Witam! Mam 26 lat od ok. 3 lat mam następujące objawy: szybkie bicie serca zawroty głowy mroczki przed oczami zaburzenia równowagi. Przeszedłem wiele badań tomograf brzucha głowy, rezonans głowy, holtery ciśnieniowe usg serca echo ekg w tym całodobowe. Morfologia wiele raZy. Zdiagnozowano podwyższone ciśnienie i tachykardie. Na
Jak sama napisalas Jestes przemeczona... Zbyt dużo wzielas sobie na barki i zbyt dlugo nie będziesz w stanie tego udźwignąć... Juz sie zaczynają problemy, jak sama napisalas pijesz dużo kawy a to karygodny błąd. Kawa, herbata alkohol wyplukuja z nas wszystkie najwazniejsze minerały,witamy magnez i żelazo... Z niedoboru zaczynają sie różne rzeczy dziać. przy anemi wlasnie wystepuje podobno nie raz kolatanie serca. Regularnr posiłki, mało a często dużo owoców u sokow - zamiast kawy. Przystopuj dziewczynom bo mogą być tego poważniejsze problemt, Idz zrób morfologie i popros o ekg serca, dla wyjaśnienia,ale mnie sie wydaje ze to przez stres i zmęczenie, sama przechodzę przez coś podobnego.... powodzenia Cytuj
Dobra wiadomość jest taka, że zanim dojdziesz do pewnego momentu ciąży, nie musisz czekać na kolejną wizytę prenatalną w gabinecie położniczym, aby usłyszeć bicie serca dziecka. W domu można usłyszeć bicie serca za pomocą stetoskopu. Niestety, nie można tego usłyszeć tak wcześnie, jak w przypadku USG lub Dopplera płodu. Za
Uczucie przyspieszonego bicia serca – odpowiada Lek. Marta Gryszkiewicz Co jest powodem nierównomiernego bicia serca i czy są powody do obaw? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Głośne bicie serca u 19-latka – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski
6-latek wpadł pod samochód w miejscowości Sierakośce pod Przemyślem. Liczyła się każda sekunda, bo u chłopca doszło do zatrzymania krążenia. Na szczęście błyskawicznie dotarła do niego załoga pogotowia z pobliskiego Fredropola. REKLAMA Do wypadku doszło 20 lipca. Dziecko zostało potrącone przez samochód kia, prowadzony przez 57-latka. Malec doznał poważnego urazu głowy, stracił przytomność i doszło do zatrzymania krążenia. Na szczęście ratownicy – st. rat. med. Paweł Wołczacki i st. rat. med. Andrzej Andrejko, natychmiast przystąpili do reanimacji. Ich akcja powiodła się i poszkodowany chłopczyk znów zaczął oddychać. Na miejscu wylądował śmigłowiec LPR z Sanoka, który zabrał pacjenta do szpitala. – Według ostatnich informacji stan dziecka jest poważny ale stabilny – donoszą pracownicy przemyskiego pogotowia. Apelują do opiekunów o rozwagę: – Sezon wakacyjny w pełni, apelujemy do opiekunów, rodziców a także do kierowców o zachowanie szczególnej ostrożności i zwracanie uwagi na to co robią dzieci. Chwila nieuwagi może doprowadzić do tragedii – mówią ratownicy przemyskiego pogotowia. W dniu dzisiejszym po godzinie 8 nasz ZRM R 01 154 Fredropol, w składzie st. rat. med. Paweł Wołczacki, st. rat. med….Opublikowany przez Wojewódzka Stacja Pogotowia Ratunkowego w Przemyślu Środa, 20 lipca 2022Szmery nad sercem to wibracje, które powstają wówczas, gdy przepływ krwi przez zastawki serca i naczynia krwionośne zostaje zakłócony. Wykrycie szmerów nie jest równoznaczne ze zdiagnozowaniem choroby. Wykrycie szmerów budzi zrozumiały niepokój, jednak nie zawsze powinniśmy się ich obawiać. Szmery nad sercem mogą bowiem Jak często wykonywać badanie USG? Pierwsze badanie USG w ciąży wykonuje się najczęściej przed 10. tygodniem. Kolejne – między 11. a 14. tygodniem. To tzw. USG genetyczne, dzięki któremu lekarz może stwierdzić, czy płód rozwija się prawidłowo. Specjalista widzi wtedy również czynność serca, przezierność karkową, budowę dziecka oraz rozwój mózgu płodu. Kolejne badanie USG wykonuje się między 18. a 22. tygodniem ciąży. To tzw. USG połówkowe. Większość specjalistów uważa je za najważniejsze badanie w ciągu całej ciąży, ponieważ w jego trakcie ginekolog precyzyjnie bada budowę anatomiczną dziecka, określa wiek ciążowy oraz masę dziecka. Lekarz sprawdza też budowę szkieletu, serca, czaszki, serca i nerek. Niektórym udaje się określić płeć dziecka. Podczas czwartego badania USG, wykonywanego pomiędzy 28. a 32. tygodniem ciąży, lekarz stwierdza ułożenie dziecka w macicy oraz to, czy przyjmuje ono już pozycję do porodu. Ginekolog bada też ilość płynu owodniowego, wielkość płodu i stan łożyska. W jakim celu robić badanie USG i czy jest ono bezpieczne? Badanie USG ciąży jest badaniem nieinwazyjnym i całkowicie bezpiecznym, zarówno dla matki, jak i dla dziecka. Polskie Towarzystwo Ginekologiczne zaleca, by każda kobieta wykonała USG przynajmniej trzy razy w ciągu trwania ciąży. Podczas USG ciąży ginekolog ocenia wiek ciąży oraz to, w jaki sposób rozwija się płód. To najważniejsze badanie w ciąży. Kiedy widać serduszko na USG? Serce dziecka widać na USG wewnętrznym (dopochwowym) najczęściej już pod koniec 5. tygodnia ciąży. Płód ma wtedy ok. 2 milimetrów. „Serce zarodka jest pierwszym narządem, które podejmuje aktywność. Zaczyna się kurczyć już w 22. dniu życia wewnątrzmacicznego i dalej też się rozwija. Początkowo to 60-90 uderzeń na minutę, między 6. a 10. tygodniem ciąży kurczy się nawet 180 razy na minutę, a potem stopniowo zwalnia i rytm serca stabilizuje się na poziomie 120-160 uderzeń na minutę” – wyjaśnia dr n. med. Karolina Maliszewska, lekarz w trakcie specjalizacji z położnictwa i ginekologii, psycholog. Badanie USG a prognoza terminu porodu „Niegdyś używano sprzętu zwanego słuchawką Pinarda do osłuchiwania serca płodu. Był to tak zwany stetoskop położniczy, a serce płodu słychać było dzięki niemu około tygodnia ciąży. Dzisiaj, przy pomocy ultrasonografii, serce zarodka można wykryć znacznie wcześniej. Czynność serca jest widoczna pod koniec 5. tygodnia ciąży, u zarodka mierzącego 2 mm. Nawet u 10 proc. zarodków nie stwierdza się jednak tej czynności i należy kontrolować ją dalej. U zarodka mierzącego więcej niż 4 mm musi być już widoczna. Natomiast, gdy widzimy, że czynność serca płodu lub zarodka ustaje, a widać ją było wcześniej, stwierdzamy niestety ciążę obumarłą albo poronienie zatrzymane” – tłumaczy dr n. med. Maliszewska. Dzięki badaniu USG ciąży wykonanym pomiędzy 28. a 32. tygodniem ciąży, lekarz jest w stanie wskazać, czy dziecko zaczyna zmieniać swoją pozycję i układać się do porodu. To także wtedy ustala ostateczny termin porodu. Błąd statystyczny wynosi mniej więcej 3 tygodnie.
Główne objawy choroby serca u psa to: Zmniejszona aktywność fizyczna – choroba serca u psa objawia się zmniejszonym wysiłkiem fizycznym. Możesz zaobserwować u pupila zmniejszoną ekscytację, gdy wracasz z pracy do domu czy w momencie, gdy wychodzicie na spacer. Kaszel – chore serce u psa objawia się również kaszlem.
Węzeł zatokowo-przedsionkowy, zwany też węzłem zatokowym, jest nadrzędnym ośrodkiem bodźcotwórczym; rytm zatokowy to rytm prawidłowy. U zdrowych dzieci rytm zatokowy jest zmienny. Przyspieszeniu ulega w czasie wdechu (tzw. niemiarowość oddechowa), zwolnieniu w czasie snu; szybszy jest ponadto podczas wysiłku, stresu czy gorączki. Najszybszy rytm obserwuje się u noworodka. Z rozwojem dziecka ulega spowolnieniu, dlatego oceniając częstość rytmu serca u dzieci, należy się odnieść do norm dla wieku. O zaburzeniach rytmu serca mówi się wówczas, gdy rytm serca odbiega od przyjętej dla danego wieku normy: zbyt szybki to tachykardia (tachyarytmia), zbyt wolny to bradykardia (bradyarytmia). Rytm serca bywa też całkowicie niemiarowy. Zaburzenia rytmu serca, czyli arytmie, mogą występować sporadycznie, okresowo lub stale; pojawiają się w każdym wieku, począwszy od wieku płodowego. Serce dziecka z arytmią może być prawidłowe lub zmienione, np.: w wyniku procesu zapalnego, choroby mięśnia sercowego, tzw. kardiomiopatii, czy wady serca przed leczeniem kardiochirurgicznym lub zabiegiem interwencyjnym, a częściej po takim leczeniu. Ostatnio obserwuje się zwiększenie liczby dzieci z zaburzeniami rytmu serca. Niewątpliwie na częstsze rozpoznania wpływają lepsze i bardziej dostępne metody rozpoznawania nieprawidłowego rytmu serca już od wieku płodowego. Ponadto stale się zwiększa liczba pacjentów po operacjach kardiochirurgicznych, u których zaburzenia rytmu serca występują często, zwłaszcza w odległym okresie po zabiegu. Zaburzenia rytmu mogą powstać w wyniku wielu przejściowych nieprawidłowości, jak: istotne zaburzenia elektrolitowe czy hormonalne, infekcje, zatrucia czy działanie leków. Objawy spowodowane zaburzeniami rytmu serca u dzieci zależą od stanu układu krążenia, częstości rytmu serca i czasu trwania arytmii. Burzliwiej przebiegają u młodszych dzieci. U większości dzieci nie występują żadne niepokojące objawy, a arytmię wykrywa się przypadkowo. Z drugiej strony długo trwające zaburzenia rytmu serca mogą trwale uszkodzić mięsień sercowy, a w niektórych przypadkach istnieje ryzyko groźnych objawów czy wręcz nagłego zgonu. Diagnostyka zaburzeń rytmu serca Diagnostykę zaburzeń rytmu serca u dzieci zaczyna się od szczegółowego zebrania wywiadów od rodziców i od dziecka. Poza podstawowymi, zwykle zbieranymi danymi, należy ustalić: kiedy po raz pierwszy pojawiły się zaburzenia rytmu serca, jak często i w jakich okolicznościach występują, jak długo trwają, czy i jakie objawy towarzyszą arytmii, czy stwierdzono zatrzymanie krążenia, jak arytmia ustępuje lub jak ulega przerwaniu. Ważne są informacje, czy dziecko było leczone i jak, czy obecnie otrzymuje jakieś leki i jakie problemy kardiologiczne występują w rodzinie. Niezbędne jest uzyskanie danych o „przeszłości kardiologicznej” dziecka (zwłaszcza po leczeniu kardiochirurgicznym/interwencyjnym). Badanie lekarskie przeprowadza się według ogólnie przyjętych zasad, uwzględniając zwłaszcza ocenę częstości i miarowości pracy serca oraz stopnia wydolności serca. U większości dzieci podstawą rozpoznania zaburzeń rytmu serca jest prawidłowo odczytany standardowy i(lub) holterowski 24-godzinny zapis elektrokardiograficzny z zarejestrowaną arytmią. Niekiedy pomocny jest przezprzełykowy zapis EKG (elektroda rejestrująca jest wówczas umieszczona – po miejscowym znieczuleniu gardła – w przełyku). U dzieci z powtarzającymi się niepokojącymi objawami przydatne diagnostycznie mogą być rejestracja EKG na żądanie (event Holter) lub zapis EKG przez telefon; pozwalają one na dokonanie zapisu EKG w chwili wystąpienia u dziecka incydentu. W wielu przypadkach konieczne jest wykonanie próby wysiłkowej w celu wywołania zaburzenia rytmu serca zwłaszcza u tych dzieci, u których dane z wywiadów wskazują na związek występujących objawów z wysiłkiem, oraz oceny rytmu serca w czasie aktywności fizycznej. Najczęściej próba wykonywana jest na bieżni ruchomej. Przydatną metodę w diagnostyce zaburzeń rytmu serca u dzieci stanowi stosowane od lat przezprzełykowe badanie elektrofizjologiczne – łatwo dostępne, względnie nieinwazyjne i dobrze tolerowane. W celu wykonania badania elektrodę umieszcza się w przełyku, podobnie jak do przełykowego zapisu EKG. Następnie stosuje się odpowiednie dla danego dziecka programy stymulacji przedsionka, które pozwalają określić podstawowe parametry układu bodźcoprzewodzącego. U dzieci z napadami szybkiego bicia serca zwykle tą metodą udaje się wywołać i przerwać częstoskurcz, dokonując standardowego i przezprzełykowego zapisu EKG. Uzyskane wyniki w wielu przypadkach pozwalają na prawidłowe rozpoznanie arytmii i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Metodą, która w największym stopniu przyczyniła się do poznania mechanizmów powstawania arytmii i stała się podstawą rozpoznawania wielu jej typów, jest jednak inwazyjne badanie elektrofizjologiczne. W czasie badania, u dzieci wykonywanego najczęściej w znieczuleniu ogólnym, poprzez nakłucie żył lub tętnic wprowadza się elektrody do serca. Dzięki tym elektrodom można uzyskać zapis EKG z różnych miejsc wnętrza serca (tzw. elektrogram). Analiza kolejności pojawiania się pobudzeń w tych miejscach oraz możliwość programowanej stymulacji poszczególnych struktur serca w celu wywoływania i przerywania arytmii pozwala u przeważającej części badanych ustalić miejsce powstania i charakter zaburzeń. Obecnie w większości pracowni inwazyjne badania elektrofizjologiczne wykonuje się jako niezbędne badanie diagnostyczne poprzedzające leczenie przezskórną ablacją RF. U dzieci z nieprawidłowym sercem, a zwłaszcza z wadami serca po leczeniu kardiochirurgicznym lub po interwencyjnych zabiegach, utrzymujące się nieprawidłowości, jak resztkowe zmiany w budowie anatomicznej serca, powiększenie jam serca czy upośledzenie kurczliwości, sprzyjają pojawieniu się arytmii i utrudniają jej leczenie. Z tego powodu większość dzieci z zaburzeniami rytmu serca wymaga kompleksowej diagnostyki kardiologicznej. Najważniejsze badanie nieinwazyjne to badanie echokardiograficzne (niekiedy przezprzełykowe). Zwykle wykonuje się również radiologiczne badanie klatki piersiowej. Biopsja mięśnia – badanie inwazyjne – jest ważna w diagnostyce zapalenia mięśnia sercowego, kardiomiopatii czy arytmogennej kardiomiopatii (dysplazji) prawej komory, które sprzyjają zaburzeniom rytmu serca. W niektórych przypadkach złożonych wad wrodzonych serca i po operacjach kardiochirurgicznych konieczne jest inwazyjne badanie angiokardiograficzne i cewnikowania serca do ustalenia rozpoznania i pełnej oceny aktualnego stanu układu krążenia pacjenta. Niekiedy należy wykonać badanie izotopowe, tomografię komputerową czy rezonans magnetyczny serca. Istotne znaczenie mają również badania laboratoryjne, pozwalające wykluczyć zaburzenia elektrolitowe, endokrynologiczne i metaboliczne, ponieważ większość tych zaburzeń sprzyja arytmiom lub je powoduje i bez ich wyrównania nie udaje się przywrócić prawidłowego rytmu serca. Zaburzenia rytmu serca w okresie życia płodowego Występowanie zaburzeń rytmu serca u płodów ocenia się na 1–2%. Rozpoznawanie arytmii wewnątrzmacicznie stało się możliwe dzięki rozpowszechnieniu badań ultrasonograficznych u kobiet w ciąży i echokardiograficznych płodu. Niemiarowa czynność serca występuje z różnych przyczyn; najczęstsze ze strony płodu są: nieprawidłowości w budowie układu bodźcoprzewodzącego, wady serca, guzy serca, procesy zapalne, a ze strony matki: przewlekłe choroby, stosowanie niektórych leków, nieprawidłowości łożyska. Najczęściej obserwowane arytmie płodowe to zwykle niegroźne pobudzenia dodatkowe. Ponadto czynność serca płodu może być zbyt wolna (bradykardia) lub nadmiernie szybka (tachykardia). W obu przypadkach może dojść do stopniowego pogorszenia stanu układu krążenia płodu, jego niewydolności, a niekiedy zagrożenia życia, zwłaszcza jeśli serce płodu jest nieprawidłowe, np. w wyniku wady czy infekcji. Po stwierdzeniu istotnej bradykardii (powyżej 100/min) lub tachykardii (powyżej 200/min) płodu należy wprowadzić leczenie i podawać leki matce. Brak efektu i pogarszający się stan płodu mogą wpłynąć na decyzję o przyspieszeniu porodu. Najczęściej występujące zaburzenia rytmu i przewodzenia u dzieci Nieprawidłowy rytm zatokowy Nadmiernie szybki rytm zatokowy to tachykardia zatokowa. Do jej przyczyn zalicza się najczęściej: niepokój, gorączkę, nadczynność tarczycy, niedokrwistość, niewydolność serca, zapalenie mięśnia sercowego; może być również spowodowana lekami. Tachykardia zatokowa jest zwykle dobrze tolerowana i nie wymaga specjalnego postępowania terapeutycznego, najczęściej ustępuje po usunięciu przyczyny. Bradykardia zatokowa może być między innymi spowodowana infekcją, nadmiernym napięciem nerwu błędnego, niedoczynnością tarczycy, zwiększonym stężeniem potasu czy wapnia, obniżoną temperaturą, niedotlenieniem, chorobą węzła zatokowego, stosowaniem leków. U intensywnie ćwiczących dzieci może wystąpić wolniejsza czynność serca niż u nieuprawiających sportu rówieśników. Po usunięciu przyczyny najczęściej rytm serca ulega normalizacji. Choroba węzła zatokowego, nazywana też dysfunkcją węzła zatokowego, może wystąpić po kardiochirurgicznym leczeniu wrodzonych wad serca, zwłaszcza po zabiegach wykonywanych w obrębie przedsionków. U pacjentów bez wady serca może się rozwinąć w przebiegu procesu zapalnego, zaburzeń metabolicznych, elektrolitowych czy hormonalnych jako efekt podawania leków; jest też częsta u młodzieży z jadłowstrętem. Choroba charakteryzuje się dużą zmiennością objawów: od istotnej niemiarowości zatokowej, bradykardii, zahamowań w czynności węzła zatokowego, poprzez prowokowane zbyt wolną czynnością serca tachyarytmie. U większości dzieci z chorobą węzła zatokowego objawy nie występują, niekiedy jednak dzieci mniej jedzą, są zmęczone, apatyczne, mają ograniczoną wydolność fizyczną, bóle i zawroty głowy, mroczki przed oczami, zdarzają się zasłabnięcia i omdlenia, sporadycznie nagły zgon. U dzieci z wadą serca choroba węzła zatokowego może spowodować niewydolność serca. Objawy wymagają odpowiedniego leczenia, usunięcia przyczyny choroby, o ile jest to możliwe, i przyspieszenia rytmu serca przejściowo za pomocą leków czy czasową stymulacją serca; u dzieci z objawami bradykardii konieczne jest wszczepienie stymulatora serca. Zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego W prawidłowych warunkach pobudzenie z węzła zatokowego rozprzestrzenia się po przedsionkach, pobudzając je do skurczu, a następnie dociera do węzła przedsionkowo-komorowego i idzie dalej układem komorowym, powodując skurcz komór. Zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego (p-k), zwane też blokami przedsionkowo-komorowymi, powstają w wyniku dłuższego niż normalnie przewodzenia lub braku przewodzenia impulsu z przedsionków do komór. Rozpoznanie ustala się na podstawie zapisu EKG. W przypadku wydłużenia czasu przewodzenia rozpoznaje się blok p-k I°, okresowy brak przewodzenia to blok p-k II°, a w przypadku całkowitego braku przewodzenia występuje blok p-k całkowity lub III°. Blok p-k I° to łagodne zaburzenie przewodzenia p-k; często jest rozpoznawany przypadkowo, nie wymaga leczenia. U dzieci częstość występowania bloku p-k I° (wrodzonego lub nabytego, utrwalonego lub przejściowego) ocenia się na 7–12%. Blok p-k I° zdarza się w każdym wieku, zwłaszcza u dzieci dużo ćwiczących; częściej jest rejestrowany w nocy. Wrodzony blok p-k I° najczęściej współistnieje z wrodzonymi wadami serca. Nabyty może się pojawić po operacjach kardiochirurgicznych, w przebiegu chorób zakaźnych, pasożytniczych, gorączki reumatycznej, w zaburzeniach elektrolitowych, endokrynologicznych, guzach serca, jako konsekwencja stosowania leków. Blok p-k I° przy prawidłowej czynności węzła zatokowego nie powoduje bradykardii ani istotnych zaburzeń, gdyż każde pobudzenie zatokowe przechodzi do komór z opóźnieniem. Rokowanie jest zależne od rozpoznania choroby podstawowej. W bloku p-k II° obserwuje się naprzemiennie, stopniowo lub nagle występujące zaburzenia przewodzenia impulsów z przedsionków do komór, w wyniku których rytm komór okresowo ulega zwolnieniu. Rozróżnia się typ I – łagodny – i typ II z tendencją do nasilania się. Przyczyny występowania są podobne jak w bloku p-k I°, zdarza się we wrodzonych wadach serca, po operacjach kardiochirurgicznych, w przebiegu procesów zapalnych lub po ich ustąpieniu. Zwykle nie daje niepokojących objawów, jeśli jednak powoduje istotną bradykardię z objawami (typ II), rokowanie jest znacznie poważniejsze, gdyż obserwuje się wyraźną tendencję do nasilania się zaburzeń. Wystąpienie objawów, a zwłaszcza utraty przytomności, stanowi wskazanie do zastosowania stałej stymulacji serca. Blok przedsionkowo-komorowy III° rozpoznaje się wówczas, gdy nie stwierdza się przewodzenia impulsów z przedsionków do komór, a czynność przedsionków i komór jest całkowicie niezależna. U tych pacjentów za rytm komór odpowiada niżej położony, wolniejszy zastępczy ośrodek bodźcotwórczy. Całkowity blok przedsionkowo-komorowy może być wrodzony lub nabyty. Występuje z częstością około 1:20 000 dzieci; w życiu płodowym częściej. Może współistnieć z wrodzonymi wadami serca, najczęściej polegającymi na braku ciągłości układu bodźcoprzewodzącego (np.: wady z dużym ubytkiem w przegrodzie międzykomorowej, pojedyncza komora, czy z niezgodnym połączeniem przedsionkowo-komorowym). Często przyczyną całkowitego wrodzonego bloku p-k są choroby tkanki łącznej u matki; stwierdzono, że obecne u matek nieprawidłowe przeciwciała przechodzą przez łożysko i uszkadzają układ bodźcoprzewodzący, powodując całkowity blok p-k w już ukształtowanym sercu. Należy też brać pod uwagę płodowe zapalenie mięśnia sercowego, guzy serca i niedotlenienie. Całkowity nabyty blok p-k najczęściej powstaje w wyniku kardiochirurgicznego leczenia wrodzonych wad serca, zwykle obejmujących przegrodę międzykomorową (po korekcji ubytku przedsionkowo-komorowego, zespołu Fallota, ubytku w przegrodzie międzykomorowej, wymianie zastawek przedsionkowo-komorowych, w skorygowanym przełożeniu wielkich pni tętniczych i wadach o typie wspólnej komory); częstość występowania waha się od 0,1% do 5% operowanych dzieci, a jego wystąpienie zależy od typu wady, rozległości zabiegu, techniki korekcji wady. Nabyty niechirurgiczny blok p-k III° u dzieci występuje bardzo rzadko, najczęściej w przebiegu chorób infekcyjnych lub kardiomiopatii. Całkowity blok p-k zawsze powoduje bardziej lub mniej nasiloną bradykardię; przebieg kliniczny jest bardzo zróżnicowany: od bezobjawowego do ciężkiego z epizodami utraty przytomności, niewydolnością serca i zgonem włącznie. Stan kliniczny dziecka z całkowitym blokiem p-k zależy od możliwości zastępczego rytmu oraz od stanu układu krążenia. W życiu płodowym ponad połowa dzieci z całkowitym blokiem p-k i wrodzoną wadą serca ginie wewnątrzmacicznie. U noworodków i niemowląt pojawiają się następujące pierwsze objawy zbyt wolnej czynności serca: niechęć do jedzenia, męczenie się przy jedzeniu, senność czy przyspieszony oddech; istnieje też ryzyko nagłego zgonu. U starszych dzieci może wystąpić uczucie stałego zmęczenia lub senność, zaburzenia snu, obniżona tolerancja wysiłku; w następstwie niedotlenienia mózgu zdarzają się tzw. napady Morgagniego, Adamsa i Stokesa (napady MAS). Manifestują się utratą przytomności, z zaburzeniami oddychania lub bez nich, z drgawkami, bladością lub sinicą skóry, niekiedy mimowolnym oddaniem moczu lub stolca. Przedłużający się napad i niedotlenienie mózgu może się stać przyczyną jego trwałego uszkodzenia. Zawroty głowy, mroczki przed oczami, zaburzenia widzenia czy zasłabnięcia również bywają objawami niedotlenienia mózgu. Przewlekła bradykardia może powodować słabszy rozwój fizyczny, obniżenie sprawności umysłowej i upośledzenie czynności nerek. Podstawą rozpoznania jest zapis EKG; w radiologicznym badaniu klatki piersiowej i badaniu echokardiograficznym serce może być powiększone. Często dalsze postępowanie ustala się na podstawie wyniku rejestracji EKG metodą Holtera. Próba wysiłkowa pokazuje, jak zachowuje się w czasie obciążenia fizycznego ośrodek zastępczy, odpowiedzialny za rytm komór. Leczenie płodu z blokiem p-k III° polega na podawaniu matce leków przyspieszających rytm serca. Stwierdzenie w badaniu echokardiograficznym objawów niewydolności krążenia czy uogólnionego nieimmunologicznego obrzęku płodu stanowi wskazanie do przyspieszenia porodu, o ile dojrzałość płodu umożliwia utrzymanie dziecka przy życiu. Wiele dzieci z całkowitym blokiem p-k wymaga wszczepienia stymulatora serca przed osiemnastym rokiem życia, niekiedy jest to konieczne już w okresie noworodkowym. Przejściowo można stosować leki przyspieszające rytm serca lub zewnętrzną stymulację serca. U dzieci wszczepienie układu stymulującego serce zwykle wykonuje się w znieczuleniu ogólnym. Rozrusznik umieszcza się pod mięśniem lub pod skórą w okolicy pod obojczykiem lub pod żebrami. Elektrody wprowadza się do serca poprzez dochodzące do prawego przedsionka żyły (tzw. elektrody endokawitarne czy przezżylne) lub naszywa się na serce (tzw. elektrody nasierdziowe), a ich drugi koniec łączy się ze stymulatorem. Stymulator ma stymulować serce, jeśli własny rytm pacjenta jest bardzo wolny. Odpowiednie dla chorego dziecka zaprogramowanie urządzenia pozwala utrzymać prawidłowy rytm serca. Zaburzenia przewodzenia śródkomorowego Zaburzenia przewodzenia śródkomorowego polegają na istotnym zwolnieniu lub przerwaniu przewodzenia w obrębie komorowego układu bodźcoprzewodzącego. Zaburzenia mogą być przejściowe lub stałe; dotyczą jednej odnogi lub obu odnóg pęczka Hisa. Rozpoznanie ustala się na podstawie zapisu EKG. Najczęstszą przyczyną zaburzeń przewodzenia śródkomorowego jest kardiochirurgiczne leczenie wady serca. Do innych przyczyn należą: wady serca (przed leczeniem chirurgicznym), zapalenie mięśnia sercowego i choroby mięśnia sercowego. Zaburzenia przewodzenia śródkomorowego zwykle nie powodują istotnych objawów. Niekiedy jednak przy współistnieniu innych nieprawidłowości konieczne może być leczenie stałą stymulacją serca. Nadkomorowe zaburzenia rytmu serca Nadkomorowe pobudzenia przedwczesne, które pochodzą z przedsionków lub węzła przedsionkowo-komorowego (nazywane są też pobudzeniami dodatkowymi nadkomorowymi), są łagodną, dość powszechną arytmią występującą w każdym okresie życia, zarówno u dzieci z prawidłowym anatomicznie sercem, jak i z patologią serca. Arytmia tego typu może powstać w wyniku zaburzeń elektrolitowych, metabolicznych, procesu zapalnego lub działania leków. U dzieci intensywnie leczonych mogą ją prowokować wewnątrzsercowe kaniule. Rozpoznanie ustala się na podstawie zarejestrowanych w zapisie EKG pobudzeń przedwczesnych pochodzących z przedsionków lub węzła przedsionkowo-komorowego. Nadkomorowe pobudzenia dodatkowe najczęściej nie powodują niepokojących objawów i nie wymagają leczenia, należy jednak wyrównać zaburzenia jonowe oraz metaboliczne i leczyć infekcję. Bywa, że pobudzenia dodatkowe są blokowane i nie są przewodzone do komór, mogą jednak tłumić czynność węzła zatokowego, powodując bradykardię. Niekiedy pobudzenia przedwczesne nadkomorowe zapoczątkowują napady częstoskurczu; w takich przypadkach uzasadnione jest podawanie leków antyarytmicznych. Częstoskurcze nadkomorowe Napadowe lub utrwalone szybkie rytmy serca nazywa się częstoskurczami. Częstoskurcze powstają w różnych mechanizmach – mogą być nadkomorowe czy przedsionkowo-komorowe – a ich rozróżnienie na podstawie zapisu EKG bywa trudne. Częstoskurcz napadowy to najczęstsza objawowa arytmia u dzieci (występuje od 1:250 do 1:1000 dzieci), może się pojawić w każdym wieku, poczynając od życia płodowego, u dzieci z prawidłowym sercem lub z chorym sercem. U dzieci z wadą wrodzoną serca napady mogą występować przed korekcją wady lub w różnym okresie po jej korekcji, częściej po zabiegach obejmujących przedsionki: po zamknięciu ubytków w przegrodzie międzyprzedsionkowej lub po wcześniej stosowanych metodach korekcji przełożenia wielkich pni tętniczych. Czynniki sprzyjające napadom to infekcje, stany gorączkowe, nadczynność tarczycy, niedokrwistość, leki; mogą też występować w zapaleniu mięśnia sercowego czy kardiomiopatii. Objawy częstoskurczu u niemowląt i małych dzieci często są mało charakterystyczne: przyśpieszony oddech, niepokój, niechęć do jedzenia, bladość, szybkie tętnienia naczyń szyjnych, słabo wyczuwalne tętno obwodowe, chłodne dłonie i stopy, obniżone ciśnienie krwi. Starsze dzieci zwykle odczuwają szybkie bicia serca, niekiedy ból w klatce piersiowej czy brzucha, lęk, uczucie zagrożenia. Zarówno u młodszych, jak i u starszych dzieci może dojść do zasłabnięcia, utraty przytomności czy zatrzymania krążenia. Na stan dziecka w czasie częstoskurczu wpływa rytm serca (szybszy rytm jest groźniejszy), stan układu krążenia (współistniejąca choroba serca pogarsza stan dziecka), czas trwania częstoskurczu (długo trwające tachyarytmie nasilają objawy); u noworodków i niemowląt szybciej występują objawy częstoskurczu z niewydolnością serca włącznie. W przypadku dzieci najczęściej stwierdza się częstoskurcze z dodatkową, inną niż układ bodźcoprzewodzący drogą przewodzenia impulsu. O dodatkowych drogach przewodzenia mówi się w przypadku pacjentów z zespołami preekscytacji, w których pobudzenie szerzy się dwojako: szybko poprzez dodatkową drogę przewodzenia oraz prawidłowo przez węzeł przedsionkowo-komorowy. Wśród zespołów preekscytacji najpowszechniejszy jest zespół Wolffa, Parkinsona i White’a (WPW). W zespole WPW istnieje dodatkowa droga przewodzenia, która łączy przedsionek z komorą (z pominięciem węzła p-k). Cechy zespołu WPW są widoczne w zapisie EKG. U dzieci we wczesnym okresie po zabiegach kardiochirurgicznych najczęściej występuje częstoskurcz powstający w węźle przedsionkowo-komorowym. Częstoskurcz ten jest trudny do umiarowienia, zwykle nasila lub powoduje niewydolność serca, może się nawet stać przyczyną zgonu dziecka. Groźną tachyarytmią (częstoskurczem) jest również rzadko występujące u dzieci trzepotanie przedsionków. Jest to szybka, zwykle o częstotliwości powyżej 250/min, arytmia przedsionkowa. Szczęśliwie nie wszystkie pobudzenia przedsionkowe przewodzone są do komór, dzięki czemu rytm komór serca jest wolniejszy niż przedsionków. Jednak przy dobrym przewodzeniu przedsionkowo-komorowym rytm komór może być znacznie szybszy niż 200/min, a dziecko może wymagać leczenia kardiowersją elektryczną w trybie pilnym. U dzieci z napadami częstoskurczu podstawą rozpoznania jest udokumentowanie częstoskurczu w zapisie EKG. Dokładna analiza elektrokardiogramu często pozwala rozpoznać typ częstoskurczu. Zwykle istotne znaczenie ma 24-godzinny zapis EKG metodą Holtera. Ważny diagnostycznie może też być zapis EKG częstoskurczu z elektrody przełykowej czy próba wysiłkowa. U dzieci, u których nie wykonano zapisu EKG częstoskurczu, a wywiady sugerują ich występowanie, można próbować wywołać częstoskurcz stymulacją w czasie przezprzełykowego i(lub) przezżylnego badania elektrofizjologicznego. Leczenie częstoskurczu polega na przywróceniu prawidłowego rytmu zatokowego i zapobieganiu kolejnym napadom. W celu przerwania napadu częstoskurczu można odruchowo zwolnić rytm serca (poprzez pobudzanie nerwu błędnego), u niemowląt ochładza się twarz poprzez położenie na 10–15 sekund worka z lodem, u starszych dzieci dostępne są inne metody. Jeżeli nie przerwie się częstoskurczu tą metodą, podaje się dożylnie leki umiarawiające, można zastosować przezprzełykową lub przezżylną stymulację serca, u dzieci z postępującymi objawami niewydolności serca konieczna jest kardiowersja elektryczna. Leczenie zapobiegające napadom musi być indywidualnie dobrane dla każdego dziecka. Odpowiedni dobór leku czy leków jest zależny od objawów, prawidłowego rozpoznania typu arytmii i wiedzy na temat działania leku. Noworodkom i niemowlętom z napadami częstoskurczu podaje się lek co najmniej przez pół roku. Kontrolne zapisy EKG i 24-godzinną rejestrację holterowską EKG wykonuje się z uwagi na możliwość pojawienia się po lekach nieobserwowanych poprzednio u dziecka zaburzeń rytmu serca (proarytmiczne działanie leków). U dzieci powyżej piątego roku życia z nawracającymi napadami częstoskurczu należy rozważyć możliwość leczenia ablacją prądem o częstotliwości radiowej (RF). Obecnie w wielu typach arytmii leczenie to stało się już standardem. U dzieci zabieg zwykle wykonuje się w znieczuleniu ogólnym. Poprzez nakłucie dużych naczyń (najczęściej udowych) wprowadza się elektrody do serca i po odszukaniu miejsca odpowiedzialnego za występowanie arytmii i(lub) biorącego w niej udział planowo się je uszkadza za pomocą podwyższonej temperatury na końcu elektrody ablacyjnej. Powodzenie zabiegu zapewnia umieszczenie jej jak najbliżej miejsca odpowiedzialnego za występowanie arytmii. Wskazania do przezskórnej ablacji u dzieci należy rozważać indywidualnie, zależnie od charakteru i objawów arytmii, od stanu układu krążenia, wieku dziecka i doświadczenia ośrodka, w którym zabieg ma być wykonany. U dzieci z wadami wrodzonymi serca przed planowanym zabiegiem ablacji przez skórnej bywa konieczna pełna diagnostyka kardiologiczna, niekiedy łącznie z badaniami inwazyjnymi, a u dzieci leczonych kardiochirurgicznie, łącznie ze szczegółową analizą wykonanego zabiegu. Dzieci i młodzi dorośli po operacjach kardiochirurgicznych ze złożonymi arytmiami to bardzo trudna i stale się zwiększająca grupa pacjentów kierowanych na badania elektrofizjologiczne i do leczenia ablacją RF. Istotne problemy mogą też stwarzać dzieci z wadami serca przed leczeniem kardiochirurgicznym. W większości ośrodków uważa się, że w tych przypadkach zaburzenia rytmu serca, nawet niepowodujące objawów, powinny być leczone ablacją przed zabiegiem, gdyż wystąpienie arytmii we wczesnym okresie po operacji kardiochirurgicznej może istotnie pogorszyć przebieg pooperacyjny. Komorowe zaburzenia rytmu serca Powstająca poniżej rozwidlenia pęczka Hisa arytmia komorowa jest częstą przyczyną niemiarowej czynności serca u dzieci. Komorowe zaburzenia rytmu serca mogą występować u dzieci z prawidłowym sercem oraz z chorobą serca. Najczęściej rejestruje się pojedyncze pobudzenia dodatkowe komorowe; pobudzenia te mogą być jedno- lub wielokształtne, układają się między pobudzeniami prawidłowymi po dwa (pary), a gdy postępują po sobie przynajmniej 3 pobudzenia komorowe o częstości ponad 120/min, mówi się o częstoskurczu komorowym. Arytmia jest tym groźniejsza, im szybszy jest rytm serca i dłuższy częstoskurcz. Sporadycznie u dzieci występują trzepotanie czy migotanie komór, stanowiące stan zagrożenia życia. U dzieci z pojedynczymi pobudzeniami dodatkowymi komorowymi zwykle nie stwierdza się żadnych objawów, a zaburzenia są często rozpoznawane przypadkowo. Nasilenie arytmii może spowodować ból czy „niepokój” w klatce piersiowej, uczucie szybkiego bicia serca, zdarzają się mroczki przed oczami, zawroty głowy, zaburzenia widzenia, sporadycznie zasłabnięcia, utraty przytomności również z drgawkami oraz nagłe zatrzymanie krążenia. Przy współistniejącej chorobie serca objawy są bardziej nasilone i szybciej występują; częściej obserwuje się niewydolność serca. Przyczyną nagle pojawiającej się arytmii komorowej mogą być zaburzenia elektrolitowe i metaboliczne, podawane leki, uszkodzenie mięśnia sercowego (np. zapalne). Na szczególną uwagę zasługuje zespół wydłużonego QT wrodzony, uwarunkowany genetycznie (chociaż udaje się to udowodnić w 50–60% przypadków) lub nabyty, najczęściej po podaniu leków lub spowodowany zaburzeniami elektrolitowymi. W zapisach EKG zespół ten charakteryzuje się wydłużeniem powyżej normy odstępu QT. Wydłużenie to może być jedynie okresowe, ale sprzyja występowaniu groźnych komorowych zaburzeń rytmu serca; zdarzają się nagłe zgony. W postaci wrodzonej konieczne jest przebadanie najbliższej rodziny pacjenta. Chorzy wymagają stałego podawania leków, niekiedy konieczne jest również wszczepienie stymulatora serca lub kardiowertera-defibrylatora. U pacjentów po korekcji wrodzonych wad serca komorowe zaburzenia rytmu serca występują częściej po zabiegach w obrębie przegrody międzykomorowej i komór serca – głównie po korekcji zespołu Fallota, stenozy aortalnej, ubytku w przegrodzie międzykomorowej czy przedsionkowo-komorowej. Narażeni na ryzyko nagłego zgonu z powodu komorowych zaburzeń rytmu serca są pacjenci z uszkodzonym mięśniem sercowym (z kardiomiopatią) czy guzami serca (głównie niemowlęta). U dzieci z komorowymi zaburzeniami rytmu serca należy przeprowadzić dokładną diagnostykę układu krążenia. Wystarczające diagnostycznie jest zarejestrowanie arytmii w standardowym i holterowskim zapisie EKG. Próba wysiłkowa jest przydatna w ocenie zagrożenia arytmią w czasie aktywności fizycznej. U pacjentów z częstoskurczami komorowymi czy po zatrzymaniu krążenia konieczne bywa inwazyjne badanie elektrofizjologiczne z programowaną stymulacją komór. Badanie wykonuje się również przed wszczepieniem kardiowertera-defibrylatora. W leczeniu dzieci z komorowymi zaburzeniami rytmu serca najważniejsze jest dążenie do zmniejszenia ryzyka nagłego zgonu oraz zmniejszenia objawów. U niemowląt i małych dzieci najczęściej przewlekle podaje się leki antyarytmiczne. U nastolatków coraz częściej podejmuje się próby leczenia częstoskurczu komorowego za pomocą przezskórnej ablacji RF. U dzieci po kardiochirurgicznym leczeniu wrodzonych wad serca przed wprowadzeniem skutecznego leczenia umiarawiającego może być konieczna poprawa stanu układu krążenia. W leczeniu groźnych dla życia komorowych zaburzeń rytmu serca rośnie znaczenie wszczepienia kardiowertera-defibrylatora, które istotnie poprawia przeżycie tych najbardziej zagrożonych pacjentów. Obecnie technika wszczepienia kardiowertera-defibrylatora jest podobna do zabiegu wszczepienia stymulatora serca, nadal jednak samo urządzenie jest większe, a stosowane elektrody grubsze. Dzieci stanowią mniej niż 2% wszystkich pacjentów ze wszczepionym kardiowerterem-defibrylatorem. Wskazania do zastosowania tej metody leczenia obejmują pacjentów po zatrzymaniu krążenia. U większości z nich rozpoznano kardiomiopatię przerostową lub zespół wydłużonego QT. Około 15% stanowią pacjenci po kardiochirurgicznym leczeniu wad serca. Jest to odrębna, zwykle stwarzająca większe problemy grupa, w której już sam zabieg wszczepienia może być bardzo trudny. Wszczepione urządzenie bezustannie analizuje elektryczną czynność serca pacjenta i z chwilą rozpoznania częstoskurczu komorowego lub migotania komór przerywa je odpowiednio zaprogramowanym wyładowaniem energii elektrycznej. Zaprogramowanie systemu wymaga szczegółowego rozpoznania arytmii i dokładnej znajomości możliwości wszczepianego urządzenia. Powikłania zabiegu i problemy zdarzają się w około 20% przypadków, ich odsetek maleje w miarę zdobywania doświadczenia przez ośrodek i rozwoju metody. U dzieci z wszczepionym kardiowerterem-defibrylatorem bezwzględnie należy przeprowadzać okresowe kontrole układu w ośrodku wszczepiającym.
Nierówne bicie serca u płodu w 33 tygodniu ciąży – odpowiada Lek. Paweł Baljon (częstoskurcz serca) jest zab. Koronawirus. 28-latka walczy z powikłaniami
Forum: Mam z dzieckiem taki problem Wczoraj kiedy leżałam obok mojej śpiącej Alicji zauważyłam, a właściwie wysłuchałam, że czasami serduszko bije jej dość nierówno. jestem bardzo zaniepokojona. Niedawno byłyśmy u lekarki i było wszystko w porządku. Czy u dzieci tak się dzieje? A może ktoś zna dobrego kardiologa dziecięcego – okolice Katowic, Tarnowskich Gór? DZIECKO JUŻ JESTMam z dzieckiem taki problemNierówne bicie serca Angina u dwulatka Mój Synek ma 2 lata i 2 miesiące. Od miesiąca kaszlał i smarkał a od środy dostał gorączki (w okolicach +/- 39) W tym samym dniu zaczął gorączkować mąż –... Czytaj dalej → Skubanie paznokci – Co robić, gdy dziecko skubie paznokcie? Może wy macie jakieś pomysły, Zuzanka od jakiegoś czasu namiętnie skubie paznokcie, kiedyś walczyłam z brudem za nimi i obcinaniem ich, a teraz boję się że niedługo zaczną jej wrastać,... Czytaj dalej → Mozarella w ciąży Dzisiaj naszła mnie ochota na mozarellę. I tu mam wątpliwości – czy w ciąży można jeść mozzarellę?? Na opakowaniu nie ma ani słowa na temat pasteryzacji. Czytaj dalej → Czy leczyć hemoroidy przed porodem? Po pierwszej ciąży, a bardziej porodzie pojawiły się u mnie hemoroidy, które się po jakimś czasie wchłonęły. Niestety teraz pojawiły się znowu. Jestem w 6 miesiącu ciąży i nie wiem,... Czytaj dalej → Ile kosztuje żłobek? Dziewczyny! Ile płacicie miesięcznie za żłobek? Ponoć ma być dofinansowany z gminy, a nam przyszło zapłacić 292 zł bodajże. Nie wiem tylko czy to z rytmiką i innymi. Czy tylko... Czytaj dalej → Pytanie do stosujących zastrzyki CLEXANE w ciąży Dziewczyny mam pytanie wynikające z niepokoju o clexane w ciąży. Biorąc od początku ciąży zastrzyki Clexane w brzuch od razu zapowiedziano mi, że będą oprócz bolesności, wylewy podskórne, sińce, zrosty... Czytaj dalej → Mam synka w wieku 16 m-cy. Budzi się w nocy o stałej porze i nie może zasnąć. Mój syn budzi się zawsze o 2 lub 3 w nocy i mimo podania butelki z piciem i wzięcia do łóżka zasypia dopiero po ok. 2 godzinach. Wcześniej dostawał w... Czytaj dalej → Dziewczyny po cc – dreny Dziewczyny, czy któraś z Was miała zakładany dren w czasie cesarki? Zazwyczaj dreny zdejmują na drugi dzień i ma on na celu oczyszczenie rany. Proszę dajcie znać, jeśli któraś miała... Czytaj dalej → Meskie imie miedzynarodowe. Kochane mamuśki lub oczekujące. Poszukuję imienia dla chłopca zdecydowanie męskiego. Sama zastanawiam się nad Wiktorem albo Stefanem, ale mój mąż jest jeszcze niezdecydowany. Może coś poradzicie? Dodam, ze musi to... Czytaj dalej → Czy to możliwe, że w 15 tygodniu ciąży?? Dziewczyny!!! Sama nie wiem co mam o tym myśleć. Wczoraj wieczór przed kąpielą zauważyłam przezroczystą kropelkę na piersi, ale niezbyt się nią przejełam. Po kapieli lekko ucisnęłam tą pierś i... Czytaj dalej → Jaką maść na suche miejsca od skazy białkowej? Dziewczyny, których dzieci mają skazę białkową, może polecicie jakąś skuteczną maść bez recepty na suche placki, które pojawiają się na skórze dziecka od skazy białkowej? Czym skutecznie to można zlikwidować? Czytaj dalej → Śpi albo płacze – normalne? Juz sama nie wiem co mam myśleć. Mój synek ma dokładnie 5 tygodni. A mój problem jest taki, że jak mały nie śpi, to płacze. Nie mogę nawiązać z nim... Czytaj dalej → Wielotorbielowatość nerek W 28 tygodniu ciąży zdiagnozowano u mojej córeczki wielotorbielowatość nerek – zespół Pottera II. Mój ginekolog skierował mnie do szpitala. W białostockim szpitalu po usg powiedziano mi, że muszę jechać... Czytaj dalej → Ruchome kolano Zgłaszam się do was z zapytaniem o tytułowe ruchome kolano. Brzmi groźnie i tak też wygląda. dzieciak ma 11 miesięcy i czasami jego kolano wyskakuje z orbity wygląda to troche... Czytaj dalej →
Witam. Niepokoi mnie bicie serca mojego dwulatka. Podczas snu, jego puls przekracza 120. Nie jestem w stanie sprawdzić jak bije jego serce, gdy syn nie śpi. Jest bardzo energiczny. Jego serce bije mocno i głośno, jak śpi to słychać te bicie. Ma tak od dwóch dni, wcześniej nic takiego nie miało miejsca.Ból w klatce piersiowej to typowy objaw zawału serca. Są jednak nietypowe objawy, które również mogą sugerować ten zagrażający życiu stan. Dowiedz się, na co szczególnie zwrócić uwagę. Ból żołądka i niestrawność Zawroty głowy Niewyjaśnione pocenie się Ból w gardle i szczęce Duszność Nudności i wymioty Ekstremalne zmęczenie, osłabienie Nieregularne bicie serca Ogólne uczucie niepokoju Zawał serca to bardzo poważny stan, zagrażający życiu. Może prowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia serca. Im szybciej zostanie zdiagnozowany, im szybciej zostanie wdrożone leczenie, tym większa szansa na powrót do zdrowia. Niestety czasami objawy zawału są niespecyficzne i brane na karb innych dolegliwości, np. zatrucia pokarmowego czy nerwicy. Taki stan określa się mianem: cichego lub niemego zawału (inna nazwa to przechodzony zawał).Typowy objaw zawału to ostry, przeszywający ból w klatce piersiowej (może być odczuwany również jako ucisk lub mrowienie w klatce piersiowej) lub w lewym ramieniu. Może trwać kilka sekund, kilka czy kilkanaście minut. Pojawia się zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. A jakie mogą być nietypowe objawy zawału? Poniżej 9 najczęstszych z żołądka i niestrawnośćNiestrawność, ból żołądka, nudności to może być objaw zawału, zwłaszcza u kobiet. Jeśli towarzyszy im duszność, pocenie się lub zawroty głowy można mieć pewność. Te objawy mogą się pojawić nawet u ponad 60 proc. chorych. Niestety często są brane na karb problemów żołądkowych po zjedzeniu jakiegoś głowyMoże być wiele przyczyn zawrotów głowy, np. picie niewystarczającej ilości wody, zbyt szybkie wstawanie, a także zawał serce. Kiedy serce pracuje niewłaściwie, nie może dostarczyć tlenu innym narządom, mózgowi, stąd zawroty głowy. Jeśli towarzyszy im oszołomienie, ucisk lub ból w klatce piersiowej, a nawet duszność, powinniśmy skontaktować się z lekarzem. Te objawy mogą zwiastować atak serca. Według American Heart Association zawroty głowy, oszołomienie i omdlenia to objawy zawału serca, które częściej występują u kobiet niż u mężczyzn. Niewyjaśnione pocenie sięNadmierne pocenie się może wystąpić na kilka minut przed zawałem serca. Ten objaw zwykle opisywany jest jako zimne poty i dotyczy całego ciała. Badanie przeprowadzone w 2005 roku na Uniwersytecie Illinois w Chicago wykazało, że pocenie się w połączeniu z uczuciem dyskomfortu w klatce piersiowej, ramieniu, szyi lub nawet w szczęce może być wiarygodnym wskaźnikiem zawału w gardle i szczęceBól w szczęce i gardle może sugerować zawał serca. To możliwe, ponieważ nerw błędny jest połączony nie tylko z sercem, ale także z brzuchem, klatką piersiową, szyją i mózgiem. Jeśli więc czujesz ucisk w klatce piersiowej, który promieniuje do szyi, szczęki, skontaktuj się z i skrócony oddech bez wyraźnego powodu może być objawem zawału. To znak, że serce ma trudności z pompowaniem krwi do reszty ciała. Według The Heart Foundation duszność ten występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet. Nudności i wymiotyNudności, o których już pisaliśmy powyżej, a także wymioty mogą być objawem zawału serca. Gdy komórki serca ulegają uszkodzeniu z powodu słabego dopływu krwi, zaczyna uwalniać się kwas mlekowy, kwas pirogronowy i inne metabolity. Nagromadzenie ich w organizmie zwiększa kwasowość krwi, co może prowadzić do wymiotów. Jeśli więc nie są one wynikiem problemów gastrycznych, warto skonsultować się z zmęczenie, osłabienieUczucie zmęczenia po nieprzespanej nocy lub stresującym dniu jest normalne. Jeśli jednak pojawia się po dobrze przespanej nocy, mamy problem. Oczywiście nie zawsze zmęczenie czy osłabienie jest oznaką zawału, ale zawsze powodem do konsultacji z lekarzem. W 2003 roku American Heart Association przeprowadziło ankietę wśród ponad 500 kobiet, które przeżyły zawał serca (wyniki zostały opublikowane w czasopiśmie "Circulation"). Okazało się, że ponad 45 proc. z nich tuż przed pójściem do szpitala czuło się osłabionych lub zmęczonych, a 71 proc. miało uczucie zmęczenia bez wyraźnego powodu na kilka tygodni przed zawałem serca. Nieregularne bicie sercaNieprawidłowe bicie serca (arytmia) jest częstym objawem choroby serca zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Gdy serce bije szybciej lub nieregularnie, nie pompuje prawidłowo krwi, co może prowadzić do wielu niebezpiecznych stanów chorobowych, zakrzepów krwi, zawału serca czy udaru uczucie niepokojuTen stan jest bardzo trudno opisać. To uczucie niepokoju, które pojawia się bez żadnego wyraźnego powodu. Wywołuje ogólny dyskomfort, strach przed zbliżającym się niebezpieczeństwem. Jeśli pojawiły się u Ciebie takie objawy (lub u kogoś z Twoich najbliższych), skonsultuj się z lekarzem. Zawał serca zagraża życiu. Powyższa porada nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku jakichkolwiek problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem. Źródło: American Heart Association/ The Heart Foundation/ Polskie Towarzystwo Kardiologiczne/ Przyspieszone bicie serca u dzieci może wystąpić z wielu powodów. Dzieje się tak dlatego, że rytm serca jest różny, w zależności od sytuacji i lokalizacji ciała. Szybkie bicie serca u dzieci może być wywołane przez emocje, ćwiczenia lub niektóre warunki zdrowotne.
Jak prawidłowo bije serce?Prawidłowe bicie serca powinno mieścić się w zakresie wynoszącym od 60 do 100 uderzeń na minutę. Stan, w którym częstość akcji serca wynosi poniżej 60 razy na minutę, określa się mianem bradykardii. Zbyt szybkie bicie serca to tachykardia (możesz spotkać się też z określeniem częstoskurcz). Definiuje się je jako przyspieszenie akcji serca powyżej 100 uderzeń na minutę. Spowolnione bicie serca - przyczynyZbyt wolne bicie serca może mieć charakter fizjologiczny i nie być związane z żadną chorobą. Najczęściej stan ten spotyka się u sportowców. Mają oni z natury wolny spoczynkowy rytm serca. Innym podłożem fizjologicznej bradykardii jest wagotonia. Określa się w ten sposób stan wzmożonego napięcia nerwu błędnego. To najdłuższy z nerwów czaszkowych, który składa się z czterech odcinków: głowowego, szyjnego, piersiowego, brzusznego, który reguluje rytm serca. Zbyt wolne bicie serca może mieć też charakter patologiczny i być objawem choroby. Bradykardia towarzyszy zaburzeniom przewodnictwa, hiperkaliemii (nadmiernemu stężeniu potasu we krwi), zatruciom mentolem, zmianom zwyrodnieniowym w układzie bodźcoprzewodzącym, niedoczynności tarczycy, chorobie niedokrwiennej serca. Może być też skutkiem ubocznym działania niektórych leków. Przyspieszone bicie serca - przyczynyPrzyspieszone bicie serca nie zawsze oznacza objaw choroby. Akcja mięśnia sercowego może przyspieszyć w wyniku działania katecholamin (organicznych związków chemicznych, do których zalicza się adrenalinę, noradrenalinę, dopaminę), powstających na skutek stresu czy wysiłku fizycznego. Jej podłożem mogą też być napady lękowe, używki (kofeina, nikotyna, alkohol), odwodnienie. Przyspieszone bicie serca bywa również powodowane przez nadmierną utratę krwi, wstrząs, nadczynność tarczycy, gorączkę, posocznicę, niewydolność serca, niedotlenienie czy zapalenie mięśnia sercowego. Tachykardia towarzyszy nierzadko zaburzeniom rytmu serca, czyli arytmii. Wśród nich wymienia się migotanie przedsionków (polega na nieskoordynowanym pobudzeniu przedsionków serca), trzepotanie przedsionków (polega na szybkim, zorganizowanym rytmie przedsionków o częstości 250-350/min), częstoskurcz komorowy (polega na nieprawidłowej, przyspieszonej czynności skurczowej serca). Nieregularne bicie serca - kołatanieNieregularne bicie serca nazywane jest popularnie kołataniem. Palpitacji doświadczasz przy nieprzyjemnym odczuciu przyspieszonej, silnej, nieprawidłowej akcji serca. Stan ten miewa różne przyczyny. Najczęściej pochodzą one ze strony serca (np. arytmie, choroba niedokrwienna serca, wady serca), choć mogą być też związane z:zaburzeniami hormonalnymi, np. podczas menopauzy, ciąży,zaburzeniami gospodarki elektrolitowej,chorobami psychicznymi, np. depresją, nerwicą, zaburzeniami hipochondrycznymi,migreną,astmą wzmocnić serce?Jeśli chcesz zapobiec nieprawidłowościom w pracy serca, to ważne, abyś zdobył informacje o tym, jak wzmocnić serce. Narząd ten nie ma zdolności do samoregeneracji, stąd tak ważne jest dbanie o niego. Istotnym elementem profilaktyki zaburzeń w biciu serca są:unikanie czynników stresogennych - znajdź swój sposób na wyciszenie i ograniczenie negatywnego wpływu stresu,stosowanie odpowiednio zbilansowanej diety, w tym spożywanie produktów bogatych w magnez i witaminy z grupy B, zwłaszcza w kwas foliowy,wykluczenie używek, które zwiększają ryzyko choroby wieńcowej, miażdżycy, nadciśnienia tętniczego,stosowanie ziół na serce - najbardziej znane to głóg i serdecznik. Głóg rozszerza tętnice, poprawia kurczliwość serca, obniża ciśnienie tętnicze, wykazuje działanie przeciwzakrzepowe. Serdecznik również obniża ciśnienie tętnicze, zwiększa wydolność mięśnia sercowego, reguluje jego pracę. Inne zioła na serce to: miłorząb, naparstnica, konwalia majowa, jemioła,przyjmowanie suplementów diety na wzmocnienie serca,regularna aktywność fizyczna - zalecana przez Światową Organizację Zdrowia porcja ruchu dla osób w wieku 18-64 lat wynosi 150-300 minut tygodniowo aktywności o umiarkowanej intensywności lub 75-150 minut ćwiczeń o dużej intensywności. Szybkie bicie serca - jak je uspokoić?Pamiętaj, że kiedy doświadczasz zbyt szybkiego bicia serca, powinieneś skonsultować się ze specjalistą. Ten na podstawie wywiadu, badań przedmiotowych i dodatkowych ustali przyczynę twojego stanu. U niektórych osób konieczne okazują się leki spowalniające czynność serca. Jeśli ma się do czynienia z anatomicznym podłożem występowania zaburzenia, może być potrzebny zabieg. W tym przypadku zastosowanie ma często ablacja, która polega na zniszczeniu, najczęściej przy użyciu energii termicznej, obszaru serca, który zaburza jego opanować szybkie bicie serca, możesz też sobie pomóc, stosując się do kilku prostych zasad:przyjmij pozycję leżącą - takie ułożenie ciała sprzyja aktywności nerwu błędnego,wykonuj spokojne, miarowe, głębokie oddechy,unikaj ciężkiego wysiłku fizycznego na co najmniej kilka godzin przed snem,zastosuj znane metody relaksacyjne,wypij duszkiem szklankę zimnej wody, zanurz twarz w zimnej wodzie lub przyłóż zimny kompres,odpowiednio nawadniaj organizm i uzupełniaj poziom szybkiego bicia serca niepokojącym objawem może być słyszenie jego pracy w uchu. Ucho wewnętrzne i środkowe to bardzo wrażliwe struktury. Wspomniane dolegliwości mogą mieć wielorakie podłoże, lecz jedną z częstszych ich przyczyn są zmiany wysokości, wahania ciśnienia tętniczego, schorzenia laryngologiczne, np. zalegająca woskowina, stan zapalny, tocząca się infekcja.
Holter EKG Kardiologia Kołatanie serca Badanie serca Lęk o zdrowie Serce. 79 poziom zaufania. Występują dodatkowe pobudzenia komorowe, wskazana kontrola u kardiologa. Sugeruję sprawdzić jeszcze tsh oraz rozważyć wizytę u psychologa w związku z lękami. Pozdrawiam. Poniżej znajdziesz do nich odnośniki: Ból na środku klatki
data publikacji: 09:54, data aktualizacji: 14:48 ten tekst przeczytasz w 5 minut Puls to po prostu ilość uderzeń serca na minutę. Jeżeli nasz puls jest zbyt wysoki albo zbyt niski koniecznie należy się udać do lekarza pierwszego kontaktu. Puls mierzymy na tętnicy promieniowej, a pomiaru można dokonać dłonią lub aparatem. Wysokość pulsu waha się w zależności od naszego wieku. U niemowląt może wynosić nawet 130 uderzeń na minutę. Ihor Biliavskyi / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Puls – normy Puls – pomiar automatyczny Puls – pomiar manualny Dlaczego pomiar pulsu jest ważny? Puls a kołatanie serca Przyczyny wysokiego pulsu Niski puls – przyczyny Puls to potoczne określenie dla liczby wyczuwalnych uderzeń serca na minutę. Jest to inaczej częstotliwość bicia serca. Prawidłowy puls powinien wynosić między 60 a 100 uderzeń na minutę. Wysokie tętno oznacza ponad 100 uderzeń na minutę i jest to tachykardia, czyli częstoskurcz. Jeżeli mamy mniej niż 60 uderzeń na minutę mamy za niski puls, czyli bradykardię. W przypadku pulsu każde odchylenie od normy wymaga dalszej diagnostyki. Puls – normy Ogólna norma pulsu to między 60 a 100 uderzeń na minutę. Jednak należy pamiętać, że normy różnią się w zależności od wieku: niemowlęta mają puls ok. 130 uderzeń na minutę, starsze dzieci ok. 100 uderzeń na minutę, młodzież ma ok. 85 uderzeń na minutę, dorośli ok. 70 uderzeń na minutę, osoby starsze ok. 60 uderzeń na minutę. Należy jednak dodać, że mówimy tutaj o pulsie w czasie spoczynku. Kiedy jesteśmy aktywni, nasze serce bije szybciej, aby dostarczyć więcej tlenu do pracujących mięśni. Im ciężej pracuje nasze ciało, tym szybciej bije serce. Na przykład puls podczas sprintu będzie znacznie szybszy niż podczas chodzenia. Jeśli intensywnie ćwiczymy, normalne jest, że nasz puls wzrasta do 160 uderzeń na minutę lub więcej. Istnieją inne rzeczy, które mogą przyspieszyć bicie serca, takie jak kofeina, nikotyna, narkotyki i niektóre rodzaje leków. Serce będzie również bić szybciej, gdy będziemy pod wpływem silnych emocji, takich jak niepokój, strach lub podekscytowanie. Puls – pomiar automatyczny Puls badany jest zazwyczaj na tętnicy promieniowej, czyli jednej z większych tętnic przedramienia. Pomiar pulsu można wykonać w czasie pomiaru ciśnienia tętniczego. Pomiar taki dobrze jest wykonać w domu, w codziennym otoczeniu. Najwygodniejsze są automatyczne aparaty. Nie sprawdzają się w tym wypadku ciśnieniomierze nadgarstkowe, gdyż są mniej dokładne. Mają one zastosowanie w przypadku osób z nadwagą lub otyłych, których ramię jest zbyt duże w obwodzie. Puls i ciśnienie mierzymy w pozycji siedzącej, po kilku minutowym odpoczynku. Ramię należy umieścić na wysokości serca, a ręka powinna być oparta. Najlepiej badać się siedząc przy stole. Zakładamy ciśnieniomierz, owijając mankiet wokół ramienia tak, aby znajdował się 3 cm nad zgięciem łokciowym. Po włączeniu ciśnieniomierza odczytujemy pomiary z wyświetlacza. Dla pewności warto wykonać dwa pomiary na tym samym ramieniu w odstępie 1 minuty. Wynik należy obliczyć, uśredniając oba odczyty. Jeżeli nie przestrzega się procedury, wyniki mogą być zafałszowane. Pamiętajmy zatem, aby przed pomiarem odpocząć, przyjąć właściwą pozycję ciała i odpowiednio założyć mankiet aparatu. Chcesz dokonać pomiaru pulsu? Kup ciśnieniomierz, zamawiając go online. Urządzenie pozwoli na pomiar pulsu i ciśnienia. Puls – pomiar manualny Metoda 1: Puls na tętnicy promieniowej Aby sprawdzić tętno za pomocą tej metody, należy odszukać tętnicę promieniową (łac. arteria radialis). Umieść palce wskazujące i środkowe po wewnętrznej stronie przeciwnego nadgarstka, tuż pod kciukiem. Nie używaj kciuka do sprawdzania pulsu, ponieważ tętnica w kciuku może utrudniać dokładne mierzenie. Gdy poczujesz puls, policz, ile uderzeń czujesz w ciągu 15 sekund. Pomnóż tę liczbę przez 4, aby uzyskać tętno. Na przykład 20 uderzeń w ciągu 15 sekund odpowiada częstości akcji serca 80 uderzeń na minutę (bpm). Metoda 2: Puls na tętnicy szyjnej Aby sprawdzić puls za pomocą tej metody, należy odszukać tętnicę szyjną (łac. arteria carotis communis). Umieść palec wskazujący i środkowy z boku tchawicy tuż poniżej kości szczęki. Być może będziesz musiał przesunąć palce, aż poczujesz bicie serca. Policz puls, który czujesz przez 15 sekund. Pomnóż tę liczbę przez 4, aby uzyskać swoje tętno. Metoda 3: Puls na tętnicy ramiennej Innym miejscem sprawdzania pulsu jest tętnica ramienna (łac. arteria brachialis). Ta metoda jest najczęściej stosowana u małych dzieci. Obróć ramię, aby było lekko zgięte, a wewnętrzna ręka skierowana w górę w kierunku sufitu. Umieść palce wskazujące i środkowe wzdłuż boku ramienia, między zgięciem łokcia u góry a spiczastą częścią kości łokciowej na dole. Następnie przesuń palce o 2,5 cm w górę ramienia. Być może będziesz musiał dość mocno nacisnąć, aby poczuć puls. Gdy poczujesz puls, policz, ile uderzeń wystąpi w ciągu 15 sekund. Pomnóż tę liczbę przez 4, aby uzyskać swoje tętno. Metoda 4: Puls na stopie Możesz również wyczuć puls na czubku stopy. Umieść palec wskazujący i środkowy nad najwyższym punktem kości biegnącej wzdłuż czubka stopy. Być może będziesz musiał przesunąć palcami wzdłuż kości lub lekko w obie strony, aby poczuć puls. Po znalezieniu pulsu licz uderzenia przez 15 sekund. Pomnóż przez 4, aby uzyskać swoje tętno. Dlaczego pomiar pulsu jest ważny? Często nieregularny puls jest nieszkodliwy. Jednak ważne jest, aby sprawdził to pracownika służby zdrowia, ponieważ czasami jest to oznaka choroby serca. Najczęstszym rodzajem zaburzeń rytmu serca jest migotanie przedsionków, które może narazić nas na większe ryzyko udaru. Na szczęście, jeśli mamy migotanie przedsionków, możemy zażywać leki, które znacznie zmniejszą ryzyko udaru. Lekarz może wykonać prosty badanie EKG (elektrokardiogram), aby dodatkowo sprawdzić nieregularny puls. Przeczytaj też: Praca serca i jej zaburzenia. Jakie są najczęstsze choroby serca? [WYJAŚNIAMY] Puls a kołatanie serca Z kołataniem serca mamy do czynienia wtedy, gdy nagle uświadamiamy sobie, że nasze serce zaczęło bić w nieregularny sposób. Czasami można poczuć to w uszach, szyi lub klatce piersiowej, gdy się leży. Możemy odczuwać, że nasze serce: bije za szybko lub za wolno, trzepocze, dudni. Nie jest niczym niezwykłym od czasu do czasu odczuwać kołatania serca i przeważnie takie przypadki są nieszkodliwe. Jeśli jednak doświadcza się ich regularnie, najlepiej skontaktować się z lekarzem. Przyczyny wysokiego pulsu Podwyższony puls jest często efektem spożycia alkoholu, kawy, czy zielonej herbaty. Często na bardzo wysoki puls wpływa stres, emocje, czy wysiłek fizyczny. Może on wówczas sięgnąć nawet 180-200 uderzeń na minutę. Stan ten określa się mianem tachykardii zatokowej. Jest to naturalna i prawidłowa reakcja organizmu, wynikająca z zapotrzebowania metabolicznego. Może ona jednak mieć podłoże patologiczne. Do patologicznych przyczyn tachykardii należą: wady serca; niedotlenienie; niewydolność serca; niewydolność krążenia; anemia; gorączka, infekcje; utrata krwi; odwodnienie; nadczynność tarczycy; hipoglikemia. Puls można obniżyć za pomocą leków regulujących pracę serca. Można spróbować również technik relaksacyjnych, które obniżą nasz puls. Jeżeli wysoki puls pojawił się bez wyraźnej przyczyny, należy się skontaktować z lekarzem i wykonać odpowiednie badania. W celu regulowania pulsu można też korzystać z suplementów diety, np. CardioPulse - suplementu diety Doctor Life. Innym urządzeniem pozwalającym na pomiar pulsu, ale też na zmierzenie saturacji krwi w domu, jest pulsoksymetr - urządzenie dostępne jest w ofercie Medonet Marketu. Polecamy również Pulsoksymetr Vitammy o2 connect z Bluetooth. Niski puls – przyczyny Niski puls często pojawia się u sportowców. W innych przypadkach za jego przyczyny uważa się: przyjmowanie leków, niedoczynność tarczycy, zaburzenia metaboliczne, choroby serca, zespół chorego węzła zatokowego, choroby układu nerwowego. Niski puls sprawia, że czujemy osłabienie, zawroty głowy i duszności. Jeśli w wynikach pomiaru pulsu zauważalne są odstępstwa od normy, należy zasięgnąć opinii lekarza. Można to zrobić, umawiając się e-wizytę z lekarzem, który omówi z pacjentem problem bez konieczności udania się do przychodni. Czy twoje objawy wymagają konsultacji medycznej? Sprawdź sam w krótkim wywiadzie medycznym. puls ciśnienie krwi praca serca tachykardia bradykardia układ krwionośny układ sercowo-naczyniowy niski puls wysoki puls objawy Prawidłowy puls - normy, wysoki i niski puls. Jak zmierzyć puls? Prawidłowy puls świadczy o naszym zdrowiu i dobrej kondycji. Puls to nic innego jak częstotliwość bicia serca, a więc ilość odczuwanych uderzeń serca w ciągu... Marta Pawlak Jak rozszyfrowano ludzkie serce? "Puls w nadgarstku identyczny z biciem serca" Serce człowieka bardzo późno doczekało się szczegółowych badań. Przez wiele wieków panowała koncepcja, że główne naczynia krwionośne mają swój początek w... Caspar Henderson Co oznacza wysoki puls? Odczuwasz wysoki puls? Nie znasz jego prawidłowych wartości? Jak szybko po zakończonym wysiłku ciało wraca do równowagi? Sprawdź co co się dzieje w organizmie,... Lek. Anna Mitschke Niski puls - co oznacza? Jak podnieść niski puls? Niski puls oznacza zbyt wolne bicie serca i objawia się zawrotami głowy, osłabnięciem, omdleniem. Tętno należy podnieść, a zbyt niskie bicie serca trzeba leczyć.... Małgorzata Danilko Czy wysoki puls w ciąży jest groźny? Czy należy się obawiać wysokiego pulsu w ciąży? Czy jest to powód do niepokoju? Czy wysoki puls należy skonsultować z lekarzem? Czy wysokie tętno zagraża... Lek. Katarzyna Darecka Jak obniżyć puls? W jaki sposób można obniżyć puls? Czy to normalne, że puls szybko się podnosi? Czy może mieć to konsekwencje zdrowotne? Czy wysoki puls to objaw poważnych chorób?... Lek. Paweł Żmuda-Trzebiatowski Wysoki puls - objawy, przyczyny. Jak prawidłowo zmierzyć puls w domu? Wysoki puls może być spowodowany nie tylko wysiłkiem fizycznym, ale również poważnymi schorzeniami. Czym jest wysoki puls spoczynkowy? Jak prawidłowo zmierzyć... Iwona Szadkowska "Puls Biznesu": 15 proc. zatrudnionych bez badań okresowych Nie wszystkie firmy właściwie wywiązują się z obowiązku kierowania pracowników na profilaktyczne badania lekarskie. Inspekcja pracy wciąż stwierdza... Prof. Marian Zembala i prof. Jacek Jassem najbardziej wpływowymi postaciami polskiej ochrony zdrowia, ogłosił "Puls Medycyny" Kardiochirurg prof. Marian Zembala dyrektor Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu, którego ostatnio mogliśmy oglądać w filmie Bogowie, jako współtwórcę... Halina Pilonis Teraz to najczęstsze powikłanie po COVID-19. Lekarz: dokucza w dzień i w nocy COVID-19 to choroba układu oddechowego. Ale tak naprawdę atakuje wiele układów i narządów w naszym organizmie. Ostatnie badania wskazują jednak, że koncentruje... Adrian Dąbek
1.3 Zaburzenia fizjologiczne. 2 Objawy choroby serca psa. 2.1 Zmniejszenie tolerancji wysiłkowej. 2.2 Kaszel sercowy. 2.3 Omdlenia. 2.4 Apatia i zmniejszenie apetytu. 3 Chore serce u psa – leczenie. 3.1 Diagnostyka. 3.2 Farmakoterapia.
Spokojny wieczór, przespana noc to marzenie wielu rodziców dzieci, które mają kłopoty z zasypianiem i utrzymaniem ciągłości snu. Mimo stworzenia dziecku wygodnych warunków do spania i zastosowania wszystkich znanych metod usypiania – ono nadal nie che spać, a gdy już zaśnie, budzi się co chwilę i nocny koszmar zaczyna się od nowa. W rezultacie, zmęczeni rodzice nie mają czasu na codzienne obowiązki, a tym bardziej na wypoczynek. Tutaj na pomoc przychodzi nauka i powstała na jej bazie płyta z „Kołysankami prenatalnymi”, która wykorzystuje naturalne dźwięki słyszane przez dziecko w okresie płodowym. Dziecko jest dla rodziców błogosławieństwem, owocem ich miłości i przyczyną wielu radości w życiu. Jednak każdy rodzic marzy o wieczornej chwili ciszy, spokoju, w której może się zrelaksować i wypocząć po ciężkim dniu. Jest to szczególnie trudne, kiedy maluch nie chce zasnąć, protestuje przeciwko usypianiu w łóżeczku, budzi się co chwilę i płaczem przywołuje opiekunów. Często zapewnienie dziecku odpowiednich warunków do spania i zastosowanie wieczornego rytuału wyciszania: bajka, kąpiel, karmienie i usypanie, nie pomaga, maluch nadal ma trudności z zaśnięciem. Zdesperowani rodzice stosują różne metody usypiania dziecka – od włączania suszarki przy kołysce, po wożenie pociechy samochodem aż do zaśnięcia. Istnieje jednak łatwiejszy i bezpieczniejszy sposób: „Kołysanki prenatalne” to płyta, na której słychać jednostajne bicie serca opatrzone delikatnymi aranżacjami muzycznymi. Dzięki jej zastosowaniu dziecko łatwiej i szybciej zasypia, a rodzice nie muszą uciekać do wyszukanych sposobów usypiania swojej pociechy. Jak śpi małe dziecko? Sen niemowlęcia i małego dziecka różni się od snu osoby dorosłej. Przede wszystkim w pierwszych miesiącach życia niemowlę nie odróżnia dnia od nocy. Nowo narodzone dziecko odbiera wrażenia zmysłowe, ale jeszcze nie potrafi ich uporządkować i nadać sensu. Dopiero po kilku tygodniach zacznie kojarzyć, że istnieje coś takiego jak dzień i noc. Sam przebieg snu dziecka również wygląda inaczej niż u dorosłego. Jedna trzecia czasu snu osoby dorosłej to tzw. faza szybkiego ruchu gałek ocznych (REM) – gdzie budują się sny, a pozostałe dwie trzecie, to faza NREM. Natomiast sen noworodka składa się prawie wyłącznie z fazy REM. Noworodek w śnie nie tylko odpoczywa, ale również rośnie, bo właśnie podczas snu uwalnia się hormon wzrostu. Prawidłowy sen dziecka jest niezbędnym warunkiem prawidłowego procesu dojrzewania mózgu i całej reszty organizmu. Wielu rodziców zastanawia się ile czasu powinna spać ich pociecha. „Podręcznikowy” noworodek przesypia średnio 16 godzin na dobę. Jednak, jeśli dziecko śpi krócej, nie oznacza to, że coś jest nie tak. Po prostu wystarcza mu mniej snu. Noworodek często „dryfuje” pomiędzy stanem snu i czuwania. Czasami trudno się zorientować, czy do końca się obudził. Niestety w pierwszych tygodniach życia niemowlęcia mamy niewielki wpływ na to, kiedy śpi, a kiedy czuwa. Dziecko w pierwszych tygodniach życia śpi bardzo nieregularnie. Inaczej jest już z niemowlęciem w wieku od 2 do 12 miesięcy, które przesypia średnio 14-15 godzin, z czego większą część w nocy. Natomiast w dzień potrzebuje 2-3 drzemek. Łatwiej jest już z rytmem snu malucha między 1 a 3 rokiem życia. Wtedy dziecko przesypia około 12-14 godzin, z jedną krótką drzemką w środku dnia. Powyżej trzech lat do okresu dojrzewania dzieci potrzebują coraz mniej snu, a jego długość stopniowo skraca się z 12 do 10 godzin na dobę. Jednak należy pamiętać, że to warności uśrednione, ponieważ każde dziecko jest inne. Problemy ze snem dziecka Już u noworodka mogą pojawić się problemy z zasypianiem i ciągłością snu, które objawiają się płaczem i krótkimi odstępami miedzy nocnym wybudzaniem. Często zaburzenia snu u dzieci wiążą się z nieustabilizowanym rytmem snu i czuwania, nadwrażliwością emocjonalną, lękiem przed rozłąką z opiekunem. O ile z dwoma pierwszymi problemami można poradzić sobie przez uczenie dziecka rytmu dnia oraz okazywaniem mu ciepła i miłości, to problem związany z rozłąka z rodzicem jest bardziej skomplikowany. W ciągu dnia dziecko spędza cały czas ze swoimi rodzicami i kiedy zostaje na noc samo, może stać się niespokojne, co objawia się problemem ze spaniem, płaczem i marudzeniem. W tej sytuacji doskonale sprawdzają się „Kołysanki prenatalne”, które są zbiorem dźwięków słyszanych przez dziecko w okresie płodowym, a więc najbezpieczniejszym czasie w życiu dziecka. Połączenie bicia serca, szumu wód płodowych i odgłosów środowiska prenatalnego oraz uspokajających aranżacji muzycznych sprawia, że dziecko po narodzinach nadal może czuć się tak bezpiecznie, jak w brzuchu mamy. Dzięki temu niemowlę lepiej się rozwija, jest spokojniejsze oraz łatwiej i szybciej zasypia. Płyta opiera się na badaniach prowadzonych niezależnie przez trzech uczonych zajmujących się problemami wieku dziecięcego: Hamjime Murooka, profesora ginekologii w Nippon Medical University w Tokio, psychologa dziecięcego – dr Lee Salka oraz Noboru Kobayashi, pediatrę i dyrektora Szpitala Dziecięcego w Tokio. Wszystkie badania potwierdziły dobroczynny wpływ bicia serca matki na nowo narodzone i starsze dzieci. Profesor Murooka postawił również tezę, że jedną z przyczyn niepokoju niemowlaków jest „szok” wynikający z nagłej zmiany środowiska. Dziecko w łonie matki słyszy głównie dźwięki o niskiej częstotliwości. Podczas narodzin, nagle wchodzi w świat intensywnych bodźców. Niemal wszystkie nowo narodzone dzieci potrzebują czasu, aby przystosować się do nowego otoczenia. W przypadku wrażliwych dzieci ten okres może trwać nawet kilka miesięcy. ”Kołysanki prenatalne” przywołują świat znany dziecku z okresu płodowego, ponieważ dziewięć miesięcy spędzonych w brzuchu matki to najspokojniejszy i najbezpieczniejszy okres w życiu dziecka. W tym czasie nic nie zakłóca jego rozwoju. Dziecko jest otulone ciepłymi wodami płodowymi, bez przerwy karmione, a dźwięki, które słyszy są delikatne i przytłumione przez otaczające je środowisko. Ten „świat” stwarza dziecku poczucie bezpieczeństwa i pozostaje w pamięci. Aby skutecznie walczyć z problemami ze snem dziecka wystarczy wejść na stronę gdzie można dokonać zakupu płyty z kojącymi do snu dźwiękami. O produkcie: Płyta „Kołysanki Prenatalne” to zbiór dźwięków słyszanych przez dziecko w okresie płodowym wzbogacone specjalnie przygotowaną muzyką relaksacyjną. Połączenie bicia serca, szumu wód płodowych i odgłosów środowiska prenatalnego oraz uspokajających aranżacji muzycznych sprawia, że dziecko po narodzinach nadal może czuć się tak bezpiecznie, jak w brzuchu mamy. Dzięki temu niemowlę lepiej się rozwija, jest spokojniejsze oraz łatwiej i szybciej zasypia. „Kołysanki prenatalne” działają uspokajająco zarówno na noworodki, jak i dzieci oraz dorosłych. Pomysłodawcą i twórcą płyty jest pasjonat muzyki, inżynier dźwięku – Grzegorz Dondziłło, który z problemem bezsenności u dzieci spotkał się po narodzinach syna. Chcąc pomóc dziecku i sobie, postanowił znaleźć sposób na kłopoty ze snem. Na podstawie wielu badań naukowych, fachowej literatury oraz przy wykorzystaniu najnowszych osiągnięć techniki stworzył płytę, która pomaga wyciszyć się i w efekcie zasnąć. W nagraniu istotną rolę odegrał mikrofon pojemnościowy, który pozwolił nagrać naturalne dźwięki pochodzące z brzucha kobiety w siódmym miesiącu ciąży (wtedy płód w łonie matki zaczyna słyszeć). Więcej informacji na temat produktu oraz możliwość zakupu na stronie: / Cena produktu: 34,90 PLN. Redakcja poleca:
(1.1) Ogłoszenie wyników przyprawiło wszystkich o szybsze bicie serca. (1.1) Mężczyzna biciem egzekwował posłuszeństwo u swoich dzieci. (1.2) Możliwość bicia w przelocie powstaje, gdy pion wykonał ruch o dwa pola, a pole, które minął, jest atakowane przez piona przeciwnika. (1.4) Słychać bicie bębnów. składnia: kolokacje
Mam 17 lat. Już od jakiegoś czasu przynajmniej raz dziennie moje serce bije bardzo mocno i szybko, jest mi wtedy strasznie słabo i miewam mdłości. Odczuwam tez bolesne ukłucia w klatce piersiowej (sercu)Nie jest to na pewno na tle nerwowym. Jednak gdy czasami się zdenerwuje te dolegliwości wracają z jeszcze większą siłą. O co chodzi? Cytuj
Aleksandra Witkowska. Badanie TSH a skurcze serca i arytmie – odpowiada Lek. Marta Gryszkiewicz. Kołatanie serca a wypełnianie żył szyjnych – odpowiada Lek. Tomasz Stawski. Nerwicowa arytmia serca a śmierć we śnie – odpowiada Lek. Krzysztof Szmyt. Arytmia serca i dodatkowe skurcze – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska. Ciąża to wyjątkowy czas dla każdej kobiety. W końcu w jej ciele rozwija się młody człowiek, który wkrótce dołączy do rodziny. Z pewnością wiele ciężarnych obawia się o to, czy dziecko rozwija się prawidłowo, czy wszystko jest w porządku. Dlatego często zadają sobie pytanie: kiedy zaczyna bić serce płodu? Chodząc na badania USG nie mogą doczekać się momentu, w którym usłyszą bicie serca swojego dziecka. Dlatego spieszymy z wyjaśnieniami. Kiedy zaczyna bić serce płodu w łonie matki? Serce dziecka zaczyna rozwijać się w czwartym tygodniu ciąży. Początkowo serce wygląda jak powyginana, cienka rurka, dopiero w 6. tygodniu u dziecka rozwija się krwiobieg, co wpływa również na powstanie lewej oraz prawej komory serca. Początkowo tworzące się serce bije około 90 uderzeń na minutę, co z biegiem czasu zmienia się na 160 uderzeń, by pod koniec ciąży spaść do 140. W tym czasie serce będzie widoczne na USG. Warto zaznaczyć, że serce kształtuje się do 9. miesiąca ciąży. Tak więc, kiedy zaczyna bić serce płodu? To zależy od metody, na którą się zdecydujemy. Do wyboru mamy tradycyjny stetoskop, domowe detektory tętna płodu oraz badanie USG u lekarza ginekologa. U lekarza wymagany jest odpowiedni sprzęt – doppler, który przetwarza przepływ krwi na dźwięk. Dodatkowo mamy dwa rodzaje przeprowadzanych badań USG. Aby usłyszeć bicie serca potrzebne będzie badanie dopochwowe, które już w 6. tygodniu wykrywa pracę serca. Lekarze zalecają, by nie decydować się na nie tak wcześnie i poczekać przynajmniej do 11. tygodnia, aby uniknąć niepotrzebnych komplikacji. Kiedy przyszła mama będzie już po pierwszym takim USG, z pewnością pierwszą rzeczą, na którą zwróci uwagę będzie to, że serce dziecka bije bardzo szybko – nie ma w tym nic dziwnego. Serce maluszka bije bowiem dwukrotnie szybciej niż serce dorosłego człowieka! Bicie serca płodu i stetoskop – różnice pomiędzy dopplerem a metodą tradycyjną Bardzo wiele kobiet zastanawia się, czy stetoskopem można usłyszeć bicie serca płodu. Owszem, można. Jednak nie przez takie, które znajdziemy w internetowych ofertach. Jedynie profesjonalny, medyczny stetoskop pozwoli przyszłej mamie posłuchanie bicia serca swojego dziecka. Trzeba również pamiętać, że nie jest on na tyle czuły, by wychwycić dźwięk bijącego serca przed 18. tygodniem ciąży. Dopiero po tym czasie możemy zastanowić się nad skorzystaniem ze stetoskopu. Wcześniej serduszko maleństwa badane jest podczas kontroli USG u lekarza ginekologa. Często zdarza się, że podczas używania stetoskopu niczego nie słychać – nie należy popadać w panikę. To się zdarza, nawet częściej niż można by przypuszczać. Wszystko zależy od tego, w jakiej pozycji ułożone jest dziecko. Dodatkowo rodzice nie posiadają takiej wprawy w obsługiwaniu stetoskopu jak lekarze. Co zrobić, jeśli wydaje nam się, że serce dziecka rozwija się nieprawidłowo? Mimo że każda przyszła mama posiada obszerną wiedzę dotyczącą rozwoju dziecka, bardzo często pojawiają się wątpliwości związane z prawidłowym rozwojem serca. Zazwyczaj jest to wynik paniki, spowodowanej bardzo szybkim tempem bicia serca nienarodzonego dziecka. Na co warto zwrócić uwagę? czy serce bije regularnie – jeśli tak, to znak, że serce rozwija się prawidłowo i nie ma powodów do obaw; bradykardia – czyli zbyt powolne bicie serca, zwolnienie poniżej 80 uderzeń na minutę powinno rodziców zaalarmować, ponieważ wymaga natychmiastowej konsultacji z lekarzem; tachykardia – czyli przyspieszone bicie serca, którego przyczyną jest najczęściej niedotlenienie płodu. W każdym razie, warto pamiętać, że jeśli coś wzbudzi nasz niepokój, najlepiej skonsultować to z lekarzem. Ciąża to wyjątkowy czas, czasem stresujący – dlatego warto konsultować wszystkie obawy, by zapewnić spokój sobie oraz dziecku. Słuchanie bicia serca dziecka w domu Współcześnie na rynku mamy szereg różnego rodzaju aplikacji oraz urządzeń, które pozwolą nam na monitorowanie bicia serca dziecka w domu o dowolnej porze, detektor tętna płodu. To rozwiązanie dla każdej pary, która potrzebuje spokoju. Troska o dziecko potrafi wywoływać stres, którego podczas ciąży powinno być przecież jak najmniej. Domowe detektory tętna umożliwiają słuchanie serca już od 12. tygodnia ciąży. Dodatkową opcją jest nagranie bicia serca oraz zapisanie pliku na dysku, dzięki czemu rodzice mają możliwość podesłania nagrania np. dziadkom. Niezależnie od tego, w jaki sposób rodzice chcą słuchać bicia serca swojego nienarodzonego dziecka, będzie to dla nich najpiękniejszy dźwięk.Udostępnij. Saturacja jest to wskaźnik nasycenia hemoglobiny krwi obwodowej tlenem. Jej poziom można zbadać za pomocą pulsoksymetru. Gdy spada saturacja, zazwyczaj zaczynamy odczuwać duszności. Badanie poziomu saturacji jest bezpieczne i często wykorzystywane przez lekarzy, dla kontroli stanu pacjenta w czasie różnych zabiegów, czy
Puls nie powinien być ani zbyt szybki, ani za wolny. Zaburzenia pulsu mogą być objawem schorzeń układu krążenia, dlatego nie należy lekceważyć żadnych nieprawidłowości tętna. Warto monitorować poziom własnego pulsu, po to żeby móc wcześnie zareagować i w razie konieczności udać się do lekarza specjalisty. Dowiedz się, jaki powinien być prawidłowy puls i jak mierzyć tętno. spis treści 1. Co to jest puls? 2. Jak mierzyć puls? 3. Normy pulsu 4. Prawidłowa ocena pulsu 5. Wysoki puls 6. Niski puls Jak leczyć niski puls? 7. Puls w trakcie wysiłku fizycznego 8. Tętno spoczynkowe Jak mierzyć tętno spoczynkowe? Za wysokie lub za niskie tętno spoczynkowe 9. Diagnozowanie zaburzeń tętna 10. Leczenie zaburzeń tętna rozwiń 1. Co to jest puls? Puls (inaczej tętno) to potoczna nazwa dla częstotliwości uderzeń serca w ciągu minuty. To falisty ruch naczyń krwionośnych, który zależy od skurczów serca i sprężystości tętnic. Zobacz film: "Prawidłowy pomiar ciśnienia tętniczego" Zbyt wysoki puls (powyżej 100 uderzeń na minutę) to tachykardia (częstoskurcz), natomiast niski puls (poniżej 60) to bradykardia. Oba zjawiska wymagają dalszej diagnostyki. 2. Jak mierzyć puls? Pomiar pulsu można wykonać samemu, ale należy pamiętać, aby zawsze robić to po odpoczynku, albo rano niedługo po przebudzeniu. Emocje oraz wysiłek fizyczny przekłamują wynik badania. Pomiar tętna zwykle wykonuje się na tętnicy promieniowej, czyli jednej z większych naczyń na nadgarstku. Do badania nadają się też inne miejsca: tętnica szyjna zewnętrzna, tętnica ramienna, tętnica udowa, tętnica podkolanowa, tętnica grzbietowa stopy, tętnica podkolanowa. Najwyraźniejsze bicie serca czuć na lewym nadgarstku lub w zagłębieniu na szyi pod żuchwą. Aby zmierzyć puls należy palcem środkowym i wskazującym ucisnąć nadgarstek lub szyję. Kiedy wyczujemy tętno należy włączyć stoper i rozpocząć liczenie skurczów przez 15 sekund. Uzyskany wynik mnożymy razy 4 i uzyskujemy częstotliwość bicia serca przez minutę. Puls można też zbadać przy pomocy ciśnieniomierza, ponieważ większość modeli ma taką funkcję. Mankiet należy założyć wokół ramienia 3 centymetry nad zgięciem łokciowym. Po uruchomieniu urządzenia odczytujemy wynik. Dla pewności można ponownie wykonać badanie po upływie kilku minut i porównać oba odczyty. 3. Normy pulsu Na częstotliwość pulsu ma wpływ wiele czynników, takich jak wiek, stan zdrowia czy styl życia. Wartości prawidłowego pulsu wynoszą: puls płodu - 110-115 uderzeń na minutę, puls niemowląt - 130 uderzeń na minutę, puls dzieci - 100 uderzeń na minutę puls młodzieży - 85 uderzeń na minutę, puls dorosłych - 70 uderzeń na minutę, puls ludzi starszych - 60 uderzeń na minutę. 4. Prawidłowa ocena pulsu Podczas pomiaru pulsu należy zwrócić uwagę na sześć czynników. Częstotliwość tętna to nie jedyny ważny wskaźnik i nie jest potwierdzeniem dobrego stanu zdrowia. Miarowość pulsu to odstępy pomiędzy skurczami serca i siła uderzeń. Wyróżnia się trzy rodzaje nieprawidłowości: niemiarowość zupełna, niemiarowość ekstrasystoliczna, niemiarowość oddechowa. Napięcie tętna to opór tętnicy, który bada się palpacyjnie oraz cecha tętna, wynikająca z ciśnienia tętniczego. Istnieje puls miękki (pulsus mollis) i twardy (pulsus dursus). Wypełnienie pulsu (wysokość fali tętna) to ilość krwi, która wypełnia tętnicę. Jest spowodowane różnicą skurczowo-rozkurczową. Wyróżniamy: puls wysoki (pulsus altus, pulsus magnus) - dobrze wypełniony, puls mały (pulsus parvus) - mała fala, puls nierówny i dziwaczny (pulsus paradoxus) - wypełnienie zmniejszone w momencie głębokiego wdechu, większa fala w trakcie wydechu, puls nitkowaty, równy (pulsus equalis) - ledwo wyczuwalny, puls naprzemienny (pulsus alterans) - naprzemienne fale słabe i silne. Chybkość pulsu to szybkość opróżniania i wypełniania tętnicy. W przypadku pulsu szybkiego (pulsus celer) fala szybko podnosi się i opada Natomiast tętno leniwe (pulsus tardus) to stosunkowo płaska fala przy rozciągniętej różnicy skurczowo-rozkurczowej. Symetria tętna sprawdza z kolei, czy pomiar jest identyczny po lewej i prawej stronie ciała. Rekomendowane przez naszych ekspertów 5. Wysoki puls Jeśli serce bije z częstotliwością powyżej 100 uderzeń na minutę, to mamy do czynienia z tachykardią, czyli częstoskurczem. Wiele czynników wpływa na ilość uderzeń serca, dlatego przyczyny wysokiego pulsu mogą być różne. Przyczyny tachykardii to: stres, nerwica, używki, wysiłek fizyczny, wady serca, niedotlenienie, niewydolność serca, niewydolność krążenia, anemia, gorączka, infekcje, utrata krwi, odwodnienie, nadczynność tarczycy, hipoglikemia. przedawkowanie preparatów obniżających ciśnienie krwi, biegunka, rozedma, dychawica oskrzelowa, zakrzepy i zatory w krążeniu płucnym, picie dużej ilości alkoholu, picie dużej ilości kawy, nałogowe palenie papierosów. 6. Niski puls Niski puls jest dość charakterystyczny u osób bardzo intensywnie trenujących np. dyscypliny wytrzymałościowe. Nie jest to powód do niepokoju. Organizm w tym przypadku wykazuje po prostu niskie tempo spoczynkowe. Dlatego jeśli ktoś regularnie ćwiczy zawodowo lub amatorsko, to mimo młodego wieku może mieć niski puls. Również podczas snu serce bije wolniej. Jednak jeśli ktoś ma niski puls i do tego jeszcze zdarza mu się stracić przytomność lub też ma zawroty głowy, wtedy koniecznością jest wykonanie badań i wizyta u lekarza. Niski puls może również oznaczać, że ktoś ma tzw. bradykardię. Bradykardia, czyli tętno poniżej 60 uderzeń na minutę może wystąpić w przebiegu schorzeń, takich jak: niedoczynność tarczycy, choroby serca, zespół chorego węzła zatokowego, choroby układu nerwowego, choroby metaboliczne. Niski puls związany z bradykardią może oznaczać, że dana osoba cierpi na choroby serca. Zaliczyć do nich można wady wrodzone lub też chorobę niedokrwienną. Niski puls czasami jest spowodowany przyjmowaniem leków nasercowych, przeciwdepresyjnych, a także takich, które obniżają wysokie ciśnienie krwi. Bradykardia może też być spowodowana chorobą tarczycy oraz wątroby. Pojawia się też przy hipotermii i urazach mózgu. Także podczas menopauzy mogą pojawić się zaburzenia. Niski puls może wywołać również bardzo intensywny wysiłek fizyczny lub przyjmowane leki. Objawy niskiego pulsu to: osłabienie, zawroty głowy, duszności, omdlenie, zmęczenie, kołatanie serca, mroczki przed oczami. Jak leczyć niski puls? Radzenie sobie ze zjawiskiem jakim jest niski puls zależy od przyczyny jego powstania. Dlatego najpierw najlepiej jest zasięgnąć porady u specjalisty. Lekarz zleci najpewniej badania EKG lub bardziej specjalistyczne testy. Ostatecznością jest wszczepienie pacjentowi stymulatora serca. 7. Puls w trakcie wysiłku fizycznego Podczas ćwiczeń fizycznych puls wzrasta, jednak nie powinien być zbyt wysoki. Maksymalne tętno wysiłkowe (HRmax) to granica, której nie należy przekraczać w czasie intensywnych treningów. Puls wysiłkowy można obliczyć, korzystając z następującego wzoru: HRmax = 220 - wiek. Jeśli ćwiczymy po to, aby schudnąć, w czasie treningu puls powinien utrzymywać się na poziomie 60-80 procent HRmax. 8. Tętno spoczynkowe Tętno spoczynkowe to puls mierzony po odpoczynku nie krótszym niż 10 minut. Najbardziej wiarygodny wynik tętna spoczynkowego otrzymasz zaraz po przebudzeniu. Tętno informuje o częstotliwości bicia serca. Mierzy sie je licząc wyczuwalne uderzenia serca w ciągu minuty. Tętno spoczynkowe, u zdrowego człowieka waha się w granicach od 60 do 80 uderzeń na minutę. Pomiaru można dokonać z żyły powierzchniowej, znajdującej się na szyi czy przedramieniu. Tętno jest zależne od grubości ścian tętniczych, od wieku badanego oraz od jego trybu życia. Tętno spoczynkowe można mierzyć kilkoma sposobami, po pierwsze można je wyczuć z głównych tętnic, znajdujących się na nadgarstku, szyi czy udzie. Po drugie do mierzenia tętna spoczynkowego służą specjalne urządzenia - pulsoksymetry. Trzecim sposób mierzenia tętna spoczynkowego, to badanie ciśnieniomierzem elektrycznym, dzięki niemu dowiemy się także, ile wynosi nasze ciśnienie krwi. Jak mierzyć tętno spoczynkowe? Aby dokładnie określić, ile wynosi nasze tętno spoczynkowe, należy wiedzieć jak precyzyjnie wykonać pomiar. Do jednej z głównych tętnic przykładamy koniec palca wskazującego i środkowego i mocniej przyciskamy punkt, w taki sposób, aby poczuć puls. Pomiar tętna spoczynkowego to liczba drgań tętnicy, jaka wyjdzie nam podczas minutowego pomiaru – uciskania tętnicy. Najlepsze do pomiaru są profesjonalne przyrządy, dlatego dobrze jest się w taki zaopatrzyć. Są niedrogie, a zawsze dowiemy się, czy nasze ciśnienie i puls nie są za wysokie albo za niskie. Prawidłowe tętno spoczynkowe jest zależne od wielu czynników. Jednym z nich jest wiek badanej osoby. W związku z tym optymalne tętno spoczynkowe przedstawia się następująco: zdrowa osoba dorosła – od 60 do 100 uderzeń na minutę; tętno u dzieci do pierwszego miesiąca życia – od 100 do 180 uderzeń na minutę; tętno u dzieci do 1. roku życia – 130 uderzeń na minutę; tętno u dzieci – od 70 do 100 uderzeń na minutę; tętno u osób starszych – około 60 uderzeń na minutę. Inaczej przedstawia się pomiar tętna spoczynkowego u osób uprawiających regularnie sport. U nich tętno spoczynkowe może wynosić jedynie około 50 uderzeń na minutę. Za wysokie lub za niskie tętno spoczynkowe Tętno spoczynkowe może być za wysokie, ale także za niskie. Jeżeli mierzone tętno spoczynkowe jest o wiele wyższe niż dana norma, to może to być objawem tachykardii, czyli zbyt szybkiego bicia serca spowodowanego chorobą lub stresem. Oprócz tachykardii wyższe tętno występuje u osób, które: spożywają dużo kofeiny; są otyłe; są nadmiernie zestresowane; mają zaburzenia hormonalne; mają wysoką gorączkę. Jeżeli skurcze serca występują za rzadko, to mogą świadczyć o bradykardii. Podczas niskiego tętna spoczynkowego mogą występować omdlenia lub utraty przytomności. Bradykardię mogą powodować choroby, takie jak: niedokrwienie serca, hiperglikemia czy niedoczynność tarczycy. 9. Diagnozowanie zaburzeń tętna W przypadku podejrzeń zaburzeń tętna lekarz osłuchuje pacjenta, a kolejno mierzy im tętno. Następnie wykonuje się EKG lub zakłada się Holter EKG. To technika, umożliwiająca monitorowanie pracy serca przez całą dobę. Zdarza się również, że chory jest kierowany na echo serca. Podstawowym badaniem jest również morfologia krwi, która ujawni ewentualny niedobór minerałów lub anemię. Brak witamin i niektórych składników w organizmie może wywołać problemy z niskim pulsem. 10. Leczenie zaburzeń tętna Leczenie zaburzeń tętna zależy od przyczyny i jest indywidualnie dostosowywane do pacjenta. Chory powinien ograniczyć sól w diecie, uprawiać więcej sportu i spacerować. Często zlecane jest leczenie farmakologiczne lub wizyta w ośrodkach uzdrowiskowych. W przypadku braku efektów u niektórych osób konieczne jest wszczepienie stymulatora serca. Potrzebujesz wizyty, badania lub e-recepty? Wejdź na gdzie umówisz się do lekarza od ręki. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Ból serca - gwałtowne przeżycia emocjonalne. Gwałtowne przeżycie emocjonalne, np. nagła śmierć bliskiej osoby, nagła utrata pracy, zawód miłosny, mogą przyczynić się do pojawienia się objawów tzw. wdowiego serca (kardiomiopatii takotsubo). Wówczas serce przestaje się kurczyć, a objawy sugerują zawał.Tętno Twojego dziecka (zwane także pulsem) może zmieniać się gwałtownie w ciągu dnia. Tętno to liczba uderzeń serca w ciągu minuty. Codzienne czynności mogą zmieniać szybkość lub spowolnienie tempa wahań – od wolnego, jednostajnego bicia podczas odpoczynku lub snu z wyższą częstotliwością podczas ćwiczeń. „Istnieje duże zróżnicowanie normalnego tętna w zależności od wieku dziecka, a także od jego składu biologicznego dziecko ”- mówi lekarz Colin Kane, kardiolog dziecięcy z Children 's Health℠ i dyrektor programu Cardiology Outreach Program.„ Nawet dzieci w tym samym wieku mogą mieć różne tętno spoczynkowe. ” Jakie jest zdrowe tętno dla dziecka? Kiedy Twoje dziecko siedzi spokojnie, jego tętno jest uznawane za tętno spoczynkowe. Zdrowe tętno spoczynkowe może się różnić o wiek. Noworodki w wieku od 0 do 1 miesiąca: 70 do 190 uderzeń na minutę Niemowlęta w wieku od 1 do 11 miesięcy: 80 do 160 uderzeń na minutę Dzieci w wieku od 1 do 2 lat: 80 do 130 uderzeń na minutę Dzieci w wieku od 3 do 4 lat: od 80 do 120 uderzeń na minutę Dzieci od 5 do 6 lat: 75 do 115 uderzeń na minutę Dzieci w wieku od 7 do 9 lat: 70 do 110 uderzeń na minutę Dzieci w wieku 10 lat i starsze: 60 do 100 uderzeń na minutę Jest prawdopodobne, że puls Twojego dziecka pozostaje w tych zdrowych zakresach, nawet jeśli jest bardzo szybki. Zrozumienie różnic w tętnie i jak prawidłowo sprawdzić tętno dziecka może pomóc w śledzeniu i zapobieganiu niepotrzebnym zmartwieniom. Co może zmienić tętno dziecka? Tylko podobnie jak u dorosłych, tętno dziecka będzie się różnić w zależności od poziomu aktywności, czy to śpi, czy nie, oraz tego, czy Twoje dziecko jest zdrowe, chore, spokojne czy zestresowane. „Tętno Twojego dziecka zazwyczaj nie wiąże się z wewnętrznymi problemami z sercem ”- mówi dr Kane. „Ich tętno może wzrosnąć ze wszystkim, co wywołuje u nich podekscytowanie lub dyskomfort. Kiedy to się dzieje, jest to po prostu naturalna reakcja na stres”. Dziecko może mieć przyspieszone tętno, jeśli: Zabawa lub energiczne ćwiczenia Doświadczanie bólu Uczucie niepokoju lub zestresowania Gorączka lub choroba Picie dużej ilości kofeiny lub napojów energetyzujących Odwodnione Jeśli Twoje dziecko doświadcza któregokolwiek z powyższych, przyspieszone tętno zazwyczaj nie jest zaniepokojenie, chociaż picie dużej ilości kofeiny może powodować problemy u niektórych dzieci. Pamiętaj też, że serce Twojego dziecka naturalnie bije szybciej niż serce dorosłego i może być znacznie szybsze podczas ćwiczeń niż tętno dorosłego. Jeśli jednak Twoje dziecko odczuwa objawy, takie jak ból w klatce piersiowej lub problemy z oddychaniem, a także szybkie tętno, może potrzebować pomocy medycznej. Dr Kane mówi, że jeśli serce twojego dziecka bije zbyt szybko, abyś mógł policzyć uderzenia, może być potrzebna pomoc medyczna. Dziecko zazwyczaj doświadcza wolniejszego tętna, gdy Jeśli jednak ich tętno jest wolne w środku dnia i wykazują objawy letargu lub omdlenia, mogą potrzebować pomocy medycznej. Jak mogę sprawdzić tętno mojego dziecka? Pomiar pulsu dziecka jest łatwy. Jest kilka miejsc na ciele, w których można sprawdzić puls, w tym na nadgarstku, po wewnętrznej stronie łokcia lub z boku szyi. W przypadku większości rodziców nadgarstek jest miejsce najłatwiejsze i najbardziej dostępne. Aby sprawdzić tętno dziecka, połóż dwa palce na jego nadgarstku, poniżej kciuka. Zastosuj delikatny nacisk, aż poczujesz lekkie uderzenie w opuszki palców. Policz, ile uderzeń czujesz w 15 sekund. Następnie pomnóż tę liczbę przez 4, aby określić tętno dziecka, które jest mierzone w uderzeniach na minutę. Na przykład, jeśli poczujesz 20 uderzeń w ciągu 15 sekund, tętno Twojego dziecka wynosi 80 uderzeń na minutę, normalna szybkość. Jednak u niemowląt lub młodszych dzieci, które mają mniejsze naczynia krwionośne, możesz nie być w stanie łatwo znaleźć tętna. Lekarz z doświadczeniem w opiece nad dziećmi prawdopodobnie będzie musiał zmierzyć ich puls. „Jeśli” nie jesteś zaznajomiony z mierzeniem pulsu, może minąć kilka prób, zanim poczujesz się bardziej komfortowo i pewnie, „mówi dr Kane.” Najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić, jeśli jesteś zaniepokojony, jest zlecenie osobie przeszkolonej w medycynie, aby to zrobiła. Jeśli Twoje dziecko ma chorobę serca wymagającą monitorowania tętna, lekarz może nauczyć Cię, jak mierzyć tętno i tętno. Niektóre urządzenia do noszenia i smartfony mogą również odczytywać tętno z dobrą dokładnością. Jeśli martwisz się o tętno swojego dziecka, dr Kane zaleca skontaktowanie się z pediatrą. „Są bardzo normalne i łagodne warunki, które mogą powodować nieregularne bicie serca” – mówi.„Dlatego najlepiej jest poddać się ocenie lekarza.” Co mam zrobić, jeśli moje dziecko ma szybkie bicie serca? Szybkie bicie serca u dziecka może być powodem do niepokoju. Jeśli bicie serca Twojego dziecka jest zbyt szybkie, zadzwoń do pediatry. Podziel się z nimi pulsem, który policzyłeś, a oni poinformują Cię o kolejnych krokach. Jeśli serce Twojego dziecka bije zbyt szybko, abyś mógł liczyć uderzenia, może to być powód do niepokoju. Dowiedz się, jak to sprawdzić tętno i czym jest zdrowe tętno dzięki @Childrens. Dowiedz się więcej Eksperci z Centrum Kardiologicznego w Opieka zdrowotna dla dzieci w zakresie chorób serca wszystkich dzieci, od wrodzonych wad serca po choroby serca. Dowiedz się, jak mogą one pomóc w utrzymaniu zdrowego serca Twojego dziecka. Zarejestruj się Bądź na bieżąco ze spostrzeżeniami zdrowotnymi, które mają znaczenie dla Twoich dzieci. Zapisz się do newslettera Zdrowie dziecka i otrzymuj więcej wskazówek wysyłanych bezpośrednio do swojej skrzynki odbiorczej.
Hiperprolaktynemia może być jednym z objawów guza przysadki (łac. prolactinoma), chorób podwzgórza, zaburzeń funkcji gruczołu tarczycowego (np. niewyrównania niedoczynności tarczycy), niewydolności nerek, ale także ciąży. Objawami, które powinny skłonić pacjenta do zbadania poziomu PRL, są zaburzenia miesiączkowania
Uwaga redaktora: Seria Wyzwania Przypadkowe obejmuje trudne do zdiagnozowania stany chorobowe, z których niektóre nie są często spotykane przez większość klinicystów, ale mimo to są ważne do dokładnego rozpoznania. Sprawdź swoje umiejętności diagnostyczne i terapeutyczne, korzystając z poniższego scenariusza i odpowiadających mu pytań. Jeśli masz przypadek, który chciałbyś zaproponować do przyszłego Case Challenge, skontaktuj się z nami. Tło 40-letni mężczyzna zgłasza się na oddział ratunkowy z kołataniem serca i dusznością, które rozpoczęły się kilka minut przed jego przybyciem. Pacjent twierdzi, że zamykał swój sklep, kiedy jego serce zaczęło bić szybko i miał trudności ze złapaniem oddechu. Jego objawy zaczęły się nagle i trwały nadal, gdy kilka minut później przybyli ratownicy medyczni. Na monitorze serca zaobserwowano szybką czynność serca i towarzyszące jej paski rytmiczne (ryc. 1 i 2). W drodze do szpitala podano mu adenozynę w dawce 0,6 mg. U pacjenta wystąpił chwilowy okres asystolii, ale jego szybka czynność serca powróciła. Po przybyciu na oddział ratunkowy pacjent nadal miał wrażenie, że jego serce przyspiesza. Zaprzecza, aby miał jakikolwiek ból w klatce piersiowej, nudności, wymioty, diaforezę, światłowstręt lub niedawną chorobę. Przed tym epizodem czuł się dobrze. Zaprzecza występowaniu jakichkolwiek objawów infekcji, takich jak gorączka, kaszel, wymioty, biegunka, anoreksja czy dyzuria. Zgłasza zwiększony stres w pracy i wypija do 4 filiżanek kawy dziennie. Nie zgłasza żadnych istotnych dolegliwości w wywiadzie, z wyjątkiem podobnego epizodu szybkiego bicia serca około 4 lata temu; z tego powodu był leczony nieznanym lekiem przez 2 lata. W wywiadzie rodzinnym zwraca uwagę ojciec, który zmarł na zawał serca w wieku 45 lat. Pacjent przyjmuje 1 aspirynę dla niemowląt dziennie. Zaprzecza stosowaniu jakichkolwiek leków dostępnych bez recepty lub nielegalnych; pali jednak 3 paczki papierosów tygodniowo.
Tzw. niemiarowość oddechową odczuwają czasem dzieci i młodzież w okresie dojrzewania (ich tętno przyśpiesza w czasie wdechu, a znacznie zwalnia w czasie wydechu), jest to zjawisko zupełnie normalne. Objawy w arytmii mogą być również bardzo niespecyficzne. Często bowiem zdarza się, że chorzy odczuwają ogólne osłabienie-Reklama- To moment, na który czeka się najbardziej, tuż po ujawnieniu drugiej kreski na teście ciążowym. Usłyszenie bicia serca dziecka jest niezwykłym i wzruszającym doświadczeniem oraz bardzo namacalnym dowodem dla przyszłych rodziców na istnienie serca dziecka, które dopiero co zostało poczęte, pojawia się na bardzo wczesnym etapie ciąży, bo już w okolicach 5-6 tygodnia ciąży. To zazwyczaj okres 4 tygodni od poczęcia. Wówczas u zarodka wykształca się tylko niesamowite jest to, że w zarodku mierzącym zaledwie kilka milimetrów pracuje już serduszko, ale jeszcze bardziej niezwykłe wydaje się to, że to bicie mikroskopijnego serce można bije serce zarodka w 6. tygodniu?-Reklama- Przede wszystkim zaskakująco głośno! Każda mama słysząc po raz pierwszy bicie serca dziecka jest zaskoczona tym dźwiękiem. Niektóre mamy porównują go do odgłosu galopujących koni. To bardzo niepowtarzalne samym początku serce dziecka w łonie matki bije bardzo szybko, jest to około 160-180 uderzeń na minutę, czyli dwa razy szybciej niż serce dorosłego człowieka! Z czasem bicie serca zwalnia, ale i tak przez całe życie płodowe rytm bicia serca dziecka oscyluje między 110 a 160 uderzeń na tym filmie zarejestrowano bicie serca płodu. Niesamowite, co? Kiedy można usłyszeć bicie serca dziecka w brzuchu?Zwykle jest to możliwe w 6. tygodniu ciąży poprzez dopochwowe badanie USG. Dopiero po 12. tygodniu ciąży jest możliwość usłyszenia bicia serca dziecka przez powłoki brzuszne, za pomocą detektora tętna płodu. Sprawdzanie rytmu bicia serca płodu jest obowiązkowym elementem każdego badania u ginekologa podczas całej tętna płodu – czy warto go kupić?Detektor tętna płodu to monitor pracy serca dziecka. Urządzenie wysyła i odbiera fale ultradźwiękowe, które pozwalają usłyszeć bicie rodzice często kupują lub pożyczają domowy detektor tętna płodu, by móc częściej wsłuchiwać się w bicie serca ich dziecka. Zwykle podyktowane jest to ciekawością, ale czasem i obawami o zdrowie maluszka. Domowy detektor tętna płodu pozwala wychwycić różne nieprawidłowości i zaalarmować rodziców, gdy np. serce przestaje być słyszalne. Trzeba jednak wziąć pod uwagę fakt, że takie domowe urządzenie może być zawodne – jest mniej czułe niż to posiadane przez ginekologa i może wprowadzać w życie przyszłej mamy niepotrzebny niepokój np. gdy na skutek specyficznej pozycji dziecka w brzuchu, nie da się „wyłapać” bicia jego serduszka. bglOyfd.
