne (godz. Ciasteczkowe i cukierkowe spotkania rozrywkowe (godz. Herbatka u szalonego Kapelusznika – warsztaty artystyczne online (godz. Ciasteczkowe i cukierkowe spotkania rozrywkowe online Dobre maniery z Białą Królową – wystawka (godz. Uczta u Marcowego Zająca – warsztaty artystyczne (godz. Zegarowe i kluczowe spotkania rozrywkowe (godz. Uczta u Marcowego Zająca – warsztaty artystyczne online (godz. Zegarowe i kluczowe – spotkanie rozrywkowe online Filia Długoszyn Zaczarowana wystawka książkowych propozycji dla najmłodszych „Alicja w Krainie Czarów” – wystawa Zgadnij co z Alicją? -quiz dotyczący znajomości treści książki ( I Ty możesz być kapelusznikiem – warsztaty artystyczne dla dzieci i młodzieży (godz. Tworzymy zaczarowane zakładki do książek – warsztaty artystyczne dla dzieci i młodzieży Przyjęcie w klimacie „Alicji w krainie czarów” – wpis na blogu Filia Gigant 14, 17, 21, (godz. W krainie dziwów – głośne czytanie fragmentów „Alicji w Krainie Czarów” Świat po drugiej stronie lustra – konkurs plastyczny (rozwiązanie konkursu 28 lutego 2022 r.) W świecie czarów – wystawka i post na Facebooku i blogu 15, (godz. Szalony kapelusznik – warsztaty plastyczne (godz. Podążaj za Alicją – gra plenerowa Filia Jeleń W bajkowej Krainie Czarów – wystawka okolicznościowa Czerwone róże – stoisko do kolorowania (godz. Alicja w Krainie Czarów – głośne czytanie dla dzieci (godz. Hop do króliczej nory – gra zręcznościowa dla dzieci (godz. Na herbacie u Kapelusznika – zajęcia plastyczne dla dzieci (godz. Zagadki Pana Gąsienicy – zajęcia edukacyjne dla dzieci (godz. Stołowy krykiet – gra zręcznościowa dla dzieci (godz. Walet Kier – zajęcia plastyczne dla dzieci Filia Jeziorki Wokół „Alicji w Krainie Czarów” – wystawka Filia Osiedle Stałe. Oddział dla Dzieci i Młodzieży Mój ulubiony bohater z „Alicji w Krainie Czarów” – ogłoszenie konkursu plastycznego online dla dzieci (godz. „Alicja w Krainie Czarów” – głośne czytanie online fragmentów książki ( W zaczarowanym świecie Alicji – spotkanie rozrywkowe dla dzieci (quizy, krzyżówki, kolorowanki, gra Memory) (godz. „Po drugiej stronie lustra” – głośne czytanie fragmentów książki (godz. W zaczarowanym świecie Alicji – spotkanie rozrywkowe dla dzieci (quizy, krzyżówki, kolorowanki, gra Memory) (godz. Seans z Alicją. Wycieczka do Biblioteki Głównej Po drugiej stronie lustra, czyli ferie z Alicją – wystawka Akcja rozdawania zakładek do książek z motywem Alicji w Krainie Czarów Filia Podłęże 1 ( W bibliotecznej krainie czarów – spotkanie rozrywkowe dla dzieci 14, Zagadki z Alicją – spotkanie rozrywkowe – wpis na blogu 15,17,22, 2022 ( Poznajemy historię Alicji, która trafiła do świata baśniowej fikcji – głośne czytanie 16, W kolorowym świecie przyjaciół z krainy czarów – wpis na blogu Filia Podłęże 2 Alicja w książkach – wystawka oraz post na Blogu/ Facebooku (godz. Królowa Kier czyli walentynkowe serca – warsztaty artystyczne dla dzieci ( Kocie zagadki – Bystrzak dla dzieci (godz. Znajdź – post na Blogu/Facebooku ( Z króliczej norki – bajki o króliczkach dla najmłodszych ( Uśmiechnięte bajki Kota z Cheshire – głośne czytanie (godz. Alicja w krainie czarów – słuchowisko. Współorganizacja wydarzenia z Filiami: Bory, Jeleń i Podwale) ( Szalony Kapelusznik zaprasza na bajki – głośne czytanie ( Z króliczej norki – bajki o kotkach dla najmłodszych Filia Podwale Po drugiej stronie lustra – wystawka Filia Szczakowa (godz. Podróż do krainy czarów – teatrzyk kamashibai Przygody Alicji w krainie czarów – literacki quiz multimedialny W pogoni za białym królikiem – rozsypanka wyrazowa online (godz. Magiczna podróż małej dziewczynki – teatrzyk kamashibai (godz. Przez króliczą norę – głośne czytanie (godz. Szalona herbatka – głośne czytanie fragmentu książki „Alicja w krainie czarów” online Ferie z wyobraźnią – memory – zabawa interaktywna dla dzieci – post na Facebooku i blogu (godz. Projektujemy karty do gry – warsztaty artystyczne (godz. Projektujemy karty do gry – warsztaty artystyczne dla dzieci i młodzieży online (godz. Ferie z wyobraźnią – zajęcia literackie, zagadki, quiz Alicja w krainie czarów – krzyżówka online z lektury – zabawa interaktywna dla dzieci i młodzieży – post na Facebooku i blogu (godz. W czarodziejskiej krainie – teatrzyk kamashibai (godz. Herbatka u Kapelusznika – warsztaty artystyczne Przystanek Kraina Czarów – wystawka książek Kto jest autorem książki pt.''Alicja w Krainie Czarów''? Lewis Carroll. Lewis Corroll. Małgorzata Musierowicz. Maria Morawska. 2. Multiple-choice. 45 seconds. 1 pt. Bądź taką, jaką cię widzą - albo, jeśli chcesz, żebym wyraziła to prościej: nigdy nie wyobrażaj sobie, że nie jesteś taką, jaką cię inni widzą i, że taka, jaką byłaś lub mogłaś być, byłaś albo mogłaś być widziana przez innych, gdyż inaczej inni widzieliby cię inaczej. Bądź taką, jaką cię widzą - albo, jeśli chcesz, żebym wyraziła to prościej: nigdy nie wyobrażaj sobie, że nie jesteś taką, jaką cię inni wid... Rozwiń ^{„Alicja w Krainie Czarów” to filmowa adaptacja książek Lewisa Carrolla „Przygody Alicji w Krainie Czarów” i „Po drugiej stronie lustra”. Dzieciom przypomni się ten mroczny film animowany Disneya, gdy dostaną do pokolorowania darmowe strony do druku. Sukienkę Alicji można pokolorować na niebiesko i biało, tak jak w filmie. Jej włosy są złote, a na głowie […]} Osoby z zespołem Alicji w Krainie Czarów mają halucynacje, doświadczają iluzji związanych z percepcją ciała, poczucie czasu i prędkości. Dowiedz się, na czym polega ten syndrom, dlaczego jego nazwa związana jest z bohaterką książki Lewisa Carrolla. Lubisz "Alicję w Krainie Czarów" - książkę Lewisa Carrolla? To historia o dziewczynce, która podążając za królikiem, trafia do magicznego, pełnego iluzji świata, gdzie wszystko jest możliwe i tajemnicze. Na przykład po zjedzeniu ciastka rośnie do wysokości ponad 2,5 metra, a jej głowa przebija dach domku należącego do królika. W tym świecie kwiaty śpiewają, przedmioty lewitują, wszystko jest widoczne z innej źródła sugerują, że ten niezwykły świat stworzony przez Lewisa Carrolla był wynikiem jego choroby. Pisarz cierpiał na migrenę z aurą. Przed każdym bólem głowy, zazwyczaj kilka lub kilkadziesiąt minut wcześniej, pojawiały się u niego objawy neurologiczne, takie jak mroczki przed oczami, błyski świetle w polu widzenia, zaburzenia ostrości widzenia, a nawet chwilowe utraty wzroku. Aura migrenowa zmieniała jego postrzeganie własnego ciała, a nawet wpływała na poczucie objawy pojawiają się u osób cierpiących na zespół Alicji w Krainie Czarów (inaczej syndrom Alicji w Krainie Czarów, Alice in Wonderland Syndrome – AIWS). To tajemnicze zaburzenie psychosensoryczne, które pojawia się najczęściej u dzieci pomiędzy 5. a 10. rokiem życia, a także u osób dorosłych, cierpiących na migrenę z aurą. Pierwsze przypadki choroby zostały opisane w latach 50. XX wieku przez amerykańskiego neurologa C. Lippmana. Jednak znaną dzisiaj wszystkim nazwę schorzenia nadał psychiatra John Todd, który w 1955 roku opisał 5 przypadków chorych na migrenę i padaczkę skarżących się na specyficzne dolegliwości poprzedzające atak i powiązał je z historią małej Alicji z książki Lewisa Carrolla. Zespół Alicji w Krainie Czarów – jakie objawy?Osoby z zespołem Alicji w Krainie Czarów mają halucynacje, doświadczają iluzji związanych z percepcją ciała, poczuciem czasu i prędkości. Podczas wywiadu lekarskiego w różny sposób opisywały swoje objawy. Niektórym wydawało się, że ich ciało kurczy się lub – wręcz przeciwnie – powiększa się. Niektórzy mieli wrażenia, jakby niektóre części ciała rosły, np. uszy, ręce lub nogi. Jeszcze inni mówili, że idąc po chodniku, nagle byli tacy wysocy, że mogli patrzeć na czubki głów innych ich przedmioty oddalały się lub przybliżały, czasem wydawały się większe lub mniejsze, stąd osoba z tym zaburzeniem może mieć chwilowe zaburzenia równowagi (wydaje się im, że muszą utrzymać pochyłą pozycję ciała, podczas gdy tak naprawdę stoją prosto). Schody i korytarze wyglądały tak, jakby nie miały końca. Zmieniało się też postrzeganie tekstur – podłoga mogła wydawać się gąbczasta, a kanapa jak zrobiona z cierpiący na to zaburzenie mają zaburzone poczucie czasu, prędkości. Czują, że nie mają nad tym żadnej kontroli. Niektórzy mają silne uczucie bycia śledzonym, wydaje się im, że gdzieś kryje się ktoś, kto kontroluje jego jest również odbiór dźwięków – czasem są one dalekie i przytłumione, czasem bliskie, głośne i ataki trwają kilka, czasem kilkanaście minut. Mogą pojawić się o każdej porze dnia, jednak najczęściej mają miejsce rano, tuż po przebudzeniu. Później wszystko wraca do normy. Podczas ataków osoby dotknięte syndromem Alicji w Krainie Czarów nie tracą kontaktu z rzeczywistością, mają świadomość, że ataki zniekształcają ich postrzeganie. Mimo to rzadko zgłaszają się do psychologa w obawie przed zdiagnozowaniem choroby psychicznej. Tymczasem – co należy szczególnie podkreślić – to zaburzenie nie jest chorobą psychiczną. Zespół Alicji w Krainie Czarów – jakie są przyczyny?Zespół Alicji w Krainie Czarów nadal stanowi zagadkę dla lekarzy. Jego przyczyny nie zostały do końca poznane. Najbardziej prawdopodobna jest teoria, że jest to rodzaj nietypowej aury, która pojawia się u osób chorujących na migrenę, napięciowe bóle głowy lub chorujących na padaczkę. Udowodniono, że ataki są związane z czasowym niedokrwieniem tkanki mózgowej (w obszarze skroniowym, ciemieniowym).Syndrom Alicji w Krainie Czarów niektórzy naukowcy wiążą również z zakażeniem wirusem Epsteina-Barr (mononukleoza zakaźna), ospą wietrzną, świńską grypą (AH1N1), zakażeniem wirusem Coxsackie, a także zespołu majaczeniowego z gorączką. Podobne objawy pojawiają się również po zażyciu substancji psychoaktywnych, głównie Alicji w Krainie Czarów – jak wygląda leczenie?Niestety nie ma żadnych wytycznych, które wskazywałyby, jak powinno wyglądać leczenie tego zaburzenia. Z obserwacji wynika, że to zaburzenie, a właściwie związane z nim dolegliwości, mijają samoistnie wraz z wiekiem. Można jednak skorzystać z porady psychoterapeuty lub psychologa, jeśli wraz z zaburzeniem pojawiają sie napady lęku lub niepokoju (np. przed pojawieniem się kolejnego ataku). Jeśli jednak objawy zespołu Alicji w Krainie Czarów są związane z migreną, padaczkę lub jakimś zakażeniem, sugeruje się leczenie choroby podstawowej. Jeśli omamy i halucynacje związane z zespołem Alicji w Krainie Czarów związane są migrena lub padaczką, można je potraktować jako ostrzeżenie przed zbliżającym się atakiem. Umożliwia to choremu przygotowanie się i zabezpieczenie przed jego nieprzyjemnymi konsekwencjami.

Rozmiar. 2XL/3XL. 105, 99 zł. zapłać później z. sprawdź. 114,98 zł z dostawą. Produkt: KOSTIUM HALLOWEEN ZOMBIE ALICJA W KRAINIE CZARÓW PLUS SIZE 2XL-3XL. kup do 13:30 - dostawa jutro.

Następne wideo anuluj Odblokuj dostęp do 10577 filmów i seriali premium od oficjalnych dystrybutorów! Oglądaj legalnie i w najlepszej jakości. Nie kupuj kota w worku! Wypróbuj konto premium przez 14 dni za darmo! Dodał: parallel-linnes Alicja w tajemniczy sposób wkracza do magicznej krainy. Podążając za białym królikiem, trafia na dwór okrutnej Królowej Kier. pokaż cały opis / 5 Oceny: 3 Lubisz ten film?Poleć go znajomym Embed na stronę Zgłoś naruszenie 1059 godzin bajek dla dzieci. Włącz CDA Premium w mniej niż 2 minuty! Nowe, wygodne metody aktywacji. Nie kupuj kota w worku14 dni darmowego testu! Komentarze do: Alicja w Krainie Czarów (1999) Lektor PL Najlepsze komentarze Najlepsze komentarze Najnowsze komentarze anonim148 (*.*. 2022-04-18 22:37:47 +1 megga polecam Odpowiedz anonim166 (*.*. 2021-12-24 22:44:30 +1 Widać że odrazu bardzo fany film . Odpowiedz anonim50 (*.*. wysłano z 2022-07-04 23:36:29 0 XD co to za Odpowiedz anonim171 (*.*. wysłano z 2022-05-12 09:21:50 0 To jest bajka o wyjściu z psychiatryka ja to tak odbieram Odpowiedz anonim171 (*.*. wysłano z 2022-05-12 09:17:54 0 Królowa kier i jej karciana armia żołnierzyków to chyba była królowa wojny tak się chyba ta gra nazywa co alicje nie cierpiala, tylko w kartach tyle dobrze nikt nie ginie najgorsza gra w wojnę to jest wiadomo gdzie między państwami to też jest grą tylko zdecydowanie bardziej krwawa! Odpowiedz anonim171 (*.*. wysłano z 2022-05-12 09:32:06 +1 @anonim171: Zresztą nowy matrix to potwierdził Odpowiedz anonim171 (*.*. wysłano z 2022-05-12 09:20:43 0 @anonim171: No i co do tej krokowy to przydałiby się król karol od karo , jeszcze kurna dać tam kartę z covidem rosyjskim reżimem i kazać królikowi razem z alicjom zakopać je w króliczej norze!! Odpowiedz Pokaż wszystkie odpowiedzi [1] anonim165 (*.*. 2022-03-09 18:20:00 0 jestem sys Odpowiedz 720p00:45 Następne wideo: Tymczasem w krainie papieru toaletowego Kuguar Autoodtwarzanie następnego wideo on off 720p 00:45 Tymczasem w krainie papieru toaletowego Kuguar 1080p 26:13 Polska A-Z. Rześka noc w Krainie Wilka Autostopem Na ... 00:17 Zdenerwowany lektor Jay 03:07 Czarna Historia Ameryki (Lektor) ziomek15 02:52 Zmieleni pl - wysyłajcie dalej! Ballrock 720p 11:53 Pyta pl - Manifa joker71 04:11 Impreza w żołądku (PL) Endriux 720p 04:00 Alan Wake (PL) anonim 1080p 02:35 Kler zwiastun PL zwiastuny-nowy... 720p 08:19 Pyta pl na WOŚP honda 720p 07:56 Pyta pl - Maraton Kuguar 1080p 03:38 Wisisz mi trzy dychy! - CYBER LEKTOR #1 Cyber Marian 02:50 Of Might and Magic 5 PL PL Intro RohenTahir 04:22 Kilka prawd o kobietach (PL) Endriux 08:11 Obudź się Polsko - pyta pl Makaveli4life 02:53 Prince of Persia Zapomniane Piaski Intro PL gracz24 05:55 Jaja ze stali - Diabeł Wpieniacz Parasolki PL ScarabeuSable 02:10 Miliataria pl - Reklama z lat 90 anonim 01:25 ASDFmovie 3 PL (z polskimi napisami) anonim 02:47 ModNation Racers - recenzja video PL (PSP/PS3) SeTlers 1080p 05:27 PanPan Band - Live in Sen Pszczoły 2016 PanPanOfficial 1080p 06:39 BTS - LOVE YOURSELF Her Serendipity Comeback Trailer REACTION [PL] SAGI 1080p 07:44 Przystanek Tajlandia - Bazar na czynnych torach kolejowych :) Przystanek Taj... 1080p 15:35 ŚWIĄTECZNE ROBÓTKI RĘCZNE | fajny program Wielmożny Ostatnio komentowane: TomUsh skomentował Ucieczka w kosmos / Farscape 7 sezon 3 anonim skomentował Coco Chanel [2008] - Lektor PL - cz. 2 katkamyszczak skomentował Sekaiichi Hatsukoi Movie Yokozawa Takafumi no Baai [PL] lenzie225 skomentował Miraculum biedronka i czarny kot Sezon 4 Odcinek 13 (Optigami) DUBBING POLSKI w 1080p anonim skomentował Dodałem 14 JABŁEK KTÓRE POWINNY BYĆ ZAKAZANE do MINECRAFT! anonim skomentował Senden Daha Güzel Dizisi 7 Bölüm SK Titulky anonim skomentował Mgła (2007 anonim skomentował Mumia (1999) anonim skomentował Minionki: Wejście Gru - dubbing PL anonim skomentował Rodzinny dom wariatów / The Family Stone (2005) Lektor PL anonim skomentował The Fall of the Cabal - Upadek Kliki (polskie napisy) anonim skomentował Minionki: Wejście Gru - dubbing PL anonim skomentował MINECRAFT, ale MOGĘ ZMIENIAĆ SIĘ WE WSZYSTKIE MOBY! *beka* anonim skomentował The Canterbury Tales - Opowieści Kanterberyjskie 1972 1080p BluRay x264 PL anonim skomentował H2O: Wystarczy Kropla - odcinek 16 - Chory z miłości anonim skomentował MINECRAFT, ale MOGĘ ZMIENIAĆ SIĘ WE WSZYSTKIE MOBY! *beka* Artur_Dyskopata skomentował Ile łączy Rosję z Izraelem? bartbor81 skomentował Isekai Maou to Shoukan Shoujo no Dorei Majutsu - Odcinek 8 Napisy PL FULL HD m-wloch2 skomentował Shingeki No Kyojin S2 - 01 anonim skomentował Umrao Jaan: Losy pięknej kurtyzany (2006) [Lektor PL] - Umrao Jaan

Work Description. Alice's Adventures in Wonderland (commonly Alice in Wonderland) is an 1865 English children's novel by Lewis Carroll. A young girl named Alice falls through a rabbit hole into a fantasy world of anthropomorphic creatures. It is seen as an example of the literary nonsense genre. One of the best-known works of Victorian

Geneza Lewis Carroll jako wykładowca postrzegany był przez studentów za dość nieporadnego i w sumie nudnego nauczyciela. Mimo to potrafił znakomicie łączyć swe matematyczne zdolności z pisarstwem i pasją fotograficzną. Cechowała go też wybujała wyobraźnia, za pomocą której potrafił jak nikt inny rozbudzać dziecięce fantazje, które następnie dokładnie odtwarzał w swej twórczości. Chęć zrozumienia zasad matematyki i logiki skłaniała go do tworzenia zabawnych gier słownych, a także stosowania w swych utworach humoru językowego. Inspiracją do napisania „Alicji w Krainie Czarów” stała się podróż jaką odbył wraz ze swym wykładowcą oksfordzkiego kolegium Christ Church i wicerektorem Uniwersytetu Oksfordzkiego – Henrym Georgem Liddellem. Poznał wtedy jego córkę – Alice Liddell, która stała się potem pierwowzorem wymyślonej przez niego bohaterki jednej z jego najbardziej poczytnych książek. Alice miała dwie siostry – Lorine i Edith, które pozowały mu do wykonywanych zdjęć. W trakcie podróży z pannami Liddell, Carroll opowiadał im niezwykłe opowieści, które na prośbę małej Alice postanowił spisać. I tak po dziesięciu latach powstały utwory: „Alicja w Krainie Czarów” i „Po drugiej stronie lustra”. Po publikacji „Alicji” w 1865 r. Carroll został mocno skrytykowany przez czytelników. Zarzucano mu, że jego utwór jest nonsensowny i brakuje w nim realizmu. Uznano, że przeważa w nim nadmiar abstrakcji. Pozytywnie doceniono jedynie ilustracje Johna Tenniela, które do dziś nieodłącznie towarzyszą kolejnym wydaniom. Mimo tych krytycznych głosów pisarz zdecydował się w 1866 r. wydać kontynuację i zabrał się do pisania książki „Po drugiej stronie lustra”. W 1871 r., gdy ukazała się pierwsza część – „Alicja w Krainie Czarów” zyskała już głosy uznania czytelników. Doceniono zwłaszcza to, że Carrollowi udało się połączyć wyrafinowaną logikę z elementami satyry społecznej, a także czystej fantazji. Dzięki temu książkę uznano za klasyczną lekturę nie tylko dla dzieci. Tym razem krytycy docenili zwłaszcza talent, który spotkał się z przychylnymi opiniami wielu autorów i filozofów (w tym m. in. Jamesa Joyce’ a). W 1881 r. Carroll postanowił już poświęcić się wyłącznie pisarstwu. Publikował jeszcze wiersze i utwory dla dzieci, ale żadne z tych dzieł nie było w stanie przebić najsławniejszej z jego pozycji, jaką bez wątpienia była „Alicja w Krainie Czarów”. Czas i miejsce akcji Czas i miejsce akcji funkcjonują w powieści na dwóch płaszczyznach. Akcja realnych wydarzeń toczy się na angielskiej prowincji początku lat 60 – tych XIX w. Tytułowa Alicja spędza tu letnie popołudnie w towarzystwie swej siostry. Fantastyczne zdarzenia rozgrywają się natomiast w Krainie Czarów, do której prowadzi Królicza Nora. W Krainie tej bohaterka przenosi się co cudownego, rajskiego ogrodu, który zamieszkuje cała masa nierealnych stworzeń. Prawa czasu i logiki przestają tu mieć jakiekolwiek znaczenie. Czas jest pozbawiony zasad linearności – trudno więc go bliżej dookreślić. Tak naprawdę przygody bohaterki są wytworem jej wybujałej wyobraźni i krótkiej drzemki. Problematyka Autor przystępując do pisania „Alicji” starał się wykreować cudowny, bajkowy acz nierealny świat, w którym nie obowiązują żadne prawa fizyki i logiki. Chciał w ten sposób odtworzyć świat dziecięcych marzeń, snów i fantazji. Bohaterowie tego świata ukrywają się pod alegorycznymi postaciami zwierząt i groteskowych kreatur, tak jak jest to w przypadku chociażby karcianej pary królewskiej. W ten sposób wyraziście i ostro zarysowani bohaterowie doskonale współgrają z naiwnością i prostotą, jakie cechują świat dzieci. Jednocześnie autorowi udało się zminimalizować znaczenie zasad i konwenansów świata dorosłych. Za sprawą tej groteskowej kreacji autorowi w przemyślny sposób udało się obnażyć karykaturę swoich czasów, a także ośmieszyć i wytknąć jego pozoranctwo, bufonadę, sztuczność i małostkowość (za drobne przewinienia Królowa skazywała na ścięcie głowy). Alicja, którą cechuje odwaga i rozsądek, jako jedyna potrafi właściwie zareagować na rozgrywającą się na jej oczach maskaradę. Biorąc w obronę gwardzistę, naraża się wprawdzie na niebezpieczeństwo, ale z drugiej strony przyczynia się tym samym do zdemaskowania obłudy i fałszu, jakie zdominowały życie na królewskim dworze. Alicja nie boi się też odsłonić prawdy, że królewska para to tylko zwyczajne karty do gry. Powieść można odczytywać zatem w dwóch wymiarach – jako fantazyjną baśń dla dzieci, ale również jako alegorię świata dorosłych. Utwór stanowi też pochwałę dziecięcej wyobraźni i rozsądku, które uosabia postać rezolutnej, asertywnej i mądrej dziewczynki. Opisy bohaterów Alicja – siedmioletnia, rezolutna dziewczynka; główna bohaterka utworu. Alicja kieruje się w swym działaniu rozsądkiem – wierzy w prawa i zasady porządkujące świat. Jest współczująca i bardzo wrażliwa na krzywdę innych (pomoc gwardziście, której udziela mu z narażeniem własnego życia). Cechuje ją ogromna ciekawość świata (podąża za Białym Królikiem i wkracza do fantastycznej krainy, w której pełno przejść i korytarzy). Dziewczynka jest bardzo odważna i nie boi się nowych wyzwań. Wizyta w Krainie Czarów sprawia, że musi skonfrontować swe niewinne, dziecięce spojrzenie na świat z realiami i zasadami panującymi w świecie dorosłych. Bohaterka była życzliwie i przyjaźnie nastawiona do innych. Była ciepła i pełna optymizmu – nie zrażały ją trudności, jakie spotykała na swej drodze. Alicja została zaproszona na dziwny podwieczorek, gdzie wszyscy pili herbatę. Okazało się, że bohaterowie utknęli w czasie, co miało być karą za to, że kiedyś zabili czas. Odwagi bohaterki dowodzi też fakt, że była w stanie przeciwstawić się okrutnej i bezwzględnej Królowej Kier, a także wytknąć jej cały absurd i bezsensowność procesu. Z całą pewnością Alicję cechowała też wybujała wyobraźnia, bo to za jej sprawą przeniosła się do tak fantastycznej, baśniowej krainy. Biały Królik – zwierzę zamieszkujące w Krainie Czarów. Jest przewodnikiem Alicji, która za nim podąża i w końcu wpada do jego nory wypełnionej niezliczoną ilością korytarzy. Królik jest bardzo ważnym bohaterem powieści. Cechuje go bojaźliwość i jest wielkim tchórzem. Nerwowo spogląda na zegarek i nieustannie jest przestraszony. Ma też maniakalne przyzwyczajenia i potrafi być agresywny – cały czas poniża i wykorzystuje Billa. Manipuluje też innymi dla swoich korzyści. Podczas procesu jest heroldem. Biały Królik posiada cechy charakteru lorda Derby. Na końcu książki zachodzi w nim przemiana – podczas procesu potrafi zdobyć się na odwagę. Postać Białego Królika wyraźnie kontrastuje z odważną i rezolutną Alicją, co stanowi jednak istotny walor utworu. Królowa Kier – władczyni Krainy Czarów. Jest apodyktyczna i cały czas się awanturuje. Nigdy nie cofa swych decyzji. Królowa zarządza ścinanie głów nawet za najmniejsze przewinienia czy przejawy buntu. Chcąc nadal uchodzić za potężną, nieprzejednaną władczynię robi wszystko, by podwładni byli jej całkowicie posłuszni. Dlatego tym większym ciosem jest dla niej to, że mała dziewczynka była w stanie przeciwstawić się jej nakazom i wytknąć jej błędy. Król Kier – władca Krainy Czarów. Jest pantoflarzem całkowicie poddanym bezwzględnej Królowej. Ogólnie jest nie lubiany i nie potrafi walczyć o swoje racje. Brakuje mu odwagi i bezwzględności, dlatego wycofuje swe rozkazy. Król i Królowa Kier noszą w sobie rysy państwa Liddell. Kot – Dziwak z Cheshire – jest ważnym bohaterem utworu, ale nie ma rzeczywistego odpowiednika. Jest gadułą i wiecznie uśmiechniętym dowcipnisiem. Cechuje go indywidualizm i trzeźwe myślenie, które pozwalają mu formułować logiczne wnioski. W ten sposób wyjaśnia Alicji szaleństwo i niesamowitość Krainy Czarów. Kotu nie można było całkowicie ufać, bo potrafił być bardzo niebezpieczny. Umiał przepowiadać przyszłość i znał odpowiedzi na wiele zagadek. Za swój indywidualizm i odważne głoszenie swych poglądów zostaje w końcu ukarany przez ścięcie głowy. Księżna – brzydka i próżna kuzynka Królowej. Początkowo jest nieprzychylnie nastawiona do Alicji, ale później się to zmienia i staje się wobec niej czuła. W domu Księżnej przygotowywano rozmaite eliksiry. Pan Gąsienica – stworzenie zamieszkujące Krainę Czarów. Pali fajkę wodną i jest bardzo niemiły dla Alicji. Podsuwa jej pomysł eksperymentowania z różnymi częściami grzyba (na którym siedział), by mogła zmieniać swój rozmiar. Zwariowany kapelusznik – nieprzyjazny kapelusznik, który żyje w ciągłym czasie herbacianego spotkania. Razem z Marcowym Zającem ciągle spożywają podwieczorek. Cechuje go ekscentryczne zachowanie, a także wyszukane wypowiedzi. Cały czas się uśmiecha i dziwnie sią zachowuje. Pierwowzorem dla tego bohatera była najprawdopodobniej postać oxfordzkiego meblarza – Theophilusa Cartera. Szarak Bez Piątej Klepki – jest członkiem kompanii herbacianej (osób, które utknęły w czasie podczas spotkania na herbatę). Cieszy go frustracja i zmartwienia Alicji. Suseł – on również należy do kampanii herbacianej. Wspólnie ze Zwariowanym kapelusznikiem i Szarakiem Bez Piątej Klepki wciąż pije herbatę, będąc uwięzionym w czasie. Siedzi przy stole w półśnie. Smok – jest na usługach Królowej. Od razu zaprzyjaźnia się z Alicją i eskortuje ją do Niby - Żółwia. Niby–Żółw – jest przyjaźnie nastawiony do Alicji. Jest bardzo smutny i cechuje go sentymentalizm. Wciąż z rozrzewnieniem wspomina swą przeszłość. Alicji opowiada swą przerażającą historię. Niegdyś był prawdziwym żółwiem, ale któregoś dnia przemienił się w karykaturę żółwia połączonego z cielęciem. Choć żyje w lekki sposób, nigdy nie zapomniał o swej tragedii. Mysz – Alicja z nią jako pierwszą rozmawia zaraz po wkroczeniu do Krainy Czarów. Opowieść Alicji o swym kocie Jacku bardzo ją przeraża. Kiedy opowieść Myszy o prześladowaniu jej przez koty zostaje przerwana, ta urażona odchodzi. Gołąb Dodo – stworzenie z Krainy Czarów. Posługuje się wyszukanym językiem nie przystającym jednak do baśniowej rzeczywistości. Inne zwierzęta zarzucają mu, że nie rozumie znaczenia wypowiadanych słów. Gołąb zachęca pozostałe zwierzęta, by wzięły udział w wyścigu. Gołąb stanowi karykaturę samego Carrolla. Kaczor – do jego kreacji posłużyła postać wielebnego Duckwortha, na co wskazuje jego nazwisko. Bill Jaszczurka – jego pierwowzorem był Benjamin Disraeli – sławny polityk związany z lordem Derby. Biś był sługą Białego Królika. Podczas procesu pełni funkcję ławnika. W oczach innych zwierząt uchodzi za nieudolnego i niezaradnego głupca. Rozwiń więcej

Alicja stała się w oczach niektórych odpowiednikiem Dolores Haze, bohaterki powieści Nabokova „Lolita”. Nie przypadkiem to właśnie Nabokov w roku 1923 przetłumaczył „Alicję w krainie czarów” na rosyjski. Z późniejszych z nim wywiadów wynika, że autor „Lolity” uważał Carrolla za pedofila, „który nigdy nie dał się

Wszystkie zamieszczone na stronie materiały są chronione prawami autorskimi, należącymi do Grupy DELPOL. Wykorzystywanie całości lub fragmentów w/w materiałów bez zgody Grupy DELPOL jest zabronione. © 2022 by

Alicja w Krainie Czarów -test znajomości lektury. Test znajomości lektury pt. Alicja w Krainie Czarów autorstwa Lewis Carroll. Ilość pytań: 24 Rozwiązywany: 26357 razy. Rozwiąż test Pobierz PDF Fiszki Powtórzenie Nauka.

Grace – legenda krykieta, wspaniały gracz, Żyd i twórca wielu technik krykietowych… No co?! Był wspaniałym żydem graczem… Przykładowy mecz krykieta Według Angoli to jest śmieszne… My tu niewiele widzimy śmiesznego, bo nie rozumiemy krykieta… Łopata – jeden z oficjalnie zatwierdzonych rodzajów kijów do krykieta Jacques Rudolph, fielder drużyny Yorkshire zabija gołębia piłką podczas meczu. Jedni mówią, że przypadkiem, ale plotka iż po meczu na szafce narysował przekreślonego gołębia mówi, że jednak celowo… UWAGA! FILMIK MOŻE BYĆ UZNANY ZA BRUTALNY PRZEZ EKOLOGÓW GDYŻ GINIE NA NIM ZWIERZĘ! W tym filmiku możemy zobaczyć, że krykiet 1. Nie jest taki łatwy jak się wydaje 2. Krykiet naprawdę może zaboleć… Au… On trzyma jego (swojego?) penisa wicketa kija… Sprzęt krykietowy ma uniwersalne zastosowanie Zawodnicy umierają z nudów podczas meczu testowego Bycie grubym Anglikiem z Północy niekoniecznie musi przeszkadzać w grze w krykieta Krykiet jest niemożliwie nudny… Możesz grać pięć dni i wciąż nie wiedzieć kto wygrał… To jak uprawiać seks pięć dni, w którym żadna ze stron nie miała orgazmu Stanisław Jerzy Lec o krykiecie O co, kurwa, chodzi w krokiecie? Przeciętny Polak o krykiecie A! To w to grała Alicja w Krainie Czarów? Przeciętny Polak mylący krykiet z krokietem… Lubię krokieciki! Czytelnik myli krokieta z krokietem Cieszę się, że bejsbol dał narodziny innym sportom, takim jak krykiet George Walker Bush myląc dziecko z ojcem… Wow! A myślałem, że już nie ma nic bardziej powolnego od bejsbolu! Amerykanin o krykiecie W krykiecie nie jest ważne, kto zdobywa punkty. Tu chodzi o współpracę w drużynie, a nie o indywidualne popisy Włodzimierz Szaranowicz o krykiecie, jednak tradycyjnie nie potrafiący powiedzieć niczego sensownego Krykiet – angielski sport zespołowy będący wersją demo bejsbolu. Sport ten ma najdłuższy na świecie czas gry, co doprowadza samych graczy do różnych form schizofrenii. Ponieważ jednak nie wszyscy rozumieją problemy Anglików, ten możliwie bezcelowy i głupi sport pozostał popularny tylko w Cannonball Brytyjskiej Wspólnocie Narodów (Commonwealth). Historia krykieta[edytuj • edytuj kod] Krykiet to sport, który zaczynał jako wiejska rozrywka, a skończył jako full professional team sport. Rozwinięty, oczywiście, przede wszystkim przez Żydów, którzy rozwijali go w czasach średniowiecznych, a potem nowożytnych dzięki filantropijnemu sponsorowaniu meczów organizowaniu zakładów bukmacherskich. Żydem, który najbardziej przyczynił się do rozwoju krykieta był Grace, który sam wymyślił większość technik gry. Można było poznać go na odległość po bardzo długiej i bujnej czuprynie… eee… no… grzywie… no, kurwa, brodzie! No, Żydzi mają brody, to nie nasza wina, że Grace był stereotypowym Żydem! Drugim godnym odnotowania graczem był Australijczyk Donald Tusk Bradman, którego tak nie lubili Anglicy, że podczas meczów rzucali w niego piłką i tak powstała technika rzutu Wyjeb Kangurowi. Mało tego, sport ten był rozwijany także przez rasizm. Za czasów apartheidu, reprezentacja RPA została wykluczona z międzynarodowych organizacji po tym, jak uprzednio zabroniła Angolom przyjechać do ich kraju na tournée, bo mieli w składzie czarnego brata. Potem RPA płaciła graczom różnych krajów, by tworzyli jednorazowe drużyny, które przyjeżdżały do RPA i grały z białymi Afrykanerami. Doprowadziło to do serii zawieszeń graczy, którzy przystąpili na takie propozycje. Ale nawet dożywotnie zawieszenie było niczym przy pieniądzach płaconych przez białych Afrykanerów. Tak czy inaczej, wpłynęło to na rozwój dyscypliny. Na rozwój dyscypliny wpływ mieli też kibice, których umieralność podczas meczów, gdy na słońcu trzeba siedzieć kilka godzin dziennie, drastycznie wzrosła. Wprowadzono mecze krótsze oraz, w Australii, sztuczne oświetlenie. Nazwa krykiet, mimo iż to sport angielski, ma pochodzenie francuskie[1] i wywodzi się ze starofrancuskiego słowa criquet, oznaczającego rodzaj maczugi. Zasady krykieta[edytuj • edytuj kod] UWAGA!!! Dalsze czytanie tego artykułu może spowodować eksplozję mózgu! Odradzamy dalsze zagłębianie się w artykuł. Chociaż Ty nie wyglądasz na takiego, który by posłuchał… Niestety, nie wszyscy rozumieją problemy Anglików i większość ludzi na świecie nie jest w stanie zrozumieć ogromu zasad krykieta, gdyż próba ich pełnego zrozumienia doprowadziła już do oficjalnie odnotowanych przypadków zlasowania mózgu i samozapłonu ciała. Jakkolwiek postanowiliśmy przytoczyć tu podstawowe zasady. Sprzęt i strój[edytuj • edytuj kod] Sprzęt podstawowy: Gracze używają piłki zrobionej z korka od butelki po tanim winie obwiniętego onucą o dowolnym obwodzie, średnio około 23 centymetrów. Gracze mogą używać do odbijania piłki następujących przedmiotów: łopaty; kija hokejowego; deski do prasowania; drewnianej łopatki kuchennej; kawałka sidingu. Gracze mają na sobie podczas meczu: ochraniacze na jaja (podstawa); kaski; okulary przeciwsłoneczne; koszulki polo; swetry. Na wyposażenie pola gry składają się: wicket (jak z Something Wicked This Way Comes…), czyli bramka; linia wyznaczająca granice pola gry (tak, jest oficjalnie na liście sprzętów); dwa ekrany po bokach boiska, na których znudzeni sędziowie i zawodnicy mogą oglądać swoje ulubione seriale. Zasady gry[edytuj • edytuj kod] To ciekawe, że w krykiecie dwie zawodowe drużyny mogą na życzenie obu stron zmienić oficjalne zasady gry. Jednym z powodów takiego postępowania może być na przykład fakt, iż sami zawodnicy nie znają wszystkich zasad, przez co mogą tworzyć własne. Najczęściej zmienianą zasadą jest dozwolenie rzutu w formie toczenia piłki po ziemi, co następuje, gdy bowler (miotacz) nie potrafi normalnie rzucić (zbowlować[2]) piłki. Podział graczy[edytuj • edytuj kod] W obu drużynach gra po 11 graczy. Są trzy pozycje na boisku: Batman (odbijacz, czyli batsman) – odbija piłkę np. deską do prasowania, a potem lata od jednej bramki do drugiej i zdobywa rany. Miotacz (bowler) – gracz w kręgle, rzuca korkiem owiniętym onucą w stronę batmana, próbując zrzucić bramkę. Trzymacz wicketa (bramki) – trzyma wicketa[3]. Jego zadaniem jest łapanie nadlatujących onuc i dotykanie nimi wicketa batmana. Polowy (fielder, czyli łapacz lub obrońca, żaden tam rolnik) – 97% czasu gry w krykieta spędza on właściwie nie grając w krykieta, dlatego wymyślono dla niego całą listę pozycji, aby zmusić go do spędzenia weekendu na staniu w bezruchu na trawiastym podłożu i z bardzo rzadka łapania piłki zanim ta doleci do końca boiska. Z grubsza jego zadanie polega na oglądaniu przelatujących ptaków. Od czasu do czasu zdaje się zrobić kilka kroków w stronę lecącej piłki, czasem także bijąc brawo. To prawdopodobnie dla uniknięcia zakrzepicy żył głębokich, na którą to chorobę często narzekają krykieciści…Polowi mają specjalne nazwy w zależności od tego, gdzie stoją, a także dziesiątki pododmian danych głównych, np. głupi, głęboki, kwadratowy… I tak, są: Majtki (Slips) np. Głupie majtki (Silly slips) Gul (Gully) Środkowo-wicketowy (Mid-Wicket) Włączany od środka (Mid-on) Wyłączany od środka (Mid-off) Kwadratowo nogi (Square leg) Punkcik (Point) Trzeci do 3some (Third man) np. Trzeci do gejowskiego 3some (Deep third man) Pokrywka (Cover) Biegacz – kiedyś jeżeli batman miał kontuzję i nie mógł biegać, mógł wybrać z pozostałych zawodników biegacza, któremu najpierw musiał oddać ubranie a potem biegacz musiał robić za niego wszystko oprócz odbijania. W 2011 roku międzynarodowa federacja krykieta zabroniła korzystania z biegaczy po tym jak lankański gracz Arjuna Ranatunga notorycznie korzystał z biegaczy jednak nie z powodu kontuzji, ale dlatego że był obleśnie spasionym leniem, co pewnego razu zauważył zawodnik Australii, trzymacz wicketa Ian Healy, który powiedział You don't get a runner for being an overweight unfit fat cunt. Tłumaczenie pozostawimy czytelnikom. Rezerwowy – zgodnie z zasadami, rezerwowy może zastąpić każdego kontuzjowanego gracza, ale nie może odbijać, rzucać, trzymać wicketa ani być kapitanem… Generalnie rezerwowy siedzi i się nudzi (ew. stoi i się nudzi) za wyjątkiem momentów, kiedy musi przynieść napoje graczom z pola. Mecz[edytuj • edytuj kod] Mecz krykietowy to… no… no właśnie ciężko wyjaśnić komuś, kto nigdy nie widział meczu krykietowego, jak ten może trwać pięć dni, jeśli są tylko cztery zmiany (inningsy)… Ale z grubsza: Mecze krykietowe dzielą się na trzy rodzaje: Mecze testowe – trwają kilka dni po min. 6 godzin dziennie[4]. Jest to tradycyjna forma rozgrywania meczu krykietowego. Dzieli się na cztery zmiany po sześć piłek na ołwer (część). Nazwa pochodzi od tego, iż mecz ten to test dla graczy. Test wytrzymałości, sprawności, odporności na stanie w trzydziestostopniowym upale oraz, gdy się gra na pozycji polowego, zabijania czasu podczas kilkugodzinnego stania i czekania na piłkę zmierzającą w jego stronę, zazwyczaj rzadziej niż raz na godzinę… Mecze jednodniowe (ODI) – z litości dla graczy, a przede wszystkim kibiców, wprowadzono w pewnym momencie mecze jednodniowe z ograniczoną liczną 50 ołwerów na drużynę. Twenty20 – to już łaska Boga, a nie litość. Mecze Twenty20 trwają tylko trzy godziny! Mecz rozpoczyna się od rzutu monetą (do kieszeni sędziego), a potem zaczyna się rzucanie i odbijanie. I oczywiście rany. Ponieważ mecze są długie, w ich trakcie są ogłaszane oficjalne przerwy na obiady, herbatę i alkohol. Gra się na takim samym boisku, jak do ciotofutbolu. To gracze w futy przejęli boiska od krykiecistów, którzy de facto byli pierwszymi graczami w futbol australijski, był on rozrywką podczas przerw międzysezonowych. Podstawową jednostką meczu jest ołwer, tak jak w matematyce metr, ale metr dzieli się np. na centymetry, a ołwer na rzuty. W ołwerze następują rzuty miotacza i biegi batmana. Ołwer trwa 6 rzutów, ale może być ich więcej, jeśli miotacz zrobi jakiegoś łajda (wide, błąd zasięgu), albo zrobi no ball (czyli nie piłka, o tym później), co może przedłużyć ołwera nawet do 10 czy 20 rzutów, ale w statystykach i tak zostanie zapisane, że ołwer, jak każdy inny, miał 6 rzutów. W ołwerach zdobywa się rany (tzw. biegi, tożsame z punktami). Ołwery składają się na zmiany, a one na mecz wedle schematu: Zmiana to tajemnicze określenie na część meczu, której Wikipedia opisuje jedynie zakończenie, a następuje ono poprzez: Wyeliminowanie 10 batmanów (tzw. all out, czyli wszyscy poszli won). Kapitan powie, że ma wszystko w dupie, a jego drużynie nie chce się grać. Drużyna wygra mecz[5]. 10 z 11 graczy umrze z nudów lub zaśnie. Na wynik meczu krykietowego składają się rany (biegi), części (ołwery), zmiany i bramki (wickety). Celem drużyny jest zdobywanie biegów i bronienie wicketów (ew. bronienie wicketów). W piłce nożnej wynik zapisujemy np. Odra 2:0 Górnik, ale w krykiecie nie może być tak łatwo. Oto mózgojebne wyniki meczów krykietowych: W czasie Mistrzostw świata w krykiecie 2007, w meczu Sri Lanki z Indiami Zachodnimi, odbijająca jako pierwsza Sri Lanka zdobyła 303 biegi, tracąc przy tym pięć bramek (wicketów) i odbijając przez wszystkie 50 ołwerów – 303/5 (50 ov). Odbijająca jako druga w tym meczu reprezentacja Indii Zachodnich zdobyła 190 biegów, tracąc przy tym wszystkich 10 wicketów, to wszystko w trakcie niecałych 45 ołwerów – 190 ( ov). Mecz wygrała Sri Lanka różnicą 113 biegów. W I teście w Brisbane w czasie serii Ashes 2006/07 pomiędzy Australią a Anglią, reprezentacja Australii odbijała jako pierwsza i zdobyła 602 biegi podczas pierwszej zmiany, odbijająca następnie Anglia zdobyła 157 biegów. Kapitan drużyny australijskiej, Ricky Ponting, nie skorzystał z prawa follow on (następstwa) i zdecydował się odbijać ponownie - Australia zdobyła 202 biegi, tracąc przy tym jedą bramkę, po czym Ponting zdecydował zadeklarować. Odbijająca jako ostatnia Anglia miała cel 648 bramek, aby wygrać ten mecz (suma dwóch zmian Australii minus pierwsza zmiana Anglii plus 1). W rzeczywistości Australia zbiła 10 bramek Anglii, pozwalając przeciwnikom zdobyć 370 biegów. Zapis takiego meczu wygląda następująco: Australia 602 i 202/1d, Anglia 157 i 370. Australia wygrała 277 biegami. Jeśli zaś drużyna odbijająca jako ostatnia wygra mecz, ogłasza się, że drużyna np. Australia pokonała np. Bangladesz sześcioma bramkami (bo tyle im zostało). Dlaczego nie można by wtedy po prostu ogłosić wyniku w różnicy biegów? Nie wiadomo… Mecze krykieta mogą się zakończyć nierozstrzygnięciem, gdy zacznie padać deszcz lub gracze tak bardzo ociągają się z grą, że sędzia twierdzi, że ma dość i strzeli go kurwica jeśli będzie musiał na to patrzeć kolejny dzień. Mecze krykieta mogą skończyć się remisem, ale w przypadku krykieta o remis trudniej niż o wygraną w Totolotka. Mianowicie w całej historii krykieta remisy w meczach testowych odnotowano tylko dwa razy. W ODI i Twenty20 czasami się zdarzały, ale można je było rozstrzygnąć bowl-outami jak shootoutami - karnymi w piłce nożnej, z tą różnicą, że w bowl-outach gracze kolejno rzucają w niebronione bramki (a i tak bywa że nie trafią…), a w karnych w piłce nożnej w bramce zawsze stoi jakiś pajac. A samo zakończenie meczu… O ile w meczach jednodniowych i Twenty20 kończą się gdy skończą się ołwery, to nie bardzo wiadomo kiedy następuje zakończenie meczu testowego, skoro nie ma ograniczeń w czasie… Generalnie gra jest długa, bo pomiędzy zagraniami gracze się ociągają, rozgrzewają, przeciągają, ziewają, zasypiają, rozmawiają etc… Na szczęście w meczach jednodniowych i Twenty20 sędziowie popędzają graczy. W meczach testowych mogą się ociągać niemal w nieskończoność. Czyli generalnie rzut, odbicie, bieg, rzut, odbicie, bieg + eliminowanie, nie piłki (no balle) i błędy zasięgu (wide'y) i tak przez pięć dni, sześć godzin dziennie! Czyż to nie brzmi ekscytująco? Kibice[edytuj • edytuj kod] Podczas meczów krykietowych liczba widzów zmniejsza się wprost proporcjonalnie wraz z upływem czasu meczu (t) oraz zmiennej x – deszczu. Mecz może się zakończyć przedwcześnie, gdy wszyscy kibice pójdą do domu. Ostatniego dnia meczu testowego kibice są na ogół wpuszczani na stadion za darmo co i tak nie gwarantuje zapełnienia stadionu choćby w 20%. Krykiet ma jednak miliony kibiców w Indiach, gdyż to jeden z dwóch sportów (obok hokeja na trawie), w którym Hindusi jako tako się liczą… Rzucanie[edytuj • edytuj kod] Jestem pierdolnięty! Zaraz wyeliminuję batmana! Pokręcony miotacz o sobie Miotacze rzucają korek w określony sposób. Biegną w taki sposób jakby dostawali padaczki (mniej więcej jak ten koleś), a potem rzucają. Sędziowie muszą mieć kątownik w oku lub ręku, bo bowler nie może rzucić piłki rozprostowując łokieć w czasie rzutu powyżej 15 stopni (jak zegną łokieć za mocno, to podczas obrotu wokół ramienia, łokieć się prostuje, a jest to niedozwolone (prostowanie jako akcja, nie sam fakt prostego łokcia)). Podczas obrotu może się rozprostować najwyżej o 15 stopni, czyli miotacz nie powinien go zgiąć na więcej niż 15 stopni. I umpire (supersędzia) musi ocenić na oko czy łokieć był zgięty na 14, 15 czy może 16 stopni… Hm… Jeżeli miotacz notorycznie zgina i rozprostowuje łokieć zbyt mocno, sędzia może mu go złamać, a potem wsadzić w szyny, wtedy na bank go nie zegnie ani nie rozprostuje. Hindusi notorycznie wykorzystują na pozycjach miotaczy ludzi ze zdegenerowanymi łokciami, którzy nie mogą zgiąć łokcia (a wśród miliarda Hindusów jest takich sporo). Dzięki temu Hindusi mają najniższą statystykę nie piłek. Doświadczeni miotacze poprzez konieczność dziwacznego wyginania się podczas rzucania (muszą dziwnie podskoczyć, przekręcić się, obrócić ramię wokół stawu i wylądować z dziwnie ugiętym), na starość znacznie częściej cierpią na reumatyzm i artretyzm niż przeciętni ludzie. Bowler (miotacz) ma dwa zadania: eliminowanie batmanów lub zapobieganie zdobywania biegów przez batmanów. Dzięki temu miotacz może zdobyć kilka achievmentów (osiągnięć): 10 bramek w meczu – zdobycie dziesięciu bramek w meczu to coś jak zdobycie dziesięciu goli w piłce nożnej. Nagrodą za to osiągnięcie jest możliwość zabrania do domu zestawu trzydziestu stumpów (kije)[6] i możliwość zbudowania palisady wokół skalniaka z roślinami. 10 bramek podczas zmiany – zdobycie dziesięciu bramek podczas zmiany przez jednego miotacza jest równie prawdopodobne co zdobycie 30 goli w meczu przez jednego piłkarza, ale ponoć jest to możliwe i komuś się udało. Nagroda jest taka sama, jak przy 10 bramkach w meczu. 5 bramek podczas zmiany – za zdobycie pięciu bramek podczas zmiany miotacz otrzymuje pochwałę od komentatora i wpis do statystyk (za 10 też, ale wickety w ogródku są fajniejsze). Hat-trick[7] – hat-trick to zdobycie trzech bramek w trzech kolejnych rzutach. Rzadkie, ale się zdarza. W nagrodę miotacz otrzymuje kapelusz (ang. hat, stąd hat-trick). Dziewiczy (maiden) ołwer – kiedy w ołwerze miotacz nie odda przeciwnikowi ani jednego punktu, ogłasza się ołwer dziewiczy. Po takim ołwerze miotacz idzie do szatni, gdzie przyprowadza mu się dziewicę, z którą może zrobić co zechce (może ją na przykład zjeść tradycją smoków z baśni). Po załatwieniu tego i owego miotacz wraca do meczu. Stąd zasada, że miotacz nie może odbijać w dwóch kolejnych ołwerach, właśnie na wypadek, gdyby ołwer był dziewiczy. 69/2 – każdy miotacz wie, że 69 dla dwóch[8] to wynik nie najgorszy, zwłaszcza jeśli dotyczy gry przeciw najlepszym batmanom drużyny przeciwnej. Po osiągnięciu takiego wyniku miotacz może iść do szatni, aby zabawić się w 69. Albo z dziewicą, jeszcze nie oddaną na dziewiczy ołwer (po tym i tak nadal zostanie dziewicą; technicznie), albo z wyeliminowanym batmanem, jeśli obaj są gejami. Istnieje kilka typów miotaczy: Szybki miotacz (Fast bowler) – robi wszystko, aby mecz czym prędzej się zakończył.[9] Leniwy miotacz (Medium pace bowler) – ma wszystko gdzieś, bo gra w krykieta i tak jest lepsza niż powrót pod pośredniaka. Pokręcony miotacz (Spin bowler) – Anglicy są rozsądnym narodem i pozycja pokręconego miotacza jest zarezerwowana dla niepełnosprawnych i chorych psychicznie. Ponadto każdy typ ma multum różnych rodzajów rzutów, które różnią się głównie sposobem ułożenia palców przy rzucie i sposobem lotu piłki. Typy rzutów[edytuj • edytuj kod] Istnieje wiele typów rzutów, którymi można zaskoczyć lub zabić batmana. Trzy główne to: Szybki rzut (Fast bowling) z założenia używany przez szybkich miotaczy polega na rzuceniu piłki tak szybko, aby zrobić dziurę w czasoprzestrzeni i zaprzeczyć prawom fizyki. Glenn McGrath swego czasu rzucił do Stephena Hawkinga tak szybko, że wytworzył czarną dziurę, powodując u Hawkinga stwardnienie rozsiane. Hawking stworzył wtedy swoją teorię czarnych dziur. Ponieważ jednak nie wszyscy rzucają jak Glenn McGrath, dziś mianem fast bowlingu określa się piłki lecące w granicach 130 kilometrów na godzinę lub szybciej. Piłki takie nie są jednak w stanie zniszczyć czasoprzestrzeni, a co najwyżej kaski przeciwników. Rzut pacana (Pace bowling) to technika leniwych miotaczy oraz nieutalentowanych szybkich miotaczy, którzy nie potrafią zbyt szybko rzucać piłek, a do tego szybko się męczą, przez co ich piłki schodzą poniżej stu na godzinę. Potem leniwy miotacz, gdy się zmęczy, może zmienić rzucającą rękę i wywołać kilka błędów zasięgu (wide) albo nie piłek, co sprawi, że batman dostanie histerycznego ataku śmiechu, po czym miotacz może znów zmienić rękę na lepszą i zaskoczyć batmana rzutem w zderzak (piłka odbija się od ziemi wysoko, o tym niżej, tzw. bouncer). Rzut podkręcony (Spin bowling) to niezwykła i nieco nienormalna technika używana przez niedorozwiniętych umysłowo miotaczy. Polega na kręceniu się w kółko w miejscu tak długo, aż nie spadnie czapka z głowy, po czym należy rzucić piłkę w stronę batmana. Tylko jedna osoba w historii opanowała tę technikę perfekcyjnie. Używanie tej techniki uszkadza mózg jeszcze bardziej. Muttiah Muralitharan opanował technikę spin bowlingu w sposób sugerujący, że rzuca (chuckuje) a nie rzuca (bowluje). Natomiast Shane Warne opanował technikę chuckingu udając, że to spin bowling. Istnieje szereg konkretnych rzutów bowlingowych. Oto niektóre: Off spin (wyłączone podkręcenie) kiedy miotacz ogłosi off spin, oznacza to, że do końca zmiany nie można korzystać z technik podkręcania. Leg spin (skręcana noga) polega na rzuceniu podkręconej nogi ssaka parzystokopytnego w stronę batmana. Gruby Australijczyk (tak, Shane Warne) twierdził, że opanował tę technikę, ale analizy wideo temu zaprzeczyły. Special delivery (specjalna dostawa) ma miejsce gdy kapitan drużyny w trakcie meczu zamówi pizzę z anchois lub grzybami. Full toss (pełny rzut) następuje gdy piłka rzucona w stronę batmana nie odbije się od ziemi i złamie mu kij w połowę. Kiedy połówka kija zostanie złapana przez trzymacza wicketa, batman zostaje wyautowany. Bouncer (odbijany, w zderzak) ma miejsce gdy piłka odbije się przed batmanem i poleci wysoko w stronę jego głowy, może ją oderwać. Jeśli trzymacz wicketa złapie głowę, batman wypada, kiedy głowa trafi na dach stadionu, drużyna zdobywa sześć punktów. Beamer (headshot) to śmiertelny atak celowany bezpośrednio w głowę batmana najczęściej ją miażdżąc lub rozbryzgując kości dookoła. Yorker (yorker) ma miejsce gdy Yorkshire terrier wbiegnie na boisko i zostanie trafiony przez piłkę. Chinaman (Chińczyk) to inaczej rzut malutkim Chińczykiem w stronę odbijającego. Gdy ten rozczłonkuje Chińczyka zdobywa sześć punktów. Gdy Chińczyk chwyci go za głowę, wypada poprzez LBW. Slower ball (wolniejsza piłka) to piłka opóźniona w rozwoju, więc wolniejsza, i najczęściej ma problemy na skoncentrowaniu się na swoim głównym celu: wyeliminowaniu batmana. Googly ( – przyłączyło się do akcji pełnosprawni w pracy i objęła patronat nad jednym rzutem pokręconych miotaczy, który nazwano po nazwie firmy, Googly. Long hop (długi hop) to technika australijskich krykiecistów, którzy przed rzutem oddają kangurzy skok, a dopiero potem wypuszczają piłkę. Leg break (łamignat) to rzut mający na celu konkretne złamanie nogi batmana. Leg cutter (ścinacz) to rzut mający na celu konkretne odcięcie nogi batmana, które co prawda oddaje punkt poprzez leg bye, ale batman i tak wypada z retired hurt. Underarm (podręczny) to styl rzucania po babsku, choć to mężczyźni introdukowali go jako pierwsi. W dawnych czasach był podstawowym typem rzutów. Z czasem stał się niedozwolony, po tym jak został efektywnie wykorzystany przez Australijczyków do pokonania Nowej Zelandii w meczu One Day International w 1981, kiedy to za pomocą toczenia piłki po ziemi uniemożliwili Nowozelandczykom wybicie piłki na sześć w ostatniej akcji meczu (underarm incident). Jednak jeśli dwie grające drużyny nie potrafią rzucać inaczej, mogą uzgodnić przyzwolenie na takie rzuty. Lob (lob) to stosowany głównie przez Barriego sposób rzucania granatów w chrześcijańskich Szkotów, który to stosował w czasach gry w Allahakbarries. Chucking[10] (Chuck Norris) to technika wymyślona przez Chucka Norrisa, polegająca na rozprostowaniu ręki podczas rzutu, stąd uznawana za nielegalną. Jednak Chuckowi nikt nigdy nie zwrócił na to uwagi, z oczywistych powodów. Left-arm orthodox to technika rzucania stosowana wyłącznie przez leworęcznych Żydów. Doosra to rzut opracowany przez hinduskich pokręconych bowlerów. Miotacz wraz z piłką rzuca w stronę batsmana garść odchodów (swoich własnych lub sędziego) przez co batsman, naturalnie brzydząc się, może chcieć odsunąć się z linii zagrania a następnie (jeśli nie został wyautowany) zrezygnować z dalszej gry - plamy z odchodów ciężko usunąć z białych krykietowych strojów. Odbijanie, rany i eliminowanie[edytuj • edytuj kod] Biegi zdobywają batmani. Dwóch stoi przy obu bramkach, jeden odbija i biegnie na koniec boiska. Drugi tylko biegnie. Polowi łapią wtedy piłkę i próbują strącić poprzeczki z kijków w bramce. Jeśli się im uda, batmani tracą bramkę i wtedy jeden batman musi iść do szatni, a drugi gra dalej. Batmani w meczach testowych mogą zbierać rany w nieskończoność. Miotacze mają za zadanie eliminować batmanów. Batman może odbijać na tyle sposobów, że angielska Wikipedia ma na ten temat artykuł dłuższy od historii Polski (choć każdy wie, że batman nie wie, jakich technik używa; komentatorzy i specjaliści nazywają jakie uderzenie wyszło batmanowi; w ten sposób wymyśla się nowe techniki). W każdym bądź razie efektem odbicia piłki przez batmana może być wybicie… Na cztery – piłka uderzy w bandę okalającą stadion i rozpadnie się na cztery części (warte 4 biegi). Na sześć – jak wyżej, ale na sześć części (warte 6 biegów). Na ran (bieg) – gdy batman wybije dosyć kijowo, ale polowy nie złapie, może biegać z drugim nieodbijającym batmanem wte i wewte zdobywając rana za przebiegnięcie od bramki do bramki. W polowego – gdy piłka trafi w polowego nie dotykając wcześniej powierzchni boiska, batman musi iść do szatni. Wyeliminować batmana można na kilka sposobów: Wyłapanie (caught) – kiedy onuca po odbiciu przez batmana wpadnie w rękę lub w rozdziawione usta stojącego na polu polowego. Wybieg (run out) – kiedy batman pozostaje na stanowisku przez niemożliwie długi czas i jego siły życiowe run out, czyli uciekają, a sam batman zapada się w sobie. Proszony jest wtedy, aby sobie poszedł lub jest wynoszony, gdy wyczerpały mu się baterie. Stumped – następuje, gdy miotacz rzuci za krótko, batman wyjdzie przed linię bezpieczeństwa, a trzymacz wicketa go stumpnie wicketa (bramkę), niestety, nie przetłumaczono słowa na polski, ale to coś jak zbije. Strącenie (bowled) – kiedy miotacz rzuci w batmana traktując go jak kręgla, ten się usunie, bojąc się rozczłonkowania. Gdy się nie usunie, zostaje rozczłonkowany i wypada. Jeśli się usunie, wypada tak czy siak, bo bramka zostanie rozbita. LBW – skrót pochodzi ze średniowiecza i analitycy krykieta do dziś nie rozszyfrowali znaczenia. Z grubsza chodzi o to, że batman wypada, jeśli zasłoni bramkę którąś ze swoich nóg, prawą lub lewą. Sporo jednak ryzykuje, bo zasłaniając ją ma 66,7% szans na zostanie wykastrowanym przez lecącą onucę. Wtedy sędzia ogłasza jednocześnie no ball(s). Timed out – kiedy internet podłączony do ekranów przy murawie (centralnej części boiska, na której końcach są bramki, pitch) wyświetli komunikat connection timed out, dany batman musi iść do szatni i sprawdzić, kto położył jego kapelusz na antenie. Niestety, zgodnie z zasadą, batman już nie może wrócić do gry w danej zmianie. Uderzenie bramki (hit wicket) – kiedy batman jest totalną sierotą i przy próbie odbicia rozbije kijem (bądź ciałem) swoją bramkę. Teoretycznie może to zrobić przy widowiskowym kończeniu biegu albo próbując uniknąć piłki, ale weź się potem kłóć z sędzią i mu tłumacz… Chwyt piłki (Handled the ball) – kiedy batman chwyci albo lecącą onucę, albo jądro trzymacza wicketa, wylatuje. Jest to dosyć kontrowersyjny sposób bycia wyautowanym, bowiem gracze uważają, że trzymanie jego jąder należy tylko do jego żony. Podwójne uderzenie (Hit the ball twice) – kiedy batman zamiast w krykieta zaczyna grać w hokeja i odprowadza onucę do końca pola jak hokeista krążek. Obstruction – kiedy batman dostanie obstrukcji, nie ma zmiłuj, albo gra i sra w gacie, albo wylatuje i może biec do kibla. Retired out – kiedy batman przechodzi na emeryturę podczas meczu, wtedy wypada jako retired out. Dodatkowe metody eliminowania batmanów[edytuj • edytuj kod] Czasami również poniższe metody są dozwolone na wyeliminowanie batmanów: Six and Out – gdy batman wybije na sześć i nie można znaleźć piłki, batman dostaje sześć uderzeń kijem po tyłku i wylatuje. Wtedy ma też zastosowanie no ball, bo nie ma piłki (Niektórzy twierdzą, że to odmiana eliminacji poprzez run out, bo batman wybiega (ang. run out) ze stadionu). C'mon! He is damn out! – czasami ciężko stwierdzić czy batman jest wyautowany (np. czasem ciężko stwierdzić czy batman wbiegł w swoje pole zanim rozbito bramkę), więc czasem sędzia nie stwierdzi lub nie zauważy, że batman został wyeliminowany w któryś ze sposobów. Czasem batman uczciwie się wybroni, a drużyna przeciwna i tak uważa, że zdołała go wyeliminować[11]. Wtedy cała drużyna może zgłosić pretensje do sędziego odwracając się w jego stronę z rozłożonymi rękami, mówiąc C'mon! He is damn out! (Kurde! On jest, cholera, wyautowany!). Jeśli sędzia pokiwa głową na nie, wtedy batman zostaje na boisku, jeśli jednak podniesie do góry palec, batman wylatuje przez potępienie (damn out). Death – gdy batman za długo zajmuje pozycję i zdobywa dużo punktów, rozwścieczając kibiców gospodarzy, którzy potrafią w przypływie gniewu zamordować batmana gospodarzy (ewentualnie go poranić). W Indiach kibice mają w zwyczaju rzucanie w stronę batmana ostrych przedmiotów. W Australii mają w zwyczaju rzucać angielskim piwem. Natomiast w Nowej Zelandii Maorysi wbiegają na boisko, aby zabrać batmana i użyć go w jakimś rytuale (niektórzy mówią, że to odmiana eliminacji poprzez retired out). Sledging – ta forma wyeliminowania batmana została opanowana do perfekcji przez Australijczyków (poczynając od 1952 roku). Sledging to inaczej wyzywanie batmana lub mówienie obraźliwych rzeczy o jego matce. Batman zostaje wyeliminowany jako zjechany (sledged), gdy w wyniku obrażania popłacze się i pobiegnie do szatni. Jeśli w wyniku obrażania uderzy przeciwnika, wtedy jest wyeliminowany przez no cricket (nie ma krykieta[12]). Toffed – dawna, dziś już niespotykana forma eliminacji. Polegała na tym, że batmani niskich rang (w Indiach: kast) byli eliminowani jako toffed, gdy kibice od ICC (federacji) i MCC (Marylebone Cricket Club) zaczynali pokazywać swoją wyższość poprzez obraźliwe gesty. W oficjalnych meczach spotkana została tylko raz. W meczu pomiędzy Eton Old Boys' XI i Slough Urchins XI na Stadionie Owalnym w Londynie w 1922, kiedy cała drużyna Slough została wyrzucona z gry poprzez toffed co w praktyce oznaczało, że poddali ostatnią zmianę w meczu bez walki. Eton wygrało czterema runami… Sędziowie[edytuj • edytuj kod] Tak jak w ciotofutbolu, sędziami są umpirerzy (supersędziowie) nie referee (sędziowie, tacy zwykli). Noszą słomkowe kapelusze i białe garnitury zamiast typowych dla sędziów strojów przypominających sportowe. Żeby zostać sędzią krykietowym trzeba: Być emerytem. Mieć problemy ze wzrokiem. Umieć dobiec ze środka boiska do Toi-Toiki, zanim pozbawiony prostaty układ moczowy zacznie wydzielać płyn. Umieć podnieść ręce do góry (wbrew pozorom nie jest to takie proste dla 70-letniego staruszka z artretyzmem). Mieć dużo wolnego czasu i drugie tyle cierpliwości. Mimo wszystko umieć unikać małych okrągłych przedmiotów lecących z prędkością ponad 100 km/h. Umieć odliczać czas do trzech minut (z zegarkiem w ręku). Umieć pochłaniać litry alkoholu (wódki, whisky) bez utraty przytomności i bez cierpienia na kaca. Umieć biegać do namiotu z jedzeniem po racuchy i szarlotkę na tyle szybko, aby wrócić przed początkiem kolejnego ołwera. Umieć trzymać w ręku czapki, kurki i swetry, które miotacze wręczają sędziemu przed rozpoczęciem swojego ołwera, tak, aby te nie upadły na ziemię i się nie pobrudziły. Trzeba cierpieć na reumatyzm – ułatwia to odwoływanie meczów z powodu mżawki lub wilgoci w powietrzu. I w końcu umieć liczyć do 6 – tyle jest piłek w ołwerze, historia krykieta pokazuje, że to też nie jest najprostsze zadanie… Sygnałów pokazywanych dłońmi przez sędziów krykietowych nie rozumie nikt, poza nimi samymi. Żeby ułatwić zrozumienie, sędzia Billy Bowden stworzył własną serię sygnałów. Światowa federacja krykieta załapała aluzję. Niestety, krajowe federacje nie, a Indie Zachodnie nawet wystosowały oficjalne protesty przeciw niemu. Australijczycy uznali go za najgorszego sędziego na świecie. Przewinienia[edytuj • edytuj kod] No cricket![13] Sędzia krykietowy nieraz w trakcie meczu, co jest jednocześnie zaprzeczeniem rzeczywistości[14]. No ball! Sędzia krykietowy stwierdza, że albo ktoś (on, zawodnik) zgubił piłkę, albo miotacz nie ma jednego jądra… No ball – sędzia może stwierdzić no ball w kilku sytuacjach: Gdy któryś z graczy straci jądro w ferworze walki, albo zorientuje się że dany gracz od początku meczu takowego nie miał i, żeby wszyscy wiedzieli mówi no ball. No ball może też być ogłoszony gdy batman wybije piłkę do sąsiedniego ogródka, a mieszkający tam staruszek nie zechce oddać piłki. Następuje wtedy no ball i wszyscy idą do domu. Wide – kiedy bowler wkurwi się na batmana, może spróbować trafić go w głowę. Jeśli trafi go w ciało to jest bowled (strącenie) i batman wylatuje, ale jeśli trafi w głowę lub piłka poleci w cholerę, to jest wide. Sędzia wtedy dodaje batmanowi jeden punkt (bieg) i miotacz musi pobiec po piłkę, jeśli chce kontynuować grę. No cricket – w krykiecie, w przeciwieństwie do rugby union i piłki nożnej, nie ma czerwonych kartek, bo sędziowie nie mają kieszeni. Kiedy któryś gracz przywali drugiemu, np. kijem albo wyrwanym bramką, sędzia mówi, że nie ma krykieta dla tego gracza przez kolejne kilka dni, jeśli to jest mecz testowy. Bye – jeśli trzymacz wicketa nie chwyci piłki po tym, jak batman ją musnął, musi powiedzieć jej bye, a batman zdobywa runa. Jeśli nie powie bye piłce, superarbiter mówi bye trzymaczowi wicketa. Leg bye – jeśli gracz straci nogę, zdobywa runa, ale wypada. Krykiet na świecie[edytuj • edytuj kod] Krykiet to tak wspaniała gra, że możliwość grania meczów testowych ma tylko dziesięć drużyn, a w Polsce jest raptem sześć amatorskich zespołów, z czego jeden składa się wyłącznie z hinduskich i pakistańskich imigrantów, a inny składa się tylko z co najmniej sześćdziesięcioletnich kobiet. Obciachu polskiemu krykietowi dodaje fakt, iż członkami stowarzyszonymi federacji krykieta ICC są nawet takie kraje jak Afganistan, Bhutan, Sierra Leone czy Zambia, a Polska nie mieści się nawet w ich kategorii… Polska w ogóle nie jest uwzględniona na krykietowej mapie świata. Reprezentacje testowe[edytuj • edytuj kod] Światowe potęgi tego sportu to (mogące grać w testach): Anglia – jest tylko siedem złych rzeczy dotyczących reprezentacji Anglii. To: ich odbijanie, rzucanie, gra na polu, ich gracze, ich kapitan, ich trener, ich taktyka, ich sprzęt, ich kibice. I ich liczenie… Australia – żeby być reprezentantem Australii w krykiecie trzeba być jak grecki bóg. Trzeba być pięknym, lubić alkohol i potrafić niszczyć i obrażać przeciwników jak w futbolu australijskim, rugby union czy piłce nożnej. Australijczycy wsławili się też tym, że w 2005 przegrali serię testów The Ashes z Anglią i dumnie o tym zapomnieli uznając, że to nie jest warte roztrząsania. Ponownie zapomnieli o tym w 2009, dołując tym samym samych Anglików. RPA – drużyna RPA przeżywała problemy związane z Apartheidem (nie był aż takim problemem brak czarnych w drużynie RPA. Problemem byli czarni w drużynach przeciwników). Dziś nie ma Apartheidu, ale jest korupcja. Nieważne jak słabo graliby gracze RPA, zawsze pokonają u siebie Anglię dzięki działaniom lokalnych polityków. Z czasem RPA stało się tak dobrą drużyną, że dziś posiadają dwie drużyny. Jedna wciąż nazywa się Republika Południowej Afryki, a druga wzięła nazwę od franczyzy Anglia[15]. Niedawno w związku z rozpanoszeniem się Murzynów w klasie politycznej RPA, wprowadzono minimalne kwoty rasowe w drużynach sportowych (w tym w krykiecie) dzięki czemu minimum 6 graczy musi być kolorowa (people of color), w tym co najmniej dwóch Czarnych (Black Africans). Oczywiście nie ma wymogu minimalnej liczby białych graczy, ale to nie rasizm, bo Czarni zawsze mogą obrażać i dyskryminować białych. Indie Zachodnie De facto to reprezentacja Karaibów, czyli: Antigua i Barbuda, Barbados, Dominika, Grenada, Jamajka, St. Kitts and Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Trynidad i Tobago, Anguilla, Montserrat, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Amerykańskie Wyspy Dziewicze, Saint Martin oraz Gujana, która nawet nie jest państwem karaibskim. Nazwa Indie Zachodnie odnosi się do tego, że Światowa Federacja popiera kolonializm i nie traktuje państw karaibskich poważnie i nie pozwala im grać oddzielnie, choć to akurat jest dla nich nawet lepsze wyjście. Niegdyś uważana za najlepszą krykietową drużynę, dziś jest w rozsypce, niczym jej części składowe na mapie Karaibów. A to wszystko przez to, że Brian Lara, czyli Michael Jordan krykieta, przeszedł na emeryturę, a wraz z nim reszta dream teamu. Teraz w drużynie Indii Zachodnich grają same cioty i grubasy, które do tego stopnia nie potrafią grać, że aby zwrócić na siebie uwagę wystosowują oficjalne protesty wobec sędziego Billy'ego Bowdena, czego nie uczyniła przed nimi żadna inna federacja, gdyż żadna nie chciała się zniżać do takiego poziomu. Taką akcją Indie Zachodnie zapewniły sobie nienawiść Billy'ego Bowdena, który złośliwie ogłasza wszelakie LBW i no balle na złość Indiom Zachodnim. Nowa Zelandia – w Nowej Zelandii wszystko jest prawie jak w Australii. Ta sama półkula, ten sam kontynent, ta sama flaga, ta sama głowa państwa i… ten sam sport narodowy. Indie – setki milionów kibiców z tego kraju pompuje pieniądze w krykietową maszynę na świecie. W jednej z ankiet przeprowadzonej w Indiach, z pytanie Jaki jest najlepszy sposób na spędzenie pięciu dni?. Odpowiedź 80% ankietowanych była jedna: Obejrzenie meczu testowego Indii z Pakistanem. Pakistan – w Pakistanie krykiet to druga religia. Niech to wystarczy jako wyjaśnienie. Sri Lanka – fajny zespół z małego kraju. Mają Muraliego[16], który, jako najlepszy miotacz na świecie, dla krykieta stał się tym, czym Jezus dla chrześcijan. Zimbabwe – chcielibyśmy powiedzieć, że Zimbabwe w krykiecie jest naprawdę czoko i w ogóle… Ale ogólny syf w kraju spowodował zawieszenie kraju na mecze testowe… Ale wciąż mogą grać w ODI i Twenty20. Na dzień dzisiejszy każdy punkt zdobyty w Zimbabwe jest odpowiednio przeliczany na podstawie stopy procentowej inflacji w Zimbabwe (ponad 2 miliony procent). Tym samym jeden punkt zdobyty przez Anglików jest wart sto miliardów punktów Zimbabwe. Tym samym każdy mecz, jaki ma grać Zimbabwe, jest automatycznie poddawany przez nich jeszcze przed startem. Bangladesz – był uznawany za chłopców do bicia w testach, ale odkąd w Zimbabwe się wszystko posrało i wymieniono cały skład, Bangladesz pokonał Zimbabwe i został ogłoszony wspaniałą drużyną testową. Dla fanów piłki nożnej: to jakby Polacy w pełnym składzie pokonali trzecią drużynę reprezentacji Francji w mało ważnym meczu i to miało oznaczać, że możemy rywalizować z każdym. A Bangladesz w lipcu 2009 roku miał rozegranych 61 meczów testowych, z których wygrał 3 (jeden z Zimbabwe i dwa z Indiami Zachodnimi, zdziesiątkowanymi kontuzjami graczy), a przegrał 52, z czego 33 różnicą inningsa (czyli bardzo dotkliwie). Rodzi się więc pytanie: Jakim cudem zostali drużyną testową oraz jakim cudem ich tej testowości federacja nie pozbawiła, bo… nie ma drugiej tak słabej drużyny testowej jak Bangladesz. Inne reprezentacje[edytuj • edytuj kod] Inne reprezentacje warte uwagi to: USA – de facto nie ma w USA drużyny krykietowej, ale USA ma swoją własną grę, bejsbol, który jest dzieckiem krykieta. Tak więc tu są batmani, a tam batterzy (pałkarze), w obu grach są rzucający (miotacze) i odbijający. Tu i tu się biega. Tu i tu gracze uderzają w piłki. Tu i tu pieniądze są pompowane przez mafię, bukmacherów i snobów. Tu i tu gracze są snobistyczni, wredni, uzależnieni od seksu i alkoholu. Prawdopodobnie amerykańscy bejsboliści byliby w stanie dostosować się do współczesnego krykieta. Holandia – wyróżniają się na boisku jaskrawym kolorem koszulek. Poza tym, choć w Holandii od lat gra się w krykieta, większość Holendrów uważa to za nudny sport, gdyż wolą spożytkować czas na np. picie piwa, seks, ćpanie i jedzenie słodyczy. Głównie dlatego Holendrzy nie mogą grać testów, bo federacja boi się, że po pierwszym dniu poszli by sobie do pubu. Bermudy – gracze z Bermudów pojawili się kiedyś nawet w Mistrzostwach Świata, ale wsławili się jedynie tym, że jeden z najgrubszych graczy w historii, Dwayne Leverock, jakimś cudem złapał piłkę gdy grał w polu na slipie. Radości nie było końca. W efekcie w ciągu kilku lat Bermudy spadły z elity do czwartej dywizji. Kenia – no, chłopcy z Kenii sobie ładnie radzą w ODI i Twenty20 i już mieli zostać reprezentacją testową, kiedy Obama został prezydentem USA. Obama pochodzi z Kenii, a ICC nie lubi Obamy, który woli bejsbol od krykieta, dlatego chłopcy z Kenii muszą jeszcze poczekać na bycie reprezentacją testową (co najmniej do 2013 roku). Afganistan – normalnie Afganistan nie byłby znaną drużyną w świecie krykieta, ale odkąd terroryści z Pakistanu zaczęli działać na terenie Afganistanu, z czasem zebrała się tam całkiem przyjemna drużyna. Federacja krykieta odmówiła zmiany nazwy z Afganistan na Pakistan 2. Polska – formalnie Polska nie jest nawet stowarzyszonym członkiem Światowej Federacji Krykieta, ale od czasu do czasu jakaś hinduska drużyna przebiera się za Polaków i jeździ po Europie udając naszą ekipę dopóki ktoś nie zorientuje się, że Polska nie ma prawa wystawiania krykietowych drużyn. Hongkong – wciąż zadziwia gdzie Hong Kong zmieścił u siebie stadion do krykieta. Surinam – jedyną rzeczą, którą Surinam wsławił się w świecie krykieta była dyskwalifikacja całej drużyny z eliminacji Mistrzostw Świata dywizji szóstej, po tym jak stwierdzono, że zawodnicy nie byli uprawnieni do gry pod flagą Surinamu. Japonia – Japonia właściwie nie gra w krykieta. Jednak ostatnie badania wykazały, że Japończykom zapewne spodobałaby się idea krykieta, jeśli włączyć w nią słodkie puchate misie koala. Jakkolwiek Japończycy dobrze sobie radzą w bejsbolu i softbolu, więc pewnie nie mieliby problemu z krykietem. Gracze warci odnotowania[edytuj • edytuj kod] Grace – znany jako doctor, opisywany na początku artykułu, że spośród wszystkich Żydów przyczynił się do rozwoju krykieta najbardziej. Ilekroć został wyeliminowany jako bowled, twierdził, że to wiatr zdmuchnął poprzeczki z bramki. Brian Lara – taki Michael Jordan krykieta, tyle że grał dla Indii Zachodnich. Był najlepszy w XX wieku. Dzierży rekord zdobytych runów w jednym podejściu w jednej zmianie. Zdobył 501 punktów (i nie został wyautowany). Zdobył też kilka innych rekordów. Do Michaela Jordana można go porównać dzięki temu, że był najlepszy, że był czarny, że był łysy i gdy zakończył karierę, skończyła się pewna era. Tu, mianowicie skończyła się era sukcesów Indii Zachodnich. Za Larą z drużyny powoli odchodzili inni dobrzy gracze. Odejście doświadczonych graczy i kilka kontuzji doprowadziły Indie Zachodnie do dwóch porażek z drużyną Bangladeszu. Można więc rzec, że dzięki Larze Indie Zachodnie odniosły największe sukcesy jak i największe porażki… Sir Don Bradman – wedle wielu, najlepszy batman w historii (średnia biegów na mecz[17]). Był tak dobry, że dla niego wymyślono technikę wal kangura piłką (batmani nie mieli tylu ochraniaczy co dziś i bolało…). Mark Andrew Robinson – dla kontrastu z Bradmanem, wedle wielu, najlepszym batmanem w historii, Mark Andrew jest, wedle wszystkich, którzy o nim usłyszeli, najgorszym batmanem w historii – biegu na mecz. Rekord ten byłby jeszcze niższy, gdyby nie nieproporcjonalna ilość niewyautowań (117 not outs w 259 zmianach). W pierwszym sezonie (1987) zdobył 37 biegów w 17 zmianach (z czego ponad połowę w ostatnim meczu sezonu). W kolejnym zdobył 17 w 23 zmianach… Jednak swoją żenującą postawę pokazał dopiero w 1990 roku, kiedy to zaliczył 12 kolejnych bezpunktowych zmian (7 not outs) w meczach najwyższej rangi (wliczając te niższej to by było 17 kolejnych zer…). Sezon zakończył z trzema punktami w 16 zmianach z najwyższym wynikiem 1 punkt, not out… Był beznadziejnym batmanem i średniej klasy miotaczem. No, zdarzało się mu zbijać bramki, ale bez przesady. Zresztą, czego by nie robił rzucając, jego niekompetencja przy odbijaniu przysłaniała wszystko. Swoją nędzną karierę zakończył na początku XXI wieku. Muttiah Muralitharan, znany jako Murali – bóg bowlingu (rzutu, nie kręgli) ze Sri Lanki. Artykuł o nim na angielskiej Wikipedii jest dłuższy niż artykuł o Jezusie. Inzamam-ul-Haq – gracz reprezentacji Pakistanu. Znany z dobrego odbijania oraz regularnych kar i zawieszeń za niesportowe zachowanie na meczu. Zazwyczaj kończyło się zawieszeniami na mecze i karą 50% premii za dany mecz. Był kapitanem podczas meczu Anglia vs. Pakistan w 2006 roku, kiedy to postanowił, że jego drużyna nie powróci na mecz po przerwie na herbatę. Sędziowie uznali, że Pakistańczycy zdegenerowali piłkę i ukarali Pakistan karą pięciu punktów. Pakole się wkurwili i sobie poszli. Ponadto Inzamam-ul-haq miał hobby w postaci zbierania możliwie najgłupszych wykluczeń poprzez run out. Andrew Symonds – australijski krykiecista wyglądający jak jamajski rastafarian niggah. Jednak Symonds nie ćpa, ale jest alkoholikiem. Sam Symonds twierdzi, że to nie alkoholizm, ale zaledwie ciąg pijaczy. W 2009 został wyrzucony z reprezentacji Australii za grę pod wpływem. Ponadto w swojej karierze zanotował kilka incydentów na tle rasowym – kilku hinduskich graczy oraz tłumy hinduskich kibiców, niezależnie od siebie, zwyzywało go od małp i czarnuchów. Poza tym Symonds przeleciał żonę kolegi z drużyny. W pewnym momencie pałka się przegła i wyleciał. Potem wrócił, gdy Australii szło gorzej, ale jak już wspomnieliśmy w 2009 roku wyleciał, najprawdopodobniej ostatecznie. Bob Taylor – słynny angielski trzymacz wicketa. Słynął z tego, że łapał piłkę w rękawicach z wyciętymi dłońmi (trzymacz jako jedyny polowy ma specjalne pogrubione rękawice, którymi łapie piłki). Lubił czuć uderzenia piłki w gołe dłonie. Twierdził, że odpowiednie chwytanie piłki sprawiało, że w większości przypadków złamania nie były zbyt problematyczne. Merv Hughes – australijski mistrz rzucania obelg w stronę przeciwników, posiadacz charakterystycznego wąsa w stylu handlebar oraz sporej wielkości mięśnia piwnego. Był alegorią typowego gracza w krykieta w latach 80-tych i 90-tych XX wieku. Dwayne Leverock – pochodzący z Bermudów, jeden z najgrubszych krykiecistów w historii. Wsławił się tym, że podczas Mistrzostw Świata w 2007 roku złapał piłkę odbitą przez gracza Indii. Dwayne rzucił się w stronę piłki, bowiem był głodny a trzymacz wicketa wmówił mu, że zagrywający rzuci hamburgerem. Niestety, Dwayne nie dał się więcej nabrać na tę sztuczkę. Komentarz krykietowy[edytuj • edytuj kod] Główny artykuł: Komentarz krykietowy Krykiet to prawdopodobnie najbardziej niewdzięczny ze sportów do komentowania. Przede wszystkim dlatego, iż przez większość czasu nic się tak naprawdę nie dzieje i komentator musi opanować sztukę mówienia o niczym. Mistrzem w tej materii był Geoff Boycott, który potrafił rozgrzać słuchaczy w radiu opowiadając przez 40 minut o tym, jak ściągano folię chroniącą środek boiska (ten z bramkami, pitch) przed deszczem. Opowiadał tak interesująco, że w połowie wywodu nie wspomniał, że mecz się zaczął i dwóch batmanów zdążyło już wylecieć. Krykiet a bejsbol[edytuj • edytuj kod] Cricket is shit! Baseball pwns!!! Typowy amerykański YouTube'owiec o krykiecie Baseball is cricket for retards! Anglik o tym, że bejsbol jest krykietem dla idiotów Bejsbol jest oczywiście pochodną krykieta, ale Amerykanie nie mogą się z tym pogodzić. Tym samym Anglicy uznają wyższość krykieta nad bejsbolem, a Amerykanie wyższość bejsbolu nad wszystkimi innymi sportami. Ciekawostki[edytuj • edytuj kod] Większość graczy krykieta z lat 70–90 wyglądała jak gwiazdy filmów porno. W 1981 roku w meczu Australii przeciw Nowej Zelandii jeden z graczy Australii zachował się niesportowo[18], co uniemożliwiło wygranie Nowej Zelandii meczu… W piłce nożnej przeszłoby to bez echa, ale mecz ten pogorszył stosunki międzynarodowe między oboma krajami niemal rujnując współpracę gospodarczą… 29 maja 2009 roku w meczu Twenty20 pomiędzy drużynami angielskimi Yorkshire i Lancashire, południowoafrykański polowy z Yorkshire – Jacques Rudolph złapał luźno toczącą się piłkę i postanowił ją odrzucić (batmani zdobyli bieg i nie mógł żadnego z nich wyeliminować). Wtedy okazało się, że Rudolph zamiast ręki ma katapultę z laserowym celownikiem. Trafił bowiem piłką przelatującego gołębia… Ptak niestety nie przeżył. Po meczu Jacques namalował na szafce w szatni przekreślony rysunek gołębia. Polowi na pozycjach bliskich batmanom powinni nosić kaski. W 1998 Raman Lamba, hinduski krykiecista grający przedtem przy krańcach boiska, został poproszony przez kapitana o przejście bliżej batmana, aby go wyłapać (ang. caught). Raman idąc na pole bramkowe poprosił, żeby ktoś w międzyczasie skoczył po kask (nie był mu potrzebny, gdy grał daleko, bo piłka na takich odległościach jest raczej niezbyt szybka). Stanął w wyznaczonym miejscu. Nastąpił pierwszy rzut, a potem pierwsze odbicie, które miało miejsce po zmianie przez niego pozycji. Mehrab Hossain przywalił piłką prosto w czoło Ramana. Raman zachwiał się, odpowiedział na pytanie Wszystko w porządku? zdaniem Bulli, jestem martwy. Chwiejnym krokiem poszedł do szatni a następnie trafił do szpitala. Okazało się, że uderzenie spowodowało krwotok w mózgu i mimo operacji zmarł trzy dni później. To jeden z rzadkich przypadków śmierci podczas meczu krykieta, uznawanego dzięki ochraniaczom na to i owo jako małokontuzyjny (bo niekontaktowy) sport. Jeden z prawie nielegalnych[19] sposobów rzucania piłki wymyślony przez jednego pakistańskiego gracza nazywa się (Doosra). Czytane po polsku szybko układa się w słowo dosra. Można więc rzec, że miotacz rzucający w ten sposób (nielegalny, bo zgina się mocno łokieć, ale piekielnie trudne zagranie) może sobie nieźle dosrać… (miotacz oskarżony o rzucanie (throwing/chucking) jest oczerniany w mediach krajów grających testy i staje się persona non grata w krykiecie. W wyniku problematyczności doosry, wymyślono teesrę. Opracowywane są też takie rzuty jak: wyysra, przeesra i naasra. Zobacz też[edytuj • edytuj kod] Allahakbarries Komentarz krykietowy Sledging The Ashes Przypisy ↑ Jak wiele rzeczy w Anglii. ↑ Nie jesteśmy pewni czy takie słowo istnieje, ale Anglicy twierdzą, że throw czyli rzut to nie to samo, co bowl… czyli rzut. ↑ Tak, nam to też się skojarzyło z penisem. ↑ Aha! Właśnie tak! ↑ Też nie wiemy, kiedy to następuje. ↑ 1 bramka to 3 kije i 2 poprzeczki (baile) ↑ Hat-trick pochodzi z krykieta, a nie z piłki nożnej, ty zadufany w sobie kibicu piłkarski! ↑ 69 biegów oddanych przy zbitych dwóch bramkach ↑ Artykuł o fast bowlingu na angielskiej Wikipedii (tutaj) jest niemożliwie długi. Jest tak długi, że zastanawia jak można napisać aż tyle o jednej trzeciej bowlingu… ↑ Naprawdę tak się nazywa, Chucking, jak Chuck Norris, no. ↑ Porównaj zdobywanie goli w piłce nożnej na spalonym ↑ Co!? ↑ Z ang. Nie ma krykieta! ↑ Bo każdy jednak widzi, że ten krykiet jest… ↑ Anglicy naturalizują graczy RPA i włączają do kadry. Robią to w takich ilościach, że w kadrze Anglii gra więcej nie-Anglików niż Anglików ↑ Nie podamy jego pełnego nazwiska, bo jest za długie ↑ Według Wikipedii najlepszy SPORTOWIEC w historii, według dziwnych porównań dostał 4,4 punktu, a Pele 3,7, bejsbolista Ty Cobb 3,6, golfista Jack Nicklaus 3,4 a Michael Jordan był raptem piąty z wynikiem 3,4 ↑ Por. underarm incident. ↑ Ci co umieją rzucić, mówią że legalny, ci co nie umieją i batmani mówią, że nielegalny, ICC nie jest pewna, a Australijska Federacja uznała, że wie lepiej i sama zakazała nauczania go młodych miotaczy

Sprawdź jaka postać z fantastycznej książki „Alicja w Krainie Czarów” najlepiej do ciebie pasuje i ma taki charakter jak ty. Przekonaj się… gabi2002 • 8 lat temu • #alicja #alicjawkrainieczarow #film #wonderland FilmAlice in Wonderland19853 godz. 7 min. {"id":"111871","linkUrl":"/film/Alicja+w+Krainie+Czar%C3%B3w-1985-111871","alt":"Alicja w Krainie Czarów","imgUrl":" film nie ma jeszcze zarysu fabuły. {"tv":"/film/Alicja+w+Krainie+Czar%C3%B3w-1985-111871/tv","cinema":"/film/Alicja+w+Krainie+Czar%C3%B3w-1985-111871/showtimes/_cityName_"} {"linkA":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeA","linkB":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeB"} Na razie nikt nie dodał opisu do tego filmu. Możesz być pierwszy! Dodaj opis filmuFilm kręcono w Culver City oraz w Pasadena (Kalifornia, USA).Zdjęcia do filmu rozpoczęły się w marcu 1985 roku, a zakończyły w maju tego samego roku. Widziałam setki razy i nie mogę się napatrzeć na ciastka które ona je - tak pięknie wyglądają:) a film super:) choć czasami irytują postacie np. ostrygi ;)) Uwielbiam, ten film jest taki bajkowy, te ścieżki leśne, Kapelusznik, Królowa, krykiet...mmmm ile bym dała,żeby się z nią zamienić miejscami :D To moja ulubiona wersja Alicji :-) Nigdy nie zapomnę "Alicji w krainie czarów", miałem ten piękny film nagrany na kasecie VHS, często do niego wracałem, będąc dzieckiem. Bajka kompletna, pełna magii, zwrotów akcji, radości, smutków, wspaniałych, barwnych, charakterystycznych postaci. Genialnie zagrana. Niezwykle ... więcej Królowa skazuje ją za to na ścięcie. W tym momencie Alicja budzi się obok swojej siostry, której opowiada swój sen. 3. "Alicja w Krainie Czarów" – postacie. Główną bohaterką jest Alicja, która jest ciekawa świata i nie lubi się nudzić. Myśli logicznie, co kłóci się z tym, co spotyka ją w Krainie Czarów.

-32% Kategorie: Książki / dla dzieci / bajki, baśnie, legendy Typ okładki: twarda okładka Wydawca: Olesiejuk Wymiary: EAN: 9788327479235 Ilość stron: 160 Data wydania: 2018-06-30 Jest to data ukazania się towaru w danej wersji na rynku Zamówienia:0 - 99 PLN>99 PLNCzas dostawy: Odbiór osobisty w księgarni 0 zł0 zł1 dzień roboczy InPost Paczkomaty 24/7 (Płatność online) zł0 zł1-2 dni robocze InPost Paczkomaty - Paczka w Weekend (Płatność online) zł0 zł1-2 dni robocze Poczta Polska (Płatność online) zł0 zł3-5 dni roboczych Poczta Polska (Płatność za pobraniem) zł0 zł3-5 dni roboczych Kurier UPS (Płatność online) zł0 zł1 dzień roboczy Kurier UPS (Płatność za pobraniem) zł0 zł1 dzień roboczy Wysyłka zagranicznaSprawdź szczegóły > 20,39 zł 29,99 zł Oszczędzasz 9,60 zł Kiedy Alicja dostrzega Białego Królika wyciągającego zegarek z kieszonki kamizelki, rusza za nim… Tak rozpoczyna się podróż rezolutnej i mądrej dziewczynki do niezwykłej Krainy Czarów – miejsca jak ze snów. Powieść Lewisa Carrolla należąca do kanonu literatury młodzieżowej została zilustrowana zapadającymi w pamięć, inspirującymi rysunkami Martiny Peluso. Zamieszczenie recenzji nie wymaga logowania. Sklep nie prowadzi weryfikacji, czy autorzy recenzji nabyli lub użytkowali dany produkt.

ችεςоչ ηеፗθኻա
Оց урсըдесωቩե

e5THvo.